Mótmælendur Íslands Gerður Kristný skrifar 14. september 2009 06:00 Stjórnmálamenn voru fljótir að stökkva á þá hugmynd að útbúa minnisvarða um Helga Hóseasson. „Þeir eru mjög margir sem hafa áhuga á þessu. Ég finn fyrir því í samfélaginu að þótt fólk sé ekki endilega sammála öllu sem Helgi sagði, þá ber það virðingu fyrir þeirri staðfestu sem hann sýndi í sinni áralöngu baráttu," sagði Dagur B. Eggertsson, oddviti Samfylkingar í borgarstjórn, inni á Vísi. Þá hafði RÚV þegar sagt frá því að margir hefðu skráð sig á síðu inni á Snjáldrinu til að lýsa yfir áhuga sínum á minnisvarða um Helga. Orðalagið „endilega sammála öllu" er skemmtilegt hjá Degi en Helgi barðist fyrir því í nær fjörutíu ár að fá skírnarsáttmálann sinn ógildan. Davíð Oddsson, skyrslettur og sýklar blönduðust líka inn í baráttuna. Styttur eru minnisvarðarnir sem íslenskir karlmenn hafa reist hverjir öðrum frá alda öðli. Ingólfur Arnarson fékk styttu en ekki Hallveig, kona hans, og komu þau samt hingað á sama skipinu. Það eru til fleiri leiðir til að muna eftir fólki en að reisa af því styttu. Í tilfelli Helga mætti til dæmis skreyta leið 14 sem ekur eftir Langholtsveginum með furðulegu slagorðunum sem stóðu á skiltunum hans. Þannig gæti boðskapurinn flust víðar þótt ekki væri nema um nokkurra vikna skeið. Síðan gæti borgin fengið lagahöfund til að semja lag um Helga sem kennt yrði í leikskólum. Dúfur geta ekki kúkað á lög. Margir gengnir borgarbúar eiga skilið að þeirra sé minnst, svo sem Laufey Jakobsdóttir, amman í Grjótaþorpinu. Ekki fékk hún áletraða hellu, lágmynd eða beð sér til heiðurs á heimaslóðum sínum en Megas heldur minningu hennar á lofti með því að syngja um hana í Krókódílamanninum. Þar birtist hún sem sá bjargvættur sem hún var í lifanda lífi. Eitt er það sem mér finnst fallegt í umræðunni um minnisvarðann hans Helga en það er sú hugmynd að verðlauna einhvern fyrir staðfestu - jafnvel þótt staðfestan hafi ekki komið neinu sérstöku til leiðar. Fyrir fólkið í landinu yrði minnisvarðinn þó vafalítið annað og meira en aðeins til minningar um þennan eina mann og staðfestuna miklu. Eftir eitt viðburðaríkasta ár í sögu þjóðarinnar þar sem gengið hefur á meiru en nokkurn óraði fyrir grunar mig að fólk vilji fyrst og fremst minnisvarða um þrautseigjuna sem það hefur nú sjálft þegar sýnt og þarf að sýna eilítið lengur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gerður Kristný Mest lesið „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson Skoðun Árangur hefst hér. Með þér. Guðrún Högnadóttir Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun
Stjórnmálamenn voru fljótir að stökkva á þá hugmynd að útbúa minnisvarða um Helga Hóseasson. „Þeir eru mjög margir sem hafa áhuga á þessu. Ég finn fyrir því í samfélaginu að þótt fólk sé ekki endilega sammála öllu sem Helgi sagði, þá ber það virðingu fyrir þeirri staðfestu sem hann sýndi í sinni áralöngu baráttu," sagði Dagur B. Eggertsson, oddviti Samfylkingar í borgarstjórn, inni á Vísi. Þá hafði RÚV þegar sagt frá því að margir hefðu skráð sig á síðu inni á Snjáldrinu til að lýsa yfir áhuga sínum á minnisvarða um Helga. Orðalagið „endilega sammála öllu" er skemmtilegt hjá Degi en Helgi barðist fyrir því í nær fjörutíu ár að fá skírnarsáttmálann sinn ógildan. Davíð Oddsson, skyrslettur og sýklar blönduðust líka inn í baráttuna. Styttur eru minnisvarðarnir sem íslenskir karlmenn hafa reist hverjir öðrum frá alda öðli. Ingólfur Arnarson fékk styttu en ekki Hallveig, kona hans, og komu þau samt hingað á sama skipinu. Það eru til fleiri leiðir til að muna eftir fólki en að reisa af því styttu. Í tilfelli Helga mætti til dæmis skreyta leið 14 sem ekur eftir Langholtsveginum með furðulegu slagorðunum sem stóðu á skiltunum hans. Þannig gæti boðskapurinn flust víðar þótt ekki væri nema um nokkurra vikna skeið. Síðan gæti borgin fengið lagahöfund til að semja lag um Helga sem kennt yrði í leikskólum. Dúfur geta ekki kúkað á lög. Margir gengnir borgarbúar eiga skilið að þeirra sé minnst, svo sem Laufey Jakobsdóttir, amman í Grjótaþorpinu. Ekki fékk hún áletraða hellu, lágmynd eða beð sér til heiðurs á heimaslóðum sínum en Megas heldur minningu hennar á lofti með því að syngja um hana í Krókódílamanninum. Þar birtist hún sem sá bjargvættur sem hún var í lifanda lífi. Eitt er það sem mér finnst fallegt í umræðunni um minnisvarðann hans Helga en það er sú hugmynd að verðlauna einhvern fyrir staðfestu - jafnvel þótt staðfestan hafi ekki komið neinu sérstöku til leiðar. Fyrir fólkið í landinu yrði minnisvarðinn þó vafalítið annað og meira en aðeins til minningar um þennan eina mann og staðfestuna miklu. Eftir eitt viðburðaríkasta ár í sögu þjóðarinnar þar sem gengið hefur á meiru en nokkurn óraði fyrir grunar mig að fólk vilji fyrst og fremst minnisvarða um þrautseigjuna sem það hefur nú sjálft þegar sýnt og þarf að sýna eilítið lengur.
Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun
Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun