Kosningarnar handan við hornið Jón Kaldal skrifar 27. október 2009 06:00 Þótt það fari ekki enn mikið fyrir því, þá eru kosningar til sveitarstjórna rétt handan við hornið. Kjördagur er 29. maí 2010, eða eftir um sjö mánuði. Aðeins örlar þó á því að flokkarnir séu byrjaðir að telja inn í baráttuna. Gísli Marteinn Baldursson, fulltrúi Sjálfstæðisflokksins í borgarstjórn, minnti til dæmis djarflega á sig í viðtali í Fréttablaðinu fyrir stuttu. Gísli ítrekaði þar þá afstöðu sína að Reykjavíkurflugvöllur ætti að fara úr Vatnsmýrinni svo höfuðborgin gæti frekar þést inn á við fremur en þanist út að flatarmáli. Félagi Gísla af hægri vængnum, stærðfræðingurinn Pawel Bartoszek, var á sömu slóðum í afbragðspistli í Fréttablaðinu á föstudag. Það athyglisverða við afstöðu þeirra félaga er með henni birtist töluvert önnur sýn en Sjálfstæðisflokkurinn hefur helst haldið á lofti í skipulagi höfuðborgarinnar undanfarin ár. Stutt er síðan „byggð í Geldinganesi" var eitt helsta slagorð flokksins í kosningum og Geldinganesið átti líka vera lausn á miklum lóðaskorti í borginni. Óþarfi er að fara mörgum orðum um að nýtt hverfi á þessum slóðum fellur ekki að hugmyndum um þéttingu byggðar í höfuðborginni. Gísli Marteinn er að sjálfsögðu af allt annarri kynslóð en þeir stjórnmálamenn sem gerðu Geldinganesið að sínu hjartans máli. Þar á meðal voru þeir Björn Bjarnason og Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson, sem hafa kvatt sviðið eða eru á útleið. Almennt virðist það vera einkennandi fyrir yngra fólkið í borgarmálunum að það vill frekar hugsa inn á við þegar kemur að borginni en til jaðranna. Skiptir vinstri eða hægri ekki máli í þeim efnum. Dagur B. Eggertsson, oddviti Samfylkingarinnar, fékk á sínum tíma Íslenska aðalverktaka til að bjóðast til að standa straum af kostnaði við að leggja Miklubraut í stokk frá Snorrabraut til Grensásvegar gegn því að fá að byggja á lóðunum sem þar með myndast ofanjarðar. Sú fína hugmynd hefur væntanlega lent uppi á hillu í tíðum meirihlutaskiptum í Ráðhúsinu en er að minnsta kosti til taks þegar rofa fer til í byggingargeiranum á nýjan leik. Það kann að hljóma undarlega að velta fyrir sér skipulagsmálum á borð við byggð í Vatnsmýri og Miklubraut í stokk á þessum tímum þegar sveitarfélög, og þar með talin höfuðborgin, eiga fullt í fangi með að standa undir lágmarksskyldum sínum. Vissulega eru ýmis önnur mál ákaflega aðkallandi þessa dagana. En við höfum ekki efni á að hætta að hugsa um framtíðina. Borgarskipulag er ekki dægurþras sem hægt er að ýta til hliðar heldur gríðarlegt fjárhagslegt hagsmunamál, sem snýst meðal annars um að fækka bílum á götum borgarinnar. Sífelld þyngri umferð og auknar fjarlægðir innan borgarmarkanna kalla á meiri fjárútlát til viðhalds gatna og bygginga á rándýrum umferðarmannvirkjum á borð við mislæg gatnamót. Það er til mikils að vinna að snúa af þeirri leið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Kaldal Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Heilbrigðiskerfið logar og er að hrynja: Þú áttir betra skilið Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Lenda menn í fangelsi eftir misheppnaða skólagöngu? Elinóra Inga Sigurðardóttir Skoðun Litlu fyrirtækin – kerfishyggja og skattlagning Eiríkur S. Svavarsson Skoðun Reiknileikni Sambandsins Ragnar Þór Pétursson Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun
Þótt það fari ekki enn mikið fyrir því, þá eru kosningar til sveitarstjórna rétt handan við hornið. Kjördagur er 29. maí 2010, eða eftir um sjö mánuði. Aðeins örlar þó á því að flokkarnir séu byrjaðir að telja inn í baráttuna. Gísli Marteinn Baldursson, fulltrúi Sjálfstæðisflokksins í borgarstjórn, minnti til dæmis djarflega á sig í viðtali í Fréttablaðinu fyrir stuttu. Gísli ítrekaði þar þá afstöðu sína að Reykjavíkurflugvöllur ætti að fara úr Vatnsmýrinni svo höfuðborgin gæti frekar þést inn á við fremur en þanist út að flatarmáli. Félagi Gísla af hægri vængnum, stærðfræðingurinn Pawel Bartoszek, var á sömu slóðum í afbragðspistli í Fréttablaðinu á föstudag. Það athyglisverða við afstöðu þeirra félaga er með henni birtist töluvert önnur sýn en Sjálfstæðisflokkurinn hefur helst haldið á lofti í skipulagi höfuðborgarinnar undanfarin ár. Stutt er síðan „byggð í Geldinganesi" var eitt helsta slagorð flokksins í kosningum og Geldinganesið átti líka vera lausn á miklum lóðaskorti í borginni. Óþarfi er að fara mörgum orðum um að nýtt hverfi á þessum slóðum fellur ekki að hugmyndum um þéttingu byggðar í höfuðborginni. Gísli Marteinn er að sjálfsögðu af allt annarri kynslóð en þeir stjórnmálamenn sem gerðu Geldinganesið að sínu hjartans máli. Þar á meðal voru þeir Björn Bjarnason og Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson, sem hafa kvatt sviðið eða eru á útleið. Almennt virðist það vera einkennandi fyrir yngra fólkið í borgarmálunum að það vill frekar hugsa inn á við þegar kemur að borginni en til jaðranna. Skiptir vinstri eða hægri ekki máli í þeim efnum. Dagur B. Eggertsson, oddviti Samfylkingarinnar, fékk á sínum tíma Íslenska aðalverktaka til að bjóðast til að standa straum af kostnaði við að leggja Miklubraut í stokk frá Snorrabraut til Grensásvegar gegn því að fá að byggja á lóðunum sem þar með myndast ofanjarðar. Sú fína hugmynd hefur væntanlega lent uppi á hillu í tíðum meirihlutaskiptum í Ráðhúsinu en er að minnsta kosti til taks þegar rofa fer til í byggingargeiranum á nýjan leik. Það kann að hljóma undarlega að velta fyrir sér skipulagsmálum á borð við byggð í Vatnsmýri og Miklubraut í stokk á þessum tímum þegar sveitarfélög, og þar með talin höfuðborgin, eiga fullt í fangi með að standa undir lágmarksskyldum sínum. Vissulega eru ýmis önnur mál ákaflega aðkallandi þessa dagana. En við höfum ekki efni á að hætta að hugsa um framtíðina. Borgarskipulag er ekki dægurþras sem hægt er að ýta til hliðar heldur gríðarlegt fjárhagslegt hagsmunamál, sem snýst meðal annars um að fækka bílum á götum borgarinnar. Sífelld þyngri umferð og auknar fjarlægðir innan borgarmarkanna kalla á meiri fjárútlát til viðhalds gatna og bygginga á rándýrum umferðarmannvirkjum á borð við mislæg gatnamót. Það er til mikils að vinna að snúa af þeirri leið.