Dýrafóður fyrir börnin Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 13. ágúst 2008 05:00 Ekki alls fyrir löngu var hversdagsleg eldamennska innan heimilis einkum talin á verksviði húsmæðra í fullu starfi. Sá sem fékk greitt fyrir matargerð með öðru en lífsfyllingu hét matreiðslumaður ef það var karl. Kona gat til dæmis kallast matráðskona eða jafnvel eldabuska. Sem hljómar svo skemmtilega næstum eins og öskubuska. En nú er öldin önnur. Enginn nýtur nú lífsins til fullnustu án þess að hafa alveg óskaplega gaman af að búa til góðan mat, að minnsta kosti ef marka má mjúku áhugasviðsdálkana í blöðunum. Oft í viku má lesa þar krúttleg viðtöl við allskyns fólk sem veit hreinlega ekkert skemmtilegra en hræra í pottum, og því til sönnunar eru gjarnan myndir af viðmælandanum brosandi að hræra í þykjustunni í augljóslega galtómum potti. Textinn snýst svo iðulega um þann unað og undursamlegu slökun sem viðkomandi matgæðingur finnur í eldhúsinu eftir slítandi dag í vinnunni. Soðning á mánudögum, kjötbollur á þriðjudögum og saltfiskur á laugardögum er dottinn úr tísku. Í sumar hafa svo ýmsar hugmyndir bæst í sarpinn fyrir þá sem ekki fá nóg af skapandi eldhúsverkum því útilegumaturinn verður auðvitað að vera dásamlegur líka. Fáeinir sólarhringar í tjaldi á Þingvöllum eru nefnilega ekkert slor þegar hægt er að útbúa nestið fyrirfram heima og taka með í handhægum plastboxum. Enginn þarf að kveljast af næringarskorti þegar einfalt er að föndra glæsilega skreytt smurbrauð, indverska pottrétti eða dálítið sushi sem lagt er fallega í kæliboxið. Trúlega er kunningja mínum einum ekki lífsspursmál að fá brauðsneið með surimi, krabbasalati, spergli, sítrónu, eggjabátum og steinseljusprota fyrir svefninn því hann segist aldrei þurfa meira en tíu mínútna undirbúning fyrir ferðalag. Þrátt fyrir röskleg handtök og mikla þjálfun tekur minn undirbúningur fyrir jafnvel stuttar útilegur hinsvegar allavega hálfan vinnudag. Og eftir að hugmyndin um að pylsur og bakaðar baunir hrærðar saman í potti á prímus væru dýrafóður sem aldrei í lífinu skyldi gefa börnum hefur pressan aukist til muna. Andófsmaðurinn við hóglífinu lætur samt á sér kræla. Einhversstaðar fæðist rómantísk hugmynd um að raunveruleg þægindi felist kannski mest í einfaldleikanum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir Skoðun Leiðtogi sem nær árangri Birkir Jón Jónsson Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Græðgin sem hlífir engum Snæbjörn Brynjarsson og Þórólfur Júlían Dagsson Skoðun Fjör á fjármálamarkaði Fastir pennar
Ekki alls fyrir löngu var hversdagsleg eldamennska innan heimilis einkum talin á verksviði húsmæðra í fullu starfi. Sá sem fékk greitt fyrir matargerð með öðru en lífsfyllingu hét matreiðslumaður ef það var karl. Kona gat til dæmis kallast matráðskona eða jafnvel eldabuska. Sem hljómar svo skemmtilega næstum eins og öskubuska. En nú er öldin önnur. Enginn nýtur nú lífsins til fullnustu án þess að hafa alveg óskaplega gaman af að búa til góðan mat, að minnsta kosti ef marka má mjúku áhugasviðsdálkana í blöðunum. Oft í viku má lesa þar krúttleg viðtöl við allskyns fólk sem veit hreinlega ekkert skemmtilegra en hræra í pottum, og því til sönnunar eru gjarnan myndir af viðmælandanum brosandi að hræra í þykjustunni í augljóslega galtómum potti. Textinn snýst svo iðulega um þann unað og undursamlegu slökun sem viðkomandi matgæðingur finnur í eldhúsinu eftir slítandi dag í vinnunni. Soðning á mánudögum, kjötbollur á þriðjudögum og saltfiskur á laugardögum er dottinn úr tísku. Í sumar hafa svo ýmsar hugmyndir bæst í sarpinn fyrir þá sem ekki fá nóg af skapandi eldhúsverkum því útilegumaturinn verður auðvitað að vera dásamlegur líka. Fáeinir sólarhringar í tjaldi á Þingvöllum eru nefnilega ekkert slor þegar hægt er að útbúa nestið fyrirfram heima og taka með í handhægum plastboxum. Enginn þarf að kveljast af næringarskorti þegar einfalt er að föndra glæsilega skreytt smurbrauð, indverska pottrétti eða dálítið sushi sem lagt er fallega í kæliboxið. Trúlega er kunningja mínum einum ekki lífsspursmál að fá brauðsneið með surimi, krabbasalati, spergli, sítrónu, eggjabátum og steinseljusprota fyrir svefninn því hann segist aldrei þurfa meira en tíu mínútna undirbúning fyrir ferðalag. Þrátt fyrir röskleg handtök og mikla þjálfun tekur minn undirbúningur fyrir jafnvel stuttar útilegur hinsvegar allavega hálfan vinnudag. Og eftir að hugmyndin um að pylsur og bakaðar baunir hrærðar saman í potti á prímus væru dýrafóður sem aldrei í lífinu skyldi gefa börnum hefur pressan aukist til muna. Andófsmaðurinn við hóglífinu lætur samt á sér kræla. Einhversstaðar fæðist rómantísk hugmynd um að raunveruleg þægindi felist kannski mest í einfaldleikanum.