Aðal rasisti bloggheima Ólafur Sindri Ólafsson skrifar 28. febrúar 2008 06:00 Þrennt er verulega athyglisvert við nýgenginn dóm yfir Gauki Úlfarssyni vegna þeirra ummæla hans að Ómar R. Valdimarsson sé ekki bara rasisti, heldur erkirasisti. Í fyrsta lagi er það ósamræmið á milli þess annars vegar að beita fullum þunga á þann sem kallar mann rasista fyrir að leggja nýbúa í einelti og flimta með illan aðbúnað erlendra verkamanna og hins vegar þess að horfa algjörlega framhjá því þegar sami maður er sagður á mála hjá alþjóðlegu glæpagengi. Í öðru lagi er verulega einkennilegt að Ómar skuli sækja af svo miklum þunga gegn Gauki þegar hann er sjálfur höfundur keimlíkra ummæla og gæti því fengið bjúgverpilinn beint í hnakkann aftur. En Ómar fullyrti fyrir nokkru að skiljanlega gæti einhverjum virst að í Borgarráði Reykjavíkur sætu rasistar sem meinuðu múslimum um byggingu mosku vegna húðlitar og annarra fordóma. í þriðja lagi (og það sem mér finnst athyglisverðast) er að miðað við dóminn þá fengu báðir aðilar að taka með sér leynigesti í dómssalinn - og það gesti sem áður hafa komið við sögu skyldra mála. Af einhverjum ástæðum þótti ástæða til að setja deiluefnið í það samhengi að annar væri til hægri í stjórnmálum en hinn til vinstri - það virtist raunar hafa verið eina vörn Gauks (og vonlaus sem slík). Þá hlýtur að vakna minningin um það þegar Þórbergur fékk á baukinn fyrir að kalla Hitler heilalausan öskurapa. Þá sat Þórbergur hnípinn á sakamannabekk með félaga Stalín á öxlinni en Ríkissaksóknari bar blak af Foringjanum. Foringinn vann, enda var þetta á þeim tíma þegar hann þótti meira móðins en stálmaðurinn. Nú, svona löngu seinna, sat Gaukur á bekknum undir væng verndarengilsins Steingríms J. en ránfuglinn stóð sperrtur á öxl Ómars og einblíndi soltineygður á gaukinn. Það kom auðvitað í ljós að hvorki gaukar né englar eiga roð í ránfugla. Og í einu vetfangi safnaðist Gaukur í hóp manna (þar á meðal föður síns) sem lúskrað hefur verið á með gullbryddaðri gaddakylfu velsæmisins. Og téður Ómar R. Valdimarsson, sem bar sig svo ósköp snautlega, stillti sér upp við hlið hinna fórnarlambanna: Guðs og Hitlers. Við megum þakka fyrir að einhverjir halda enn uppi vörnum fyrir lítilmagnann. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Sindri Ólafsson Mest lesið Ríkissjóður snuðaður um stórar fjárhæðir Sigurjón Þórðarson Skoðun Er verið að blekkja almenning og sjómenn? Einar Hannes Harðarson Skoðun Við viljum nafn Jón Kaldal Skoðun Lágkúrulegur hversdagsleiki illskunnar Guðný Gústafsdóttir Skoðun Stóra skekkjan í 13 ára aldurstakmarki samfélagsmiðla Skúli Bragi Geirdal Skoðun Skilningsleysi á skaðsemi verðtryggingar Guðmundur Ásgeirsson Skoðun Aðskilnaðurinn hlær Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Áfengi og íþróttir eiga enga samleið – áskorun til þingfulltrúa UMFÍ Árni Guðmundsson Skoðun Enn ríkir áhugaleysi um afdrif fósturbarna Guðlaugur Kristmundsson,Sigurgeir B. Þórisson Skoðun Fögur fyrirheit sem urðu að engu Sigurður Eyjólfur Sigurjónsson Skoðun
Þrennt er verulega athyglisvert við nýgenginn dóm yfir Gauki Úlfarssyni vegna þeirra ummæla hans að Ómar R. Valdimarsson sé ekki bara rasisti, heldur erkirasisti. Í fyrsta lagi er það ósamræmið á milli þess annars vegar að beita fullum þunga á þann sem kallar mann rasista fyrir að leggja nýbúa í einelti og flimta með illan aðbúnað erlendra verkamanna og hins vegar þess að horfa algjörlega framhjá því þegar sami maður er sagður á mála hjá alþjóðlegu glæpagengi. Í öðru lagi er verulega einkennilegt að Ómar skuli sækja af svo miklum þunga gegn Gauki þegar hann er sjálfur höfundur keimlíkra ummæla og gæti því fengið bjúgverpilinn beint í hnakkann aftur. En Ómar fullyrti fyrir nokkru að skiljanlega gæti einhverjum virst að í Borgarráði Reykjavíkur sætu rasistar sem meinuðu múslimum um byggingu mosku vegna húðlitar og annarra fordóma. í þriðja lagi (og það sem mér finnst athyglisverðast) er að miðað við dóminn þá fengu báðir aðilar að taka með sér leynigesti í dómssalinn - og það gesti sem áður hafa komið við sögu skyldra mála. Af einhverjum ástæðum þótti ástæða til að setja deiluefnið í það samhengi að annar væri til hægri í stjórnmálum en hinn til vinstri - það virtist raunar hafa verið eina vörn Gauks (og vonlaus sem slík). Þá hlýtur að vakna minningin um það þegar Þórbergur fékk á baukinn fyrir að kalla Hitler heilalausan öskurapa. Þá sat Þórbergur hnípinn á sakamannabekk með félaga Stalín á öxlinni en Ríkissaksóknari bar blak af Foringjanum. Foringinn vann, enda var þetta á þeim tíma þegar hann þótti meira móðins en stálmaðurinn. Nú, svona löngu seinna, sat Gaukur á bekknum undir væng verndarengilsins Steingríms J. en ránfuglinn stóð sperrtur á öxl Ómars og einblíndi soltineygður á gaukinn. Það kom auðvitað í ljós að hvorki gaukar né englar eiga roð í ránfugla. Og í einu vetfangi safnaðist Gaukur í hóp manna (þar á meðal föður síns) sem lúskrað hefur verið á með gullbryddaðri gaddakylfu velsæmisins. Og téður Ómar R. Valdimarsson, sem bar sig svo ósköp snautlega, stillti sér upp við hlið hinna fórnarlambanna: Guðs og Hitlers. Við megum þakka fyrir að einhverjir halda enn uppi vörnum fyrir lítilmagnann.