Aðal rasisti bloggheima Ólafur Sindri Ólafsson skrifar 28. febrúar 2008 06:00 Þrennt er verulega athyglisvert við nýgenginn dóm yfir Gauki Úlfarssyni vegna þeirra ummæla hans að Ómar R. Valdimarsson sé ekki bara rasisti, heldur erkirasisti. Í fyrsta lagi er það ósamræmið á milli þess annars vegar að beita fullum þunga á þann sem kallar mann rasista fyrir að leggja nýbúa í einelti og flimta með illan aðbúnað erlendra verkamanna og hins vegar þess að horfa algjörlega framhjá því þegar sami maður er sagður á mála hjá alþjóðlegu glæpagengi. Í öðru lagi er verulega einkennilegt að Ómar skuli sækja af svo miklum þunga gegn Gauki þegar hann er sjálfur höfundur keimlíkra ummæla og gæti því fengið bjúgverpilinn beint í hnakkann aftur. En Ómar fullyrti fyrir nokkru að skiljanlega gæti einhverjum virst að í Borgarráði Reykjavíkur sætu rasistar sem meinuðu múslimum um byggingu mosku vegna húðlitar og annarra fordóma. í þriðja lagi (og það sem mér finnst athyglisverðast) er að miðað við dóminn þá fengu báðir aðilar að taka með sér leynigesti í dómssalinn - og það gesti sem áður hafa komið við sögu skyldra mála. Af einhverjum ástæðum þótti ástæða til að setja deiluefnið í það samhengi að annar væri til hægri í stjórnmálum en hinn til vinstri - það virtist raunar hafa verið eina vörn Gauks (og vonlaus sem slík). Þá hlýtur að vakna minningin um það þegar Þórbergur fékk á baukinn fyrir að kalla Hitler heilalausan öskurapa. Þá sat Þórbergur hnípinn á sakamannabekk með félaga Stalín á öxlinni en Ríkissaksóknari bar blak af Foringjanum. Foringinn vann, enda var þetta á þeim tíma þegar hann þótti meira móðins en stálmaðurinn. Nú, svona löngu seinna, sat Gaukur á bekknum undir væng verndarengilsins Steingríms J. en ránfuglinn stóð sperrtur á öxl Ómars og einblíndi soltineygður á gaukinn. Það kom auðvitað í ljós að hvorki gaukar né englar eiga roð í ránfugla. Og í einu vetfangi safnaðist Gaukur í hóp manna (þar á meðal föður síns) sem lúskrað hefur verið á með gullbryddaðri gaddakylfu velsæmisins. Og téður Ómar R. Valdimarsson, sem bar sig svo ósköp snautlega, stillti sér upp við hlið hinna fórnarlambanna: Guðs og Hitlers. Við megum þakka fyrir að einhverjir halda enn uppi vörnum fyrir lítilmagnann. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Sindri Ólafsson Mest lesið Fræðsluskylda í stað skólaskyldu Eldur Smári Kristinsson Skoðun Græðgin er komin út fyrir öll mörk Sigurjón Þórðarson Skoðun Heilbrigðiskerfið logar og er að hrynja: Þú áttir betra skilið Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ummæli borgarstjóra og óbragð í munni Kristín Björnsdóttir Skoðun Þetta lítur ekki vel út Jón Ingi Hákonarson Skoðun Ungt fólk er að missa trúna á stjórnmálum – og um leið á framtíðinni París Anna Bergmann Skoðun Grasker mannréttinda á degi hinna framliðnu Anna Kristín Jensdóttir Skoðun Ríkisstjórn með útgjaldablæti er vandamál fyrir fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun Máttur orðanna: Breyting á orðavali getur breytt hugarfarinu Ingrid Kuhlman Skoðun Glæðing vonar - ekki hjúkrunargreiningin Karen Ósk Björnsdóttir Skoðun
Þrennt er verulega athyglisvert við nýgenginn dóm yfir Gauki Úlfarssyni vegna þeirra ummæla hans að Ómar R. Valdimarsson sé ekki bara rasisti, heldur erkirasisti. Í fyrsta lagi er það ósamræmið á milli þess annars vegar að beita fullum þunga á þann sem kallar mann rasista fyrir að leggja nýbúa í einelti og flimta með illan aðbúnað erlendra verkamanna og hins vegar þess að horfa algjörlega framhjá því þegar sami maður er sagður á mála hjá alþjóðlegu glæpagengi. Í öðru lagi er verulega einkennilegt að Ómar skuli sækja af svo miklum þunga gegn Gauki þegar hann er sjálfur höfundur keimlíkra ummæla og gæti því fengið bjúgverpilinn beint í hnakkann aftur. En Ómar fullyrti fyrir nokkru að skiljanlega gæti einhverjum virst að í Borgarráði Reykjavíkur sætu rasistar sem meinuðu múslimum um byggingu mosku vegna húðlitar og annarra fordóma. í þriðja lagi (og það sem mér finnst athyglisverðast) er að miðað við dóminn þá fengu báðir aðilar að taka með sér leynigesti í dómssalinn - og það gesti sem áður hafa komið við sögu skyldra mála. Af einhverjum ástæðum þótti ástæða til að setja deiluefnið í það samhengi að annar væri til hægri í stjórnmálum en hinn til vinstri - það virtist raunar hafa verið eina vörn Gauks (og vonlaus sem slík). Þá hlýtur að vakna minningin um það þegar Þórbergur fékk á baukinn fyrir að kalla Hitler heilalausan öskurapa. Þá sat Þórbergur hnípinn á sakamannabekk með félaga Stalín á öxlinni en Ríkissaksóknari bar blak af Foringjanum. Foringinn vann, enda var þetta á þeim tíma þegar hann þótti meira móðins en stálmaðurinn. Nú, svona löngu seinna, sat Gaukur á bekknum undir væng verndarengilsins Steingríms J. en ránfuglinn stóð sperrtur á öxl Ómars og einblíndi soltineygður á gaukinn. Það kom auðvitað í ljós að hvorki gaukar né englar eiga roð í ránfugla. Og í einu vetfangi safnaðist Gaukur í hóp manna (þar á meðal föður síns) sem lúskrað hefur verið á með gullbryddaðri gaddakylfu velsæmisins. Og téður Ómar R. Valdimarsson, sem bar sig svo ósköp snautlega, stillti sér upp við hlið hinna fórnarlambanna: Guðs og Hitlers. Við megum þakka fyrir að einhverjir halda enn uppi vörnum fyrir lítilmagnann.
Ríkisstjórn með útgjaldablæti er vandamál fyrir fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun
Ríkisstjórn með útgjaldablæti er vandamál fyrir fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun