Fjölmenning og fjölmenni 12. júlí 2007 06:00 Ég er orðinn svo gamall að ég get sagt án þess að ljúga nokkru að ég man tímana tvenna. Þegar ég fyrst kveikti á perunni var sirka 1980. Í minningunni var Reykjavík dimm og grá. Flest var einsleitt og sljótt. Smám saman fór að rofa til. Margt fyrir tilstilli útlendinga sem settust hér að, eða fólks sem kom heim með ferskar hugmyndir frá hinum risastóra heimi. Kannski má mæla gæði borga í matarúrvalinu. Sirka 1980 var úrvalið fátæklegt. Ég man þegar ég sá vorrúllu í fyrsta sinn á stað sem hét líklega Rauði haninn og var þar sem 22 kom síðar. Þetta var hnausþykk rúlla með hrísgrjónum. Vinur minn át þrjá skammta og kokkarnir voru komnir fram úr eldhúsinu til að fylgjast með átvaglinu. Ég man líka þegar ég smakkaði hvítlauk í fyrsta skipti, þegar ég smakkaði fyrst mexikóskan mat og þegar ég sá fyrsta kiwiið. Næstu kynslóðir á undan mér sáu bara epli á jólunum og það þóttu tíðindi. Svona þróumst við í átt til allsnægtanna. Ég veit ekki hvort allt þetta úrval hefur gert mig að betri manni, eða hvort líf mitt sé eitthvað innihaldsríkara í grunninn en líf fornmanna sem aldrei gátu japlað á jalapenjo, en ég held samt að lífið sé skemmtilegra því fjölbreyttara sem það er og því fleiri möguleikar eru í boði. Ég segi hikstalaust húrra fyrir fjölmenningunni. Því þótti mér gaman að keyra fram hjá gamla Naustinu, sem nú lítur út eins og kínverskt hof, og sjá Kínamann með kokkahúfu standa í dyrunum, eins og beint upp úr Lukku-Láka bók. Einu sinni sá ég Hauk Morthens troða þarna upp og mér skilst að þarna hafi hin rammíslenska kokteilsósa verið fundin upp. Umbreyting Naustins er gott dæmi um fjölmenningarlega framþróun sem við erum alveg að ráða við. Þar sem kokteilsósan rann rennur nú soyasósa. Þótt við meikum fjölmenninguna er fjölmennið ennþá í tómu rugli. Það mega ekki þúsund manns hittast á einum bletti án þess að þar logi allt í slagsmálum og skrílslátum sem gætu næstum verið upp úr einhverri zombie-mynd. Það hefur akkúrat engin framþróun átt sér stað í fjölmennis-samfélaginu síðan fyrstu Norðmennirnir komu hingað - frekar afturför ef eitthvað. Er það nú ekki frekar lélegt? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Dr. Gunni Mest lesið Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun Glæðing vonar - ekki hjúkrunargreiningin Karen Ósk Björnsdóttir Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Hjartsláttur sjávarbyggðanna Lilja Rafney Magnúsdóttir Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir Skoðun Ólögleg meðvirkni lækna Teitur Ari Theodórsson Skoðun
Ég er orðinn svo gamall að ég get sagt án þess að ljúga nokkru að ég man tímana tvenna. Þegar ég fyrst kveikti á perunni var sirka 1980. Í minningunni var Reykjavík dimm og grá. Flest var einsleitt og sljótt. Smám saman fór að rofa til. Margt fyrir tilstilli útlendinga sem settust hér að, eða fólks sem kom heim með ferskar hugmyndir frá hinum risastóra heimi. Kannski má mæla gæði borga í matarúrvalinu. Sirka 1980 var úrvalið fátæklegt. Ég man þegar ég sá vorrúllu í fyrsta sinn á stað sem hét líklega Rauði haninn og var þar sem 22 kom síðar. Þetta var hnausþykk rúlla með hrísgrjónum. Vinur minn át þrjá skammta og kokkarnir voru komnir fram úr eldhúsinu til að fylgjast með átvaglinu. Ég man líka þegar ég smakkaði hvítlauk í fyrsta skipti, þegar ég smakkaði fyrst mexikóskan mat og þegar ég sá fyrsta kiwiið. Næstu kynslóðir á undan mér sáu bara epli á jólunum og það þóttu tíðindi. Svona þróumst við í átt til allsnægtanna. Ég veit ekki hvort allt þetta úrval hefur gert mig að betri manni, eða hvort líf mitt sé eitthvað innihaldsríkara í grunninn en líf fornmanna sem aldrei gátu japlað á jalapenjo, en ég held samt að lífið sé skemmtilegra því fjölbreyttara sem það er og því fleiri möguleikar eru í boði. Ég segi hikstalaust húrra fyrir fjölmenningunni. Því þótti mér gaman að keyra fram hjá gamla Naustinu, sem nú lítur út eins og kínverskt hof, og sjá Kínamann með kokkahúfu standa í dyrunum, eins og beint upp úr Lukku-Láka bók. Einu sinni sá ég Hauk Morthens troða þarna upp og mér skilst að þarna hafi hin rammíslenska kokteilsósa verið fundin upp. Umbreyting Naustins er gott dæmi um fjölmenningarlega framþróun sem við erum alveg að ráða við. Þar sem kokteilsósan rann rennur nú soyasósa. Þótt við meikum fjölmenninguna er fjölmennið ennþá í tómu rugli. Það mega ekki þúsund manns hittast á einum bletti án þess að þar logi allt í slagsmálum og skrílslátum sem gætu næstum verið upp úr einhverri zombie-mynd. Það hefur akkúrat engin framþróun átt sér stað í fjölmennis-samfélaginu síðan fyrstu Norðmennirnir komu hingað - frekar afturför ef eitthvað. Er það nú ekki frekar lélegt?
Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun
Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir Skoðun
Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun
Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir Skoðun