Aldrei hressari í Interrail

Hver segir að maður þurfi að vera ungur háskólastúdent til að fara í Interrail til Evrópu? Það segir það svo sem enginn en algengast er að fólk leggi upp í þannig ferðir meðan það er enn ungt og ævintýragjarnt.

Anna Sigurðardóttir sálfræðingur hefði vel getað hugsað sér að fara í Interrail á sínum tíma, en bæði var hún rög við að ferðast ein og svo var hún ung farin að eignast börn og þar með var draumnum skotið á frest. Í maí 2003 lét Anna hins vegar drauminn rætast, fór ein í Interrail til Austur-Evrópu og hélt upp á 51 árs afmælið sitt í ferðinni.

Aðdragandinn að ferðalaginu var ráðstefna sem Anna sótti í Bled í Slóveníu og áhugi á evrópskri sögu. "Ég var orðin rúmlega þrítug þegar ég fór í framhaldsnám til Þýskalands og var þar árin 1983-1990. Þegar múrinn féll árið 1989 hafði ég farið margar ferðir yfir til Austur-Berlínar, sem mér fannst alltaf jafn áhrifaríkt. Nú þegar Austur-Evrópulöndin hafa meira og minna sótt um inngöngu í Evrópusambandið liggur það í hlutarins eðli að þau verða von bráðar vestrænni þannig að mig langaði að skoða gamla austrið áður en það yrði of seint. Þegar félag meðferðarfræðinga ákvað svo að halda ráðstefnu í Bled í Slóveníu fannst mér tilvalið að nota tækifærið og gera meira úr ferðinni."

Anna fann út að það borgaði sig fyrir hana að kaupa sér Interrail-miða sem gilti fyrir alla Evrópu og ákvað að skipuleggja sem minnst. "Það eina sem ég gerði fyrir fram var að panta hótelherbergi fyrstu nóttina í Prag og það var það eina sem klikkaði í allri ferðinni," segir Anna og hlær.

Stórkostleg Austur-Evrópa

Anna heimsótti átta lönd og á engin orð til að lýsa ferðinni, sem hún segir hafa verið stórkostlega upplifun. Hún fór meðal annars til Bratislava, Ljúbljana, Búdapest, Zagreb og Krakár að ógleymdri Prag. "Það væri efni í heila bók að segja frá öllu því stórkostlega sem ég upplifði," segir Anna og blaðamaður situr bergnumin og hlýðir á frásagnir úr ferðinni.

"En til að virkilega njóta svona ferðar þarf að hafa ýmislegt í huga," segir Anna. "Ég setti mér til dæmis það markmið að ofgera mér ekki og taka bara einn dag í einu. Ég ákvað líka að eyða ekki miklu í gistingu og valdi því þægileg gistiheimili. Hilton er eins alls staðar í heiminum og ekkert spennandi við það. Mér fannst ég samt vera orðin of gömul og löt til að vera á farfuglaheimilum með mörgum í herbergi," segir hún og hlær.

Anna byrjaði hvern dag á að kaupa brauð og álegg og setjast svo niður í rólegheitum og skoða það sem hún vildi gera þann daginn. "Ég notaði alltaf almenningssamgöngur, keypti mér miða sem giltu í öll samgöngutæki og voru jafnframt aðgöngumiðar að söfnum. Þá fór ég í mikið af skipulögðum ferðum, sem er mikill tímasparnaður og um að gera að nýta sér það vegna þess hvað það er skemmtilegt og á sanngjörnu verði. Það er líka heilmikil áreynsla að búa í bakpoka og um að gera að nýta sér það sem er þægilegt. Ég fór alltaf út að borða á kvöldin og valdi þá þjóðlega staði og fór einstaka sinnum á tónleika, en það er mikilvægt að vera komin snemma í háttinn og snemma upp á morgnana. "

Anna segist ekkert hafa fundið fyrir því að hún var ein á ferð og var aldrei hrædd eða óörugg. "Ef fólk er að leita sér að ferðafélögum finnur það þá gjarnan á farfuglaheimilum eða jafnvel í lestinni. Það hentaði mér hins vegar að vera ein í þessari ferð og hafa mína eigin hentisemi," segir hún og ráðleggur fólki sem enn geymir gamlan draum um Interrail-ævintýrið í hjartanu að láta hann rætast.