Fimmtíu bestu: Mundu eftir prótótýpunni

Helst ekki muna eftir leikmanninum Ásgeiri Erni Hallgrímssyni sem kom heim eftir þrettán ár í atvinnumennsku, allur lurkum laminn.

Þú mátt alveg og það er skiljanlegt að þú munir best eftir Ásgeiri á blómaskeiði landsliðsins, sem óhemju traustum og áreiðanlegum áttunda manni.

En plís nennirðu stundum að muna eftir honum áður en hann fór út í atvinnumennsku. Það var besta útgáfan af honum.

Aðeins sautján ára var Ásgeir að byrja leiki í úrslitaeinvígi Hauka og KA 2001. Hann þurfti að fylla skarð besta leikmanns Hauka, Halldórs Ingólfssonar, og gerði það með bravúr. Haukar urðu meistarar og Ásgeir varð bara betri og betri eftir þetta og besti leikmaður deildarinnar áður en hann fór út í atvinnumennsku.

Haukar féllu út í undanúrslitum fyrir KA 2002 en urðu Íslandsmeistarar næstu þrjú ár. Ásgeir var markahæstur í öllum leikjunum sem Haukar tryggðu sér Íslandsmeistaratitilinn. 

Í fjórða leiknum gegn ÍR 2003 skoraði hann sjö mörk, í þriðja leiknum gegn Val 2004 níu mörk og sömuleiðis í þriðja leiknum gegn ÍBV 2005. Á þessum tíma gat Ásgeir allt; skorað, sprengt upp, keyrt fram, spilað samherja uppi, varist og leitt liðið sitt til sigra og titla.

Ásgeir var útskrifaður með 10+ úr deildinni þegar hann fór til Lemgo 2005. Lemgo var þá eitt besta lið heims og það var engin furða að Ásgeir hafi endað þar. Á þessum tíma var hann sennilega næstbesta handboltabarn í heimi á eftir Nikola Karabatic.

Þrátt fyrir ungan aldur var hann kominn með mikla reynslu enda spilað fullt af Evrópuleikjum með Haukum og unnið tíu stóra titla. Og hann var besti leikmaðurinn í íslenska U-18 ára liðinu sem varð Evrópumeistari 2003 og fór á Ólympíuleikana ári seinna.

Ásgeir Örn var undrabarn þegar hann kom fyrst fram á sjónarsviðið í byrjun aldarinnar. Hann var ekki bara afburða skytta heldur las hann leikinn eins og opna bók. Varnarlega mjög sterkur og þar bætti hann við sig er leið á ferilinn. Leikmaður sem dró Hauka að landi í að verða eitt besta lið Íslandssögunnar.

Gaupi

Hann fór á endanum til Þýskalands og þar með hófst þrettán ára farsæll ferill sem atvinnumaður. En undirritaður heldur alltaf mest upp á prótótýpuna.