Samglaðst með pólitíkusum Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 19. desember 2017 07:00 Mér finnst ágætt að sjá ný andlit í pólitíkinni en ég finn til mun meiri fögnuðar þegar ég get samglaðst fólki sem er að hætta á þeim vettvangi. Á þessu er þó ein undantekning. Það var þegar Björk Vilhelmsdóttir yfirgaf borgarpólitíkina. Fann ég til mikils léttis fyrir hennar hönd þar til hún sagði frá þeim áætlunum sínum að ætla að tína ólífur í Palestínu. Þá vinnu þekki ég alltof vel. Fékk ég að spreyta mig á öllum vígstöðvum við skelfilegan orðstír. Fyrst var ég látinn halda á víbrator, sem er alls ólíkur þeim sem var aðhlátursefni okkar strákanna á níunda áratugnum, en þetta er maskína með langan arm sem ég átti að krækja utan um grein á ólífutrénu. Við hlið mér stóðu síðan tíu besservisserar sem allir höfðu sterka skoðun á því hvaða grein ég ætti að krækja í, þannig að þetta er kannski ekki svo ólíkt því að sitja í borgarstjórn. Höndlaði ég víbrator þennan svo illa að ég sjálfur hristist meira en trjágreinin. Þá fékk ég að munda stöng en mér var uppálagt að lemja henni í greinarnar eftir því sem besservisserarnir sögðu til. Var ég nánast kominn úr axlarlið eftir korter og farinn að ákalla mömmu eftir klukkutíma. Hef ég síðan ekki getað horft á stangarstökk. Mitt þriðja hlutverk var að hlaupa með net undir trén og breiða úr þeim á freðna jörð sem síðan var orðin að drullusvaði um hádegisbil. Önnur eins leiðindi finnast örugglega ekki í velferðarráði. En hvað sem því líður þá óska ég nýjum þingmönnum til hamingju með starfið og lofa að samgleðjast þeim þegar þeir hætta svo lengi sem þeir láta alla ólífutínslu lönd og leið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun
Mér finnst ágætt að sjá ný andlit í pólitíkinni en ég finn til mun meiri fögnuðar þegar ég get samglaðst fólki sem er að hætta á þeim vettvangi. Á þessu er þó ein undantekning. Það var þegar Björk Vilhelmsdóttir yfirgaf borgarpólitíkina. Fann ég til mikils léttis fyrir hennar hönd þar til hún sagði frá þeim áætlunum sínum að ætla að tína ólífur í Palestínu. Þá vinnu þekki ég alltof vel. Fékk ég að spreyta mig á öllum vígstöðvum við skelfilegan orðstír. Fyrst var ég látinn halda á víbrator, sem er alls ólíkur þeim sem var aðhlátursefni okkar strákanna á níunda áratugnum, en þetta er maskína með langan arm sem ég átti að krækja utan um grein á ólífutrénu. Við hlið mér stóðu síðan tíu besservisserar sem allir höfðu sterka skoðun á því hvaða grein ég ætti að krækja í, þannig að þetta er kannski ekki svo ólíkt því að sitja í borgarstjórn. Höndlaði ég víbrator þennan svo illa að ég sjálfur hristist meira en trjágreinin. Þá fékk ég að munda stöng en mér var uppálagt að lemja henni í greinarnar eftir því sem besservisserarnir sögðu til. Var ég nánast kominn úr axlarlið eftir korter og farinn að ákalla mömmu eftir klukkutíma. Hef ég síðan ekki getað horft á stangarstökk. Mitt þriðja hlutverk var að hlaupa með net undir trén og breiða úr þeim á freðna jörð sem síðan var orðin að drullusvaði um hádegisbil. Önnur eins leiðindi finnast örugglega ekki í velferðarráði. En hvað sem því líður þá óska ég nýjum þingmönnum til hamingju með starfið og lofa að samgleðjast þeim þegar þeir hætta svo lengi sem þeir láta alla ólífutínslu lönd og leið.