Fjárfestingakostir 10. nóvember 2017 07:00 Það er merkilegt hvernig mannleg málefni eru oft hliðsett á meðan malbik og steypa eru algildar einingar í umræðu um samfélagslega innviði og fjárfestingu í þeim. Við höfum búið til og fjármagnað deiliskipulög, umhverfismöt og hagrænar greiningar fyrir öll landsins mislægu gatnamót og hjólabrautir, en áætlanir um úrræði til þess að koma í veg fyrir að fólk með barnagirnd brjóti af sér er því miður ekki hægt að fjármagna. Af hverju leggjum við ekki sama kraft í að skipuleggja farsæld þegnanna og aðgengi þeirra að stofnbrautum? Af hverju eru forvarnir gegn ofbeldi alltaf tímabundin átaksverkefni á meðan það er lögbundið verkefni stjórnsýslustofnunar að hafa eftirlit með umferðaröryggi í hönnun og notkun vega? Eiga forvarnir og öryggi bara að vera hluti af mannvirkjagerð? Það eru meiriháttar fjárfestingatækifæri fyrir íslenskt samfélag fólgin í því að styðja við börn sem þurfa aðstoð við nám, félagsfærni eða vegna heimilisaðstæðna. Það eru ónýttar auðlindir í hugmyndum þeirra sem passa ekki inn í stöðluð mót samfélagsins. Þær er hægt að virkja með stuðningi og leiðbeiningum. Það eru nefnilega ekki bara persónulegir hagsmunir fólgnir í því að tryggja fjármagn og fagmennsku í stofnanir eins og barnavernd og menntakerfi. Það eru verulegir samfélagslegir hagsmunir til lengri tíma sem gætu minnkað útgjöld til þátta eins og réttar- og refsivörslukerfisins þegar til lengri tíma er litið. Áætlanir duga ekki einar. Það þarf líka peninga. Hugsanlega mætti nálgast útgjöld til velferðar- og menntamála sem fjárfestingu, en ekki kostnað. Væri hægt að ráðast í tímabundið átak til þess? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir Skoðun Ávinningur af endurhæfingu – aukum lífsgæðin Ólafur H. Jóhannsson Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson Skoðun
Það er merkilegt hvernig mannleg málefni eru oft hliðsett á meðan malbik og steypa eru algildar einingar í umræðu um samfélagslega innviði og fjárfestingu í þeim. Við höfum búið til og fjármagnað deiliskipulög, umhverfismöt og hagrænar greiningar fyrir öll landsins mislægu gatnamót og hjólabrautir, en áætlanir um úrræði til þess að koma í veg fyrir að fólk með barnagirnd brjóti af sér er því miður ekki hægt að fjármagna. Af hverju leggjum við ekki sama kraft í að skipuleggja farsæld þegnanna og aðgengi þeirra að stofnbrautum? Af hverju eru forvarnir gegn ofbeldi alltaf tímabundin átaksverkefni á meðan það er lögbundið verkefni stjórnsýslustofnunar að hafa eftirlit með umferðaröryggi í hönnun og notkun vega? Eiga forvarnir og öryggi bara að vera hluti af mannvirkjagerð? Það eru meiriháttar fjárfestingatækifæri fyrir íslenskt samfélag fólgin í því að styðja við börn sem þurfa aðstoð við nám, félagsfærni eða vegna heimilisaðstæðna. Það eru ónýttar auðlindir í hugmyndum þeirra sem passa ekki inn í stöðluð mót samfélagsins. Þær er hægt að virkja með stuðningi og leiðbeiningum. Það eru nefnilega ekki bara persónulegir hagsmunir fólgnir í því að tryggja fjármagn og fagmennsku í stofnanir eins og barnavernd og menntakerfi. Það eru verulegir samfélagslegir hagsmunir til lengri tíma sem gætu minnkað útgjöld til þátta eins og réttar- og refsivörslukerfisins þegar til lengri tíma er litið. Áætlanir duga ekki einar. Það þarf líka peninga. Hugsanlega mætti nálgast útgjöld til velferðar- og menntamála sem fjárfestingu, en ekki kostnað. Væri hægt að ráðast í tímabundið átak til þess?
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun