Brosið borgaði sig ekki Tómas Þór Þórðarson skrifar 5. september 2017 07:00 Það er ekkert lítið gaman að fara út að borða í Reykjavík þessi misserin þar sem búið er að breyta og innrétta nánast hvert einasta rými í miðborginni sem lúxus veitingastað. Fólk getur til dæmis ekki lengur tekið strætó á Hlemmi án þess að bakka ofan í humarsúpu. Við kærastan gerðum okkur dagamun á föstudaginn og fórum á veitingastaðinn Matwerk efst á Laugaveginum sem við höfðum heyrt góða hluti um. Einn af þessum nýju og skemmtilegu stöðum sem eru frumlegir í mat og drykk og við vorum ekki svikin. Það voru samt Svíarnir sem sátu á næsta borði fyrir aftan okkur. Eða þeir þóttust vera sviknir. Við heyrðum þessa ágætu ferðamenn njóta matarins; smjattandi og hlæjandi. Allt lék í lyndi þar til kom að skuldadögum. Þá var maturinn allt í einu orðinn svakalega saltur hjá einni konunni sem fór að hækka róminn og kvarta sáran. Hún heimtaði að yfirþjónninn færi með matinn aftur til kokksins. Þjónninn gat lítið annað gert en tekið þessu sem heilögum sannleik. Þá gengu hinir á lagið og allt í einu var bara eins og maturinn sem þau voru búin að borða með bestu lyst hefði verið soðinn í Svartahafinu. Væntanlega af ótta við slæmt umtal lúffaði þjónninn og fannst hann knúinn til að gefa þeim afslátt. Ég heyrði hvert einasta orð sem fór þarna á milli og þetta var enginn smá afsláttur. Við konan vorum aftur á móti mjög sátt og héldum bara áfram að panta; fengum besta desert sem ég hef smakkað og æðislega kokteila. Þegar kom að skuldadögum hjá okkur borgaði ég bara uppsett verð enda kom ekkert annað til greina. Fýlupúkarnir gengu út með vasa fulla en brosið mitt borgaði sig í rauninni ekki neitt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ferðamennska á Íslandi Birtist í Fréttablaðinu Tómas Þór Þórðarson Mest lesið Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Það er ekkert lítið gaman að fara út að borða í Reykjavík þessi misserin þar sem búið er að breyta og innrétta nánast hvert einasta rými í miðborginni sem lúxus veitingastað. Fólk getur til dæmis ekki lengur tekið strætó á Hlemmi án þess að bakka ofan í humarsúpu. Við kærastan gerðum okkur dagamun á föstudaginn og fórum á veitingastaðinn Matwerk efst á Laugaveginum sem við höfðum heyrt góða hluti um. Einn af þessum nýju og skemmtilegu stöðum sem eru frumlegir í mat og drykk og við vorum ekki svikin. Það voru samt Svíarnir sem sátu á næsta borði fyrir aftan okkur. Eða þeir þóttust vera sviknir. Við heyrðum þessa ágætu ferðamenn njóta matarins; smjattandi og hlæjandi. Allt lék í lyndi þar til kom að skuldadögum. Þá var maturinn allt í einu orðinn svakalega saltur hjá einni konunni sem fór að hækka róminn og kvarta sáran. Hún heimtaði að yfirþjónninn færi með matinn aftur til kokksins. Þjónninn gat lítið annað gert en tekið þessu sem heilögum sannleik. Þá gengu hinir á lagið og allt í einu var bara eins og maturinn sem þau voru búin að borða með bestu lyst hefði verið soðinn í Svartahafinu. Væntanlega af ótta við slæmt umtal lúffaði þjónninn og fannst hann knúinn til að gefa þeim afslátt. Ég heyrði hvert einasta orð sem fór þarna á milli og þetta var enginn smá afsláttur. Við konan vorum aftur á móti mjög sátt og héldum bara áfram að panta; fengum besta desert sem ég hef smakkað og æðislega kokteila. Þegar kom að skuldadögum hjá okkur borgaði ég bara uppsett verð enda kom ekkert annað til greina. Fýlupúkarnir gengu út með vasa fulla en brosið mitt borgaði sig í rauninni ekki neitt.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun