Bænin Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar 12. júlí 2017 09:00 Ég finn að þegar ég ætla að tala um bænina verð ég svolítið feimin. Við erum mörg sem lifum bænalífi en erum ekki mikið að deila því. Kannski vegna þess að við höfum komist að því að bænir breyta ekki Guði. – En þær breyta þeim sem biður! Það er alltaf mikilvægt að rækta sinn innri mann, en ekki síst í erfiðleikum. Í slíkum aðstæðum er hugurinn undir svo miklu álagi, hugsanir á fleygiferð og oft erfitt að hugsa skýrt. Það er líka oft þannig að undir álagi festist fólk í þráhyggjukenndum hugsunum. Margir uppgötva bæn og íhugun í þannig aðstæðum. Í bæninni getum við borið angist okkar fram fyrir æðri mátt, lýst umhyggju fyrir öðrum, sett fram einlægar óskir og ekki síður orðað þakklæti okkar. Danski guðfræðingurinn Sören Kierkegaard sagði eitt sinn: „Þegar hafið beitir öllum krafti sínum, megnar það ekki að endurspegla mynd himinsins?… En þegar það stillist og dýpkar sökkvir mynd himinsins sér niður í tóm þess. Sál mannsins er haf.“ Við bænaiðkun tölum við ekki bara heldur hlustum líka, hlustum eftir hvísli andans. Í kyrrðinni og auðmýktinni sem bænaiðkunin felur í sér skapast hlustun og nýjar víddir opnast og nýjar hugsanir koma til okkar. Stundum er það þannig að ég upplifi bænalífið sem endalaus andvörp, ekki einu sinni í samhengi. Þá er bænin nokkurs konar verkfæri til að komast í tengsl við innri hugsanir. Þó er fyrirbænin mögnuðust af öllu. Hún eykur á kærleika og samkennd sem mildar og skapar rými fyrir nýja möguleika og fyrirgefningu í samskiptum. Hér er dæmi um bæn andvarpsins: „Vertu loftið tæra sem ég anda að mér, og höndin sem ég fæ að hvíla í þegar allt, þegar allt er byrði.“ (Vera Sæther) Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Jóna Hrönn Bolladóttir Mest lesið Ár vondra vinnubragða í Stúdentaráði HÍ Katla Ólafsdóttir,Mathias Bragi Ölvisson Skoðun Aulatal um að Evrópa sé veik og getulaus Ole Anton Bieltvedt Skoðun Vindmyllufyrirtæki í áskrift hjá íslenskum almenningi Linda Jónsdóttir Skoðun Hvers virði er vara ef hún er ekki seld? Jón Jósafat Björnsson Skoðun Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun Sjö mýtur um loftslagsbreytingar Kristinn Már Hilmarsson,Elva Rakel Jónsdóttir Skoðun Pírati pissar í skóinn sinn Helgi Áss Grétarsson Skoðun Metnaðarfull markmið og stórir sigrar Halla Helgadóttir Skoðun Myllan sem mala átti gull Andrés Kristjánsson Skoðun Mannúð og hugrekki - gegn stríðsglæpum og þjóðarmorði Ólafur Ingólfsson Skoðun
Ég finn að þegar ég ætla að tala um bænina verð ég svolítið feimin. Við erum mörg sem lifum bænalífi en erum ekki mikið að deila því. Kannski vegna þess að við höfum komist að því að bænir breyta ekki Guði. – En þær breyta þeim sem biður! Það er alltaf mikilvægt að rækta sinn innri mann, en ekki síst í erfiðleikum. Í slíkum aðstæðum er hugurinn undir svo miklu álagi, hugsanir á fleygiferð og oft erfitt að hugsa skýrt. Það er líka oft þannig að undir álagi festist fólk í þráhyggjukenndum hugsunum. Margir uppgötva bæn og íhugun í þannig aðstæðum. Í bæninni getum við borið angist okkar fram fyrir æðri mátt, lýst umhyggju fyrir öðrum, sett fram einlægar óskir og ekki síður orðað þakklæti okkar. Danski guðfræðingurinn Sören Kierkegaard sagði eitt sinn: „Þegar hafið beitir öllum krafti sínum, megnar það ekki að endurspegla mynd himinsins?… En þegar það stillist og dýpkar sökkvir mynd himinsins sér niður í tóm þess. Sál mannsins er haf.“ Við bænaiðkun tölum við ekki bara heldur hlustum líka, hlustum eftir hvísli andans. Í kyrrðinni og auðmýktinni sem bænaiðkunin felur í sér skapast hlustun og nýjar víddir opnast og nýjar hugsanir koma til okkar. Stundum er það þannig að ég upplifi bænalífið sem endalaus andvörp, ekki einu sinni í samhengi. Þá er bænin nokkurs konar verkfæri til að komast í tengsl við innri hugsanir. Þó er fyrirbænin mögnuðust af öllu. Hún eykur á kærleika og samkennd sem mildar og skapar rými fyrir nýja möguleika og fyrirgefningu í samskiptum. Hér er dæmi um bæn andvarpsins: „Vertu loftið tæra sem ég anda að mér, og höndin sem ég fæ að hvíla í þegar allt, þegar allt er byrði.“ (Vera Sæther)
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun