Margræð og áhrifarík tónlist Jónas Sen skrifar 17. maí 2017 11:30 Hafliði Hallgrímsson átti einkar fallegt verk á tónleikum SÍ í síðustu viku. Visir/Vilhelm Tónlist Eldborg í Hörpu fimmtudaginn 11. maí Sinfóníuhljómsveit íslands flutti verk eftir Fanny Mendelssohn, Hafliða Hallgrímsson og Jean Sibelius. Stjórnandi: John Storgård, einsöngvari: Helena Juntunen. Á tónleikum Sinfóníuhljómsveitar Íslands á fimmtudagskvöldið hljómaði fyrst verk eftir Fanny Mendelssohn, Forleikur í C-dúr. Hann var sérlega fallegur. Heillandi heiðríkja, yfirvegun og andakt var í tónmálinu, en líka ákafur innileiki. Hljómsveitin spilaði afar vel undir stjórn Johns Storgård, heildarsvipurinn var vandvirknislegur og þéttur, fágaður og hlýr. Aðalatriðið á efnisskránni var næst, nýtt verk eftir Hafliða Hallgrímsson, Fimm söngvar fyrir sópran og hljómsveit. Eins og nafnið ber með sér eru ljóðin fimm og eru eftir William Blake, Samuel Taylor Coleridge og Christinu Rosetti. Í þeim er að finna heimspekilegar, en tilfinningaþrungnar vangaveltur um lífið og hvernig er best að lifa því. Líkingamálið er margslungið, þarna blæs vindur á aldinn sjóara, sungið er um veru okkar í djúpinu og hversu langt er til stjarnanna, lítill drengur ákallar föður sinn í örvæntingu, lífi mannsins er líkt við brothætta tilveru flugu og horft er inn í gleymsku fortíðarinnar þar sem eilífðin skaut upp kollinum eitt andartak. Í takt við þennan fjölbreytileika var tónlistin margræð, hljómsveitin fylgdi eftir merkingu hverrar ljóðlínu og undirstrikaði hana á einkar áhrifaríkan máta. Alls konar litir voru í hljómsveitarröddinni, og þar var rafmagnspíanó sérstaklega eftirtektarvert, en það var stundum í orgelstillingu. Maður heyrir orgel sjaldan á sinfóníutónleikum og notkun þess hér var spennandi og skapaði sérkennilega stemningu. Í heild var hljómsveitarröddin fremur ómstríð, en þó ekki óþægilega, hún var fyrst og fremst annarleg og hæfði þannig heimspekilegu inntaki ljóðanna prýðilega. Helena Juntunen söng einsönginn og gerði það af ótrúlegri fimi og glæsileik. Röddin var í senn tær og kröftug, auk þess sem öll túlkunin var gríðarlega lífleg og full af snerpu. Það var dásamlegt að hlusta á hana syngja. Fimm söngvar er án efa eitt besta verk Hafliða. Honum lætur vel að semja tónlist fyrir söngvara og kann þá list betur en flestir að láta hljómsveitin magna upp merkingu ljóðanna. Það gerði hann á eftirminnilegan hátt í Passíunni sinni sem undirritaður hélt ekki vatni yfir á sínum tíma, og það gerir hann líka hér. Að lokum var flutt sjötta sinfónía Sibeliusar. Um hana þarf ekki að hafa mörg orð. Hún er átakalaus og ekki líkt því eins safarík og margar aðrar sinfóníur tónskáldsins. Hljómsveitin lék hana þó ágætlega en það dugði ekki til að lyfta henni upp úr meðalmennskunni. Nei, það var Hafliði sem átti kvöldið og er honum hér með óskað til hamingju með magnaða tónsmíð. Niðurstaða: Framúrskarandi verk eftir Hafliða Hallgrímsson var dulúðugt og himneskt.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 17. maí. Tónlistargagnrýni Mest lesið Tók sex ólíka stera fyrir hjartastoppið: „Þannig ég segi nei við sterum“ Lífið Balta bregst bogalistin Gagnrýni Glæsibústaðir yfir hundrað milljónum Lífið Segir Candy hafa séð að faðir hans væri „skrímsli“ á undan öðrum Lífið „Stolt af því að hafa ekki gefist upp á sjálfri mér“ Lífið Yfir sig ástfangin og býr bæði á Spáni og Íslandi Lífið Friðrik Þór og Guðrún selja 225 milljón króna parhús í Hlíðunum Lífið Glæsihöll Livar og Sverris á Arnarnesi til sölu Lífið Enn ástfangnari að sjá maka sinn í foreldrahlutverkinu Lífið Laufey Lín endar Evróputúrinn á Íslandi Tónlist Fleiri fréttir Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira
Tónlist Eldborg í Hörpu fimmtudaginn 11. maí Sinfóníuhljómsveit íslands flutti verk eftir Fanny Mendelssohn, Hafliða Hallgrímsson og Jean Sibelius. Stjórnandi: John Storgård, einsöngvari: Helena Juntunen. Á tónleikum Sinfóníuhljómsveitar Íslands á fimmtudagskvöldið hljómaði fyrst verk eftir Fanny Mendelssohn, Forleikur í C-dúr. Hann var sérlega fallegur. Heillandi heiðríkja, yfirvegun og andakt var í tónmálinu, en líka ákafur innileiki. Hljómsveitin spilaði afar vel undir stjórn Johns Storgård, heildarsvipurinn var vandvirknislegur og þéttur, fágaður og hlýr. Aðalatriðið á efnisskránni var næst, nýtt verk eftir Hafliða Hallgrímsson, Fimm söngvar fyrir sópran og hljómsveit. Eins og nafnið ber með sér eru ljóðin fimm og eru eftir William Blake, Samuel Taylor Coleridge og Christinu Rosetti. Í þeim er að finna heimspekilegar, en tilfinningaþrungnar vangaveltur um lífið og hvernig er best að lifa því. Líkingamálið er margslungið, þarna blæs vindur á aldinn sjóara, sungið er um veru okkar í djúpinu og hversu langt er til stjarnanna, lítill drengur ákallar föður sinn í örvæntingu, lífi mannsins er líkt við brothætta tilveru flugu og horft er inn í gleymsku fortíðarinnar þar sem eilífðin skaut upp kollinum eitt andartak. Í takt við þennan fjölbreytileika var tónlistin margræð, hljómsveitin fylgdi eftir merkingu hverrar ljóðlínu og undirstrikaði hana á einkar áhrifaríkan máta. Alls konar litir voru í hljómsveitarröddinni, og þar var rafmagnspíanó sérstaklega eftirtektarvert, en það var stundum í orgelstillingu. Maður heyrir orgel sjaldan á sinfóníutónleikum og notkun þess hér var spennandi og skapaði sérkennilega stemningu. Í heild var hljómsveitarröddin fremur ómstríð, en þó ekki óþægilega, hún var fyrst og fremst annarleg og hæfði þannig heimspekilegu inntaki ljóðanna prýðilega. Helena Juntunen söng einsönginn og gerði það af ótrúlegri fimi og glæsileik. Röddin var í senn tær og kröftug, auk þess sem öll túlkunin var gríðarlega lífleg og full af snerpu. Það var dásamlegt að hlusta á hana syngja. Fimm söngvar er án efa eitt besta verk Hafliða. Honum lætur vel að semja tónlist fyrir söngvara og kann þá list betur en flestir að láta hljómsveitin magna upp merkingu ljóðanna. Það gerði hann á eftirminnilegan hátt í Passíunni sinni sem undirritaður hélt ekki vatni yfir á sínum tíma, og það gerir hann líka hér. Að lokum var flutt sjötta sinfónía Sibeliusar. Um hana þarf ekki að hafa mörg orð. Hún er átakalaus og ekki líkt því eins safarík og margar aðrar sinfóníur tónskáldsins. Hljómsveitin lék hana þó ágætlega en það dugði ekki til að lyfta henni upp úr meðalmennskunni. Nei, það var Hafliði sem átti kvöldið og er honum hér með óskað til hamingju með magnaða tónsmíð. Niðurstaða: Framúrskarandi verk eftir Hafliða Hallgrímsson var dulúðugt og himneskt.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 17. maí.
Tónlistargagnrýni Mest lesið Tók sex ólíka stera fyrir hjartastoppið: „Þannig ég segi nei við sterum“ Lífið Balta bregst bogalistin Gagnrýni Glæsibústaðir yfir hundrað milljónum Lífið Segir Candy hafa séð að faðir hans væri „skrímsli“ á undan öðrum Lífið „Stolt af því að hafa ekki gefist upp á sjálfri mér“ Lífið Yfir sig ástfangin og býr bæði á Spáni og Íslandi Lífið Friðrik Þór og Guðrún selja 225 milljón króna parhús í Hlíðunum Lífið Glæsihöll Livar og Sverris á Arnarnesi til sölu Lífið Enn ástfangnari að sjá maka sinn í foreldrahlutverkinu Lífið Laufey Lín endar Evróputúrinn á Íslandi Tónlist Fleiri fréttir Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira