Óvelkomnar minningar Berglind Pétursdóttir skrifar 30. janúar 2017 11:00 Internetið virðist, þvert á það sem áður var talið, vera eitthvað miklu meira en bara bóla. Það er að minnsta kosti enn á góðu róli í dag, áratugum eftir að það kom fyrst fram á sjónarsviðið. Við erum dugleg að nýta okkur þetta fyrirbæri, sérstaklega eftir að samfélagsmiðlarnir urðu hluti af okkar daglega lífi. Nú hef ég verið virkur notandi á Facebook í að verða átta ár og á þessum tíma hef ég hlaðið upp ógrynni af hræðilega lélegum myndum og tjáð mig fjálglega um mál sem skipta mig mismiklu máli. Þetta rifjast reglulega upp þar sem miðillinn hefur tekið upp á því nýlega að minna mig daglega á hluti sem gerðust fyrir nákvæmlega X mörgum árum. Á hverjum morgni bíður mín ný gömul mynd af mér kófdrukkinni á þorrablóti eða stöðuuppfærslur fylltar svo ungæðislegri yfirlýsingagleði að mig langar helst að skera af mér fingurna til að tryggja að þeir rati aldrei aftur á lyklaborð. Hvernig gat ég haft svona lélegar skoðanir einu sinni? Hvernig gat mér fundist fyndið að hlaða upp þessu myndbandi? Þetta er svolítið eins og að allir og amma þeirra hefðu aðgang að myndaalbúminu heima hjá foreldrum manns með fermingarmyndunum, ef maður var jafn ótrúlega ófrítt fermingarbarn og ég sjálf það er að segja. Það er fátt erfiðara en að rembast allan daginn við að vera ágætis týpa en sjá svo mynd af sér frá sumrinu þegar maður starfaði sem götulistamaður. Það er einfaldlega ekki hægt. Mín fyrstu viðbrögð við þessari viðbót voru að ég þyrfti helst að taka mér langt frí frá vinnu og byrja að eyða. Þurrka út þessar minningar sem ég hef engan áhuga á að varðveita. Og ég held að það sé bara ágætis lausn, tek ekki símann næstu vikuna.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Berglind Pétursdóttir Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir Skoðun Tvær leiðir færar til þess að skóli fyrir alla geti virkað Íris Björk Eysteinsdóttir Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson Skoðun Viltu hafa jákvæð áhrif þegar þú ferðast? Ásdís Guðmundsdóttir Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir Skoðun Skrift er málið Guðbjörg Rut Þórisdóttir Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen Skoðun Sköpum samfélag fyrir börn Gunnar Salvarsson Skoðun
Internetið virðist, þvert á það sem áður var talið, vera eitthvað miklu meira en bara bóla. Það er að minnsta kosti enn á góðu róli í dag, áratugum eftir að það kom fyrst fram á sjónarsviðið. Við erum dugleg að nýta okkur þetta fyrirbæri, sérstaklega eftir að samfélagsmiðlarnir urðu hluti af okkar daglega lífi. Nú hef ég verið virkur notandi á Facebook í að verða átta ár og á þessum tíma hef ég hlaðið upp ógrynni af hræðilega lélegum myndum og tjáð mig fjálglega um mál sem skipta mig mismiklu máli. Þetta rifjast reglulega upp þar sem miðillinn hefur tekið upp á því nýlega að minna mig daglega á hluti sem gerðust fyrir nákvæmlega X mörgum árum. Á hverjum morgni bíður mín ný gömul mynd af mér kófdrukkinni á þorrablóti eða stöðuuppfærslur fylltar svo ungæðislegri yfirlýsingagleði að mig langar helst að skera af mér fingurna til að tryggja að þeir rati aldrei aftur á lyklaborð. Hvernig gat ég haft svona lélegar skoðanir einu sinni? Hvernig gat mér fundist fyndið að hlaða upp þessu myndbandi? Þetta er svolítið eins og að allir og amma þeirra hefðu aðgang að myndaalbúminu heima hjá foreldrum manns með fermingarmyndunum, ef maður var jafn ótrúlega ófrítt fermingarbarn og ég sjálf það er að segja. Það er fátt erfiðara en að rembast allan daginn við að vera ágætis týpa en sjá svo mynd af sér frá sumrinu þegar maður starfaði sem götulistamaður. Það er einfaldlega ekki hægt. Mín fyrstu viðbrögð við þessari viðbót voru að ég þyrfti helst að taka mér langt frí frá vinnu og byrja að eyða. Þurrka út þessar minningar sem ég hef engan áhuga á að varðveita. Og ég held að það sé bara ágætis lausn, tek ekki símann næstu vikuna.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu.