Átakaferlið Erla Björg Gunnarsdóttir skrifar 10. janúar 2017 07:00 Hátíðirnar með sínum samviskulausu huggulegheitum eru liðnar. Skyldunni til að njóta æðislega mikið og troða í sig lokið. Og maður er rétt búinn að bölva síðasta flugeldinum á þrettándanum þegar skellurinn kemur. Ljósaseríurnar farnar úr gluggunum og undarlegt eirðarleysi heltekur mann sem einkennist af ráfi á milli sófa og nammiskápsins. Náð í koll og athugað hvort það sé ekki eitthvað þarna á bak við. Vondu marsipan-molarnir frá Nóa píndir í sig. Þetta varð svo raunverulegt í gærkvöldi þar sem ég úðaði í mig lakkrískurli sem varð afgangs þegar ég bakaði lakkrístoppa á aðventunni. Um leið sat ég með visa-kortið í höndunum og borgaði fyrir átaksnámskeið á líkamsræktarstöð. Fíkill að taka síðasta skammtinn um leið og hann pantar innlögn á Vogi. Já. Tími rjómans og ljómans er liðinn og við tekur síðasti smókurinn og sykurfráhvörf. Strangur svipur og sjálfsagi. En engar áhyggjur. Það er talað um að það taki 21 dag að þróa nýjar venjur. Eftir fáeina daga í heilsuhýði rifjast upp gömul grein um að áramótaheit séu úrelt og maður eigi bara að reyna að vera betri manneskja alla daga ársins. Í hjartanu, sko. Nokkrum dögum síðar deilir einhver myndbandi á Facebook af hundrað ára dansandi konu sem hefur aldrei farið í ræktina og alltaf leyft sér allt og átt miklu hamingjuríkara líf en eineggja tvíburi hennar sem borðaði aldrei kjöt, reykti ekki og drakk ekki og hljóp sjö maraþon. Og er löngu dauð. Og eftir um það bil tvær vikur finnst okkur við hafa fundið tilgang lífsins og förum að skoða sumarbæklinga og skipuleggja sumarfrí með ástvinum. Ég spái því að þessu átakaástandi verði aflétt fyrir næstu mánaðamót eða svona um það bil á degi tuttugu. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Erla Björg Gunnarsdóttir Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Börn laga ekki beinbrot Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Fimmtíu og sex Sigmar Guðmundsson Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Slæm stjórnsýsla heilbrigðismála - dauðans alvara Markús Ingólfur Eiríksson Skoðun Niðurskurðurinn sem enginn bað um Halla Gunnarsdóttir Skoðun Síðasti naglinn í borginni Björg Eva Erlendsdóttir,Gunnar Hersveinn Skoðun Eldra fólk á betra skilið Sigurjón Þórðarson Skoðun Er þetta sanngjarnt? Sigríður Clausen Skoðun Lögreglumenn samningslausir mánuðum saman og án verkfallsréttar Fjölnir Sæmundsson Skoðun
Hátíðirnar með sínum samviskulausu huggulegheitum eru liðnar. Skyldunni til að njóta æðislega mikið og troða í sig lokið. Og maður er rétt búinn að bölva síðasta flugeldinum á þrettándanum þegar skellurinn kemur. Ljósaseríurnar farnar úr gluggunum og undarlegt eirðarleysi heltekur mann sem einkennist af ráfi á milli sófa og nammiskápsins. Náð í koll og athugað hvort það sé ekki eitthvað þarna á bak við. Vondu marsipan-molarnir frá Nóa píndir í sig. Þetta varð svo raunverulegt í gærkvöldi þar sem ég úðaði í mig lakkrískurli sem varð afgangs þegar ég bakaði lakkrístoppa á aðventunni. Um leið sat ég með visa-kortið í höndunum og borgaði fyrir átaksnámskeið á líkamsræktarstöð. Fíkill að taka síðasta skammtinn um leið og hann pantar innlögn á Vogi. Já. Tími rjómans og ljómans er liðinn og við tekur síðasti smókurinn og sykurfráhvörf. Strangur svipur og sjálfsagi. En engar áhyggjur. Það er talað um að það taki 21 dag að þróa nýjar venjur. Eftir fáeina daga í heilsuhýði rifjast upp gömul grein um að áramótaheit séu úrelt og maður eigi bara að reyna að vera betri manneskja alla daga ársins. Í hjartanu, sko. Nokkrum dögum síðar deilir einhver myndbandi á Facebook af hundrað ára dansandi konu sem hefur aldrei farið í ræktina og alltaf leyft sér allt og átt miklu hamingjuríkara líf en eineggja tvíburi hennar sem borðaði aldrei kjöt, reykti ekki og drakk ekki og hljóp sjö maraþon. Og er löngu dauð. Og eftir um það bil tvær vikur finnst okkur við hafa fundið tilgang lífsins og förum að skoða sumarbæklinga og skipuleggja sumarfrí með ástvinum. Ég spái því að þessu átakaástandi verði aflétt fyrir næstu mánaðamót eða svona um það bil á degi tuttugu. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu.