Þunglyndur, latur pirraður, bjartsýnn Jónas Sen skrifar 20. september 2016 13:30 Frábært var að hlýða á leik systkinanna Christian og Tönju. Tónlist Sinfóníutónleikar Verk eftir: Brahms, Nielsen og Pál ísólfsson. Einleikarar: Christian og Tanja Tetzlaff. Stjórnandi: Osmo Vänskä. Eldborg í Hörpu Fimmtudaginn 15. september Páll Ísólfsson er frekar vanræktur í tónlistarlífinu nú til dags. Því hlýnaði manni um hjartarætur að hann ætti fyrsta verkið á tónleikum Sinfóníuhljómsveitar Íslands á fimmtudagskvöldið. Það var svokölluð Lýrísk svíta sem samanstóð af fjórum köflum. Ég þekkti þrjá þeirra sem píanóverk, Intermezzo op. 5 nr. 1-3. Þeir eru með því besta sem Páll samdi. Laglínurnar eru unaður áheyrnar. Það er einhver stemning í þeim sem ómögulegt er að lýsa. Í sinfónískum búningi er Lýríska svítan nokkuð hátíðlegri, en fjörið er þó aldrei langt undan. Hljómsveitin lék hana af alúð undir kraftmikilli stjórn Osmo Vänskä. Laglínurnar voru útfærðar af smekkvísi og fallegri mýkt sem fór tónlistinni einkar vel. Næst á dagskrá var konsert fyrir fiðlu og selló eftir Brahms. Það er fremur þungmelt tónlist. Ólíkt hinni lagrænu svítu Páls er fátt um virkilega grípandi stef í tónsmíðinni. Það er helst lokaþátturinn sem maður getur flautað við uppvaskið ef þannig stendur á. Samt var gaman að hlusta á tónleikunum, og skrifast það að mestu á einleikarana, systkinin Christian og Tönju Tetzlaff. Þau eru heimsfræg og var auðheyrt af hverju. Fiðluleikurinn var í senn nákvæmur og tilfinningaþrunginn. Tæknileg atriði voru eins og best verður á kosið, en tæknin þvældist aldrei fyrir. Fiðlarinn gat gert allt sem hann vildi, enda voru ástríðurnar í tónlistinni óheftar og hamslausar. Sömu sögu er að segja um sellóleikarann. Hljómurinn í sellóinu var svo safaríkur að frábært var á að hlýða. Eftir hlé var á dagskránni hin svokallaða Skapgerðarsinfónía eftir Carl Nielsen. Kaflarnir eru fjórir og eru þeir innblásnir af eldgömlu sálfræðilíkani. Þar er manninum skipt í fjórar grunnskapgerðir; bjartsýnu týpuna, þá skapbráðu, þunglyndu eða afslöppuðu. Kaflar sinfóníunnar voru því ólíkir og skemmtilega mikil breidd var í tónmálinu. Vänskä naut þess greinilega að miðla hinum mismunandi persónueinkennum til áheyrenda. Tónlistin lék í höndunum á honum. Hljómsveitin spilaði af glæsibrag, túlkunin einkenndist af snerpu og hárfínum tímasetningum. Spilamennskan var auk þess sérlega samtaka og pottþétt. Strengirnir voru fallega djúsí, hornablásturinn ákaflega samhljómandi og glitrandi, tréblásararnir hver öðrum betri. Þannig mætti áfram telja. Enda æptu áheyrendur af hrifningu í lokin.Niðurstaða: Líflegir tónleikar með flottri tónlist og mögnuðum einleikurum. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 20. september 2016. Menning Tónlistargagnrýni Mest lesið Balta bregst bogalistin Gagnrýni Tók sex ólíka stera fyrir hjartastoppið: „Þannig ég segi nei við sterum“ Lífið „Pabbi hélt alltaf að þú værir kunta, takk fyrir að sanna það“ Lífið Glæsibústaðir yfir hundrað milljónum Lífið Segir Candy hafa séð að faðir hans væri „skrímsli“ á undan öðrum Lífið Kristján Einar leitar sér aðstoðar Lífið Enn ástfangnari að sjá maka sinn í foreldrahlutverkinu Lífið Hætta með Þarf alltaf að vera grín? af persónulegum ástæðum Lífið „Stolt af því að hafa ekki gefist upp á sjálfri mér“ Lífið Tökur á Disneymynd, óttalaus rotta eða eru allir vinir í Vesturbænum? Lífið Fleiri fréttir Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira
Tónlist Sinfóníutónleikar Verk eftir: Brahms, Nielsen og Pál ísólfsson. Einleikarar: Christian og Tanja Tetzlaff. Stjórnandi: Osmo Vänskä. Eldborg í Hörpu Fimmtudaginn 15. september Páll Ísólfsson er frekar vanræktur í tónlistarlífinu nú til dags. Því hlýnaði manni um hjartarætur að hann ætti fyrsta verkið á tónleikum Sinfóníuhljómsveitar Íslands á fimmtudagskvöldið. Það var svokölluð Lýrísk svíta sem samanstóð af fjórum köflum. Ég þekkti þrjá þeirra sem píanóverk, Intermezzo op. 5 nr. 1-3. Þeir eru með því besta sem Páll samdi. Laglínurnar eru unaður áheyrnar. Það er einhver stemning í þeim sem ómögulegt er að lýsa. Í sinfónískum búningi er Lýríska svítan nokkuð hátíðlegri, en fjörið er þó aldrei langt undan. Hljómsveitin lék hana af alúð undir kraftmikilli stjórn Osmo Vänskä. Laglínurnar voru útfærðar af smekkvísi og fallegri mýkt sem fór tónlistinni einkar vel. Næst á dagskrá var konsert fyrir fiðlu og selló eftir Brahms. Það er fremur þungmelt tónlist. Ólíkt hinni lagrænu svítu Páls er fátt um virkilega grípandi stef í tónsmíðinni. Það er helst lokaþátturinn sem maður getur flautað við uppvaskið ef þannig stendur á. Samt var gaman að hlusta á tónleikunum, og skrifast það að mestu á einleikarana, systkinin Christian og Tönju Tetzlaff. Þau eru heimsfræg og var auðheyrt af hverju. Fiðluleikurinn var í senn nákvæmur og tilfinningaþrunginn. Tæknileg atriði voru eins og best verður á kosið, en tæknin þvældist aldrei fyrir. Fiðlarinn gat gert allt sem hann vildi, enda voru ástríðurnar í tónlistinni óheftar og hamslausar. Sömu sögu er að segja um sellóleikarann. Hljómurinn í sellóinu var svo safaríkur að frábært var á að hlýða. Eftir hlé var á dagskránni hin svokallaða Skapgerðarsinfónía eftir Carl Nielsen. Kaflarnir eru fjórir og eru þeir innblásnir af eldgömlu sálfræðilíkani. Þar er manninum skipt í fjórar grunnskapgerðir; bjartsýnu týpuna, þá skapbráðu, þunglyndu eða afslöppuðu. Kaflar sinfóníunnar voru því ólíkir og skemmtilega mikil breidd var í tónmálinu. Vänskä naut þess greinilega að miðla hinum mismunandi persónueinkennum til áheyrenda. Tónlistin lék í höndunum á honum. Hljómsveitin spilaði af glæsibrag, túlkunin einkenndist af snerpu og hárfínum tímasetningum. Spilamennskan var auk þess sérlega samtaka og pottþétt. Strengirnir voru fallega djúsí, hornablásturinn ákaflega samhljómandi og glitrandi, tréblásararnir hver öðrum betri. Þannig mætti áfram telja. Enda æptu áheyrendur af hrifningu í lokin.Niðurstaða: Líflegir tónleikar með flottri tónlist og mögnuðum einleikurum. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 20. september 2016.
Menning Tónlistargagnrýni Mest lesið Balta bregst bogalistin Gagnrýni Tók sex ólíka stera fyrir hjartastoppið: „Þannig ég segi nei við sterum“ Lífið „Pabbi hélt alltaf að þú værir kunta, takk fyrir að sanna það“ Lífið Glæsibústaðir yfir hundrað milljónum Lífið Segir Candy hafa séð að faðir hans væri „skrímsli“ á undan öðrum Lífið Kristján Einar leitar sér aðstoðar Lífið Enn ástfangnari að sjá maka sinn í foreldrahlutverkinu Lífið Hætta með Þarf alltaf að vera grín? af persónulegum ástæðum Lífið „Stolt af því að hafa ekki gefist upp á sjálfri mér“ Lífið Tökur á Disneymynd, óttalaus rotta eða eru allir vinir í Vesturbænum? Lífið Fleiri fréttir Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira