Musca domestica og ég María Elísabet Bragadóttir skrifar 3. ágúst 2016 07:00 Mikilvægast er – ég kem að því á eftir. Fyrst er vert að minnast á hvali. Ég fór í hvalaskoðun nýlega. Komst að því að ég er úr tengslum við náttúruna og veit ekkert um önnur dýr. Vissi ekki að háhyrningar geta náð níræðisaldri. Það er hvalur við Íslandsstrendur sem er jafnaldri ömmu. Hann hefur synt og bylt sér í 79 ár í Norður-Íshafi. Tíu tonna líkami syndir án afláts í niðamyrkri undirdjúpa. Syndir áratugum saman. Fæddist vorið 1937. Teygði risavaxið höfuð upp úr ölduróti, fnæsti rakri gufu upp í himininn. Heimkynni hans eitruð og sýkt af mannavöldum. Stoðar lítt að biðjast afsökunar á of miklu sjampói sem skolast ofan í niðurföll. Kurteisi er þýðingarlaus. Mannlegt fyrirbæri. Mikilvægast er – fyrst verð ég að tala um flugur, eins og ég minntist á hvali. Gluggakistan mín, eins og aðrar gluggakistur, hefur alltaf verið dánarbeður flugna. Þar hrynja þær niður eins og svartar snjóflyksur. Sem barn kramdi ég einu sinni flugu. Vængirnir urðu móskulit klessa undir þungu eintaki af Harry Potter og eldbikarnum. Þrátt fyrir hversdagsleg og tíð dauðsföll, hamaðist hjarta mitt eitt augnablik af óskilgreindri og hátíðlegri sorg. Mikilvægast er að muna eftir að vökva basilíkuna. Takast að fara í handahlaup og læra að baka franska súkkulaðiköku. Eignast kannski kiðfætt barn sem erfir ekki alla manns ósiði. Hugsa öðru hvoru um tilveruna eins og hún markist af dauða á hvítlakkaðri gluggakistu og kipruðum, næfurþunnum vængjum. Hugsa sömuleiðis um lífið umlukið vatni og líkama af óskiljanlegri þyngd. Þykja vænt um bæði flugur og hvali.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein María Elísabet Bragadóttir Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Börn laga ekki beinbrot Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Ert þú áhorfandi ofbeldis? Carmen Maja Valencia Skoðun Fimmtíu og sex Sigmar Guðmundsson Skoðun Er þetta sanngjarnt? Sigríður Clausen Skoðun Niðurskurðurinn sem enginn bað um Halla Gunnarsdóttir Skoðun Það er dýrt að reka ríkissjóð alltaf á yfirdrætti Þórður Snær Júlíusson Skoðun Fjöleignarhús og vátryggingar Jónína Þórdís Karlsdóttir Skoðun Lenda menn í fangelsi eftir misheppnaða skólagöngu? Elinóra Inga Sigurðardóttir Skoðun
Mikilvægast er – ég kem að því á eftir. Fyrst er vert að minnast á hvali. Ég fór í hvalaskoðun nýlega. Komst að því að ég er úr tengslum við náttúruna og veit ekkert um önnur dýr. Vissi ekki að háhyrningar geta náð níræðisaldri. Það er hvalur við Íslandsstrendur sem er jafnaldri ömmu. Hann hefur synt og bylt sér í 79 ár í Norður-Íshafi. Tíu tonna líkami syndir án afláts í niðamyrkri undirdjúpa. Syndir áratugum saman. Fæddist vorið 1937. Teygði risavaxið höfuð upp úr ölduróti, fnæsti rakri gufu upp í himininn. Heimkynni hans eitruð og sýkt af mannavöldum. Stoðar lítt að biðjast afsökunar á of miklu sjampói sem skolast ofan í niðurföll. Kurteisi er þýðingarlaus. Mannlegt fyrirbæri. Mikilvægast er – fyrst verð ég að tala um flugur, eins og ég minntist á hvali. Gluggakistan mín, eins og aðrar gluggakistur, hefur alltaf verið dánarbeður flugna. Þar hrynja þær niður eins og svartar snjóflyksur. Sem barn kramdi ég einu sinni flugu. Vængirnir urðu móskulit klessa undir þungu eintaki af Harry Potter og eldbikarnum. Þrátt fyrir hversdagsleg og tíð dauðsföll, hamaðist hjarta mitt eitt augnablik af óskilgreindri og hátíðlegri sorg. Mikilvægast er að muna eftir að vökva basilíkuna. Takast að fara í handahlaup og læra að baka franska súkkulaðiköku. Eignast kannski kiðfætt barn sem erfir ekki alla manns ósiði. Hugsa öðru hvoru um tilveruna eins og hún markist af dauða á hvítlakkaðri gluggakistu og kipruðum, næfurþunnum vængjum. Hugsa sömuleiðis um lífið umlukið vatni og líkama af óskiljanlegri þyngd. Þykja vænt um bæði flugur og hvali.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu