Bakþankar

Smáþjóðin með ljónshjartað

Hildur Björnsdóttir skrifar
Í barnæsku ferðaðist fjölskyldan gjarnan til útlanda. Reglulega spurðist heimafólk fyrir um bakgrunninn. Ég gleymi tilfinningunni aldrei. Aðspurð um þjóðerni fylltist ég ávallt stolti. Þannig var sjálfsmynd Íslendinga – við vorum best í heimi.

Síðustu ár hefur eitthvað breyst. Viðstöðulaust harmakvein neikvæðni og bölsýni virðist einkenna flesta umræðu. Mörgum þykir Ísland hreint ómögulegt. Þjóðernisstoltið á undanhaldi. Sjálfsmynd þjóðar brotin.

Það eru forréttindi að vera Íslendingur. Gleymum því ekki. Landið býr yfir ótrúlegri ósnortinni náttúrufegurð – stórbrotnu landslagi og stórhuga þjóð. Við erum rík af auðlindum. Aðgangur að hreinu vatni er ótakmarkaður. Heilbrigðisþjónusta og menntun þykja sjálfsögð. Tækifærin nokkuð jöfn. Réttlætiskenndin rík.

Ísland stendur framarlega á flestum sviðum sem raunverulegu máli skipta. Landið hefur ítrekað verið útnefnt það friðsælasta í heimi. Endurteknar niðurstöður alþjóðlegra kannana segja stöðu kvenna hvergi betri en hérlendis. Íslendingar eiga fyrsta kvenkyns þjóðkjörna forseta heims. Í alþjóðlegum samanburði ríkir hér takmörkuð stéttaskipting og hvergi í heiminum þykir staða samkynhneigðra betri.

Ísland er fámennasta þjóð sem komist hefur á lokakeppni EM í knattspyrnu karla. Ævintýralegt afrek frá öllum sjónarhornum. Upphaf þeirrar vegferðar fyllti hvert íslensk hjarta spennu og stolti. Við erum stórhuga eldhugar. Enginn sakar okkur um smálegt hugarfar.

Gleymum ekki hver við erum. Gleymum ekki hvaðan við komum og hvers vegna það fyllir okkur stolti. Við erum einangruð en samt svo umfangsmikil. Fámenn en samt svo fjölfær. Lítil en samt svo stór. Við erum Íslendingar. Smáþjóðin með ljónshjartað.






×