Röng við(n)horf Hildur Björnsdóttir skrifar 3. júní 2016 07:00 Mamma hans er auðvitað vonsvikin,“ sagði hún á innsoginu. Sessunauturinn jánkaði brúnaþungur. „Hann sem var alltaf svo mikill námsmaður.“ Þær dæstu. Ég sat á kaffihúsi í miðborginni og lagði ósjálfrátt við hlustir. Hér var greinilega sögð harmsaga. „Það er þá útséð með háskólanám?“ spurði önnur hina. Þeim stóð greinilega ekki á sama. Þegar líða tók á samtalið áttaði ég mig á harmleiknum. Hér var rætt um ungan pilt sem hugði á iðnnám. Vonbrigðin voru mikil. Reglulega berast fregnir af auknu atvinnuleysi meðal háskólamenntaðra. Á sama tíma virðist eftirspurn eftir iðnlærðum sífellt aukast. Hvergi í atvinnulífinu er meiri þörf á menntuðu fólki. Samt ratar aðeins agnarsmár hluti framhaldsnema í iðnnám. Alvarleg skekkja hefur skapast milli námsvals og eftirspurnar eftir vinnuafli. Einhvers staðar, einhvern tímann sköpuðum við brengluð viðhorf – viðhorf sem setja iðnmenntun skör lægra en háskólamenntun. Markvisst hefur skólakerfið lagt þunga áherslu á bóknám og virðast foreldrar flestir óska börnum sínum framtíðar í háskólanámi – sannfærðir um betri atvinnuhorfur og bætt lífskjör. Þeir virðast horfa fram hjá þeim miklu tækifærum sem iðnmenntun getur skapað. Þegar háskólagengnir skríða skuldsettir úr bóknámi – sumir hverjir án atvinnu – hafa margir iðnlærðir jafnaldrar hafið sjálfstæðan rekstur. Atvinnuframboðið ríkulegt. Tekjumöguleikarnir góðir. Frelsið meira. Kerlingarnar á kaffihúsinu endurspegla úrelt viðhorf. Viðhorf byggð á vanþekkingu. Röng viðhorf. Með hliðsjón af eftirspurn á vinnumarkaði er verulegt áhyggjuefni hversu fáir rata í iðnnám. Það þarf samantekið átak svo leiðrétta megi þá skekkju. Það þarf gagngera viðhorfsbreytingu. Sú viðhorfsbreyting hefst heima. Hjá foreldrunum.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 3. júní. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hildur Björnsdóttir Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Ert þú áhorfandi ofbeldis? Carmen Maja Valencia Skoðun Börn laga ekki beinbrot Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Er þetta sanngjarnt? Sigríður Clausen Skoðun Fimmtíu og sex Sigmar Guðmundsson Skoðun Niðurskurðurinn sem enginn bað um Halla Gunnarsdóttir Skoðun Lenda menn í fangelsi eftir misheppnaða skólagöngu? Elinóra Inga Sigurðardóttir Skoðun Það er dýrt að reka ríkissjóð alltaf á yfirdrætti Þórður Snær Júlíusson Skoðun Fjöleignarhús og vátryggingar Jónína Þórdís Karlsdóttir Skoðun
Mamma hans er auðvitað vonsvikin,“ sagði hún á innsoginu. Sessunauturinn jánkaði brúnaþungur. „Hann sem var alltaf svo mikill námsmaður.“ Þær dæstu. Ég sat á kaffihúsi í miðborginni og lagði ósjálfrátt við hlustir. Hér var greinilega sögð harmsaga. „Það er þá útséð með háskólanám?“ spurði önnur hina. Þeim stóð greinilega ekki á sama. Þegar líða tók á samtalið áttaði ég mig á harmleiknum. Hér var rætt um ungan pilt sem hugði á iðnnám. Vonbrigðin voru mikil. Reglulega berast fregnir af auknu atvinnuleysi meðal háskólamenntaðra. Á sama tíma virðist eftirspurn eftir iðnlærðum sífellt aukast. Hvergi í atvinnulífinu er meiri þörf á menntuðu fólki. Samt ratar aðeins agnarsmár hluti framhaldsnema í iðnnám. Alvarleg skekkja hefur skapast milli námsvals og eftirspurnar eftir vinnuafli. Einhvers staðar, einhvern tímann sköpuðum við brengluð viðhorf – viðhorf sem setja iðnmenntun skör lægra en háskólamenntun. Markvisst hefur skólakerfið lagt þunga áherslu á bóknám og virðast foreldrar flestir óska börnum sínum framtíðar í háskólanámi – sannfærðir um betri atvinnuhorfur og bætt lífskjör. Þeir virðast horfa fram hjá þeim miklu tækifærum sem iðnmenntun getur skapað. Þegar háskólagengnir skríða skuldsettir úr bóknámi – sumir hverjir án atvinnu – hafa margir iðnlærðir jafnaldrar hafið sjálfstæðan rekstur. Atvinnuframboðið ríkulegt. Tekjumöguleikarnir góðir. Frelsið meira. Kerlingarnar á kaffihúsinu endurspegla úrelt viðhorf. Viðhorf byggð á vanþekkingu. Röng viðhorf. Með hliðsjón af eftirspurn á vinnumarkaði er verulegt áhyggjuefni hversu fáir rata í iðnnám. Það þarf samantekið átak svo leiðrétta megi þá skekkju. Það þarf gagngera viðhorfsbreytingu. Sú viðhorfsbreyting hefst heima. Hjá foreldrunum.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 3. júní.