Auðvitað skipta áföll máli Óttar Guðmundsson skrifar 7. maí 2016 07:00 Viðtal við mig í þessu blaði fyrir nokkru var túlkað á þann veg að ég væri andvígur allri umræðu um áföll. Svo er alls ekki. Ég hef um langt skeið velt fyrir mér áhrifum áfalla á þroskasögu fólks og ber mikla virðingu fyrir öllum þeim sem hjálpa einstaklingum að vinna með gamlar og erfiðar minningar. Hallgerður langbrók var lengi talin mesta flagð Íslandssögunnar. Hún var í óhamingjusömu hjónabandi með Gunnari Hámundarsyni sem endaði illa. Þegar saga hennar er skoðuð nánar kemur í ljós lítil telpa sem er misnotuð kynferðislega af Þjóstólfi, fóstra sínum; manni, sem faðir hennar, Höskuldur, felur uppeldi hennar. Hún fær bæði höfnunarkennd og sektarkennd, verður vör um sig og lærir að treysta engum nema sjálfri sér. Skapferli hennar verður sveiflukennt og einkennist af ofsareiði eða mikilli kátínu. Þegar Gunnar gengur í lið með óvinum hennar fyllist hún óöryggi og bregst við af mikilli heift. Kannski má skýra alla ógæfu Hallgerðar út frá þessari misnotkun sem mótaði persónuleika hennar og líf. Hallgerður langbrók hefði átt að hitta einhvern góðan viðmælanda og tala um glæpi Þjóstólfs og svik föður síns. Það hefði getað afstýrt miklum hörmungum í hennar lífi og margra annarra. Hún hefði kannski áttað sig á því að hún var þolandi en ekki gerandi í þessum mikla harmleik sem sem snerist í kringum hana sjálfa. Ég hef hitt margar manneskjur eins og Hallgerði sem burðast með skjóðu fulla af sekt og skömm gegnum lífið. Það skiptir miklu máli að ræða gamla atburði og sjá þá í nýju ljósi. Mér þykir leitt hversu margir misskildu orð mín og biðst afsökunar hafi ég sært einhvern með ógætilegu tali. Það var ekki ætlunin.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Óttar Guðmundsson Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Heilbrigðiskerfið logar og er að hrynja: Þú áttir betra skilið Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Krafa um árangur í atvinnu- og samgöngumálum Arna Lára Jónsdóttir Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Reiknileikni Sambandsins Ragnar Þór Pétursson Skoðun Framsókn setur heimilin í fyrsta sæti Sigurður Ingi Jóhannsson Skoðun Lenda menn í fangelsi eftir misheppnaða skólagöngu? Elinóra Inga Sigurðardóttir Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun
Viðtal við mig í þessu blaði fyrir nokkru var túlkað á þann veg að ég væri andvígur allri umræðu um áföll. Svo er alls ekki. Ég hef um langt skeið velt fyrir mér áhrifum áfalla á þroskasögu fólks og ber mikla virðingu fyrir öllum þeim sem hjálpa einstaklingum að vinna með gamlar og erfiðar minningar. Hallgerður langbrók var lengi talin mesta flagð Íslandssögunnar. Hún var í óhamingjusömu hjónabandi með Gunnari Hámundarsyni sem endaði illa. Þegar saga hennar er skoðuð nánar kemur í ljós lítil telpa sem er misnotuð kynferðislega af Þjóstólfi, fóstra sínum; manni, sem faðir hennar, Höskuldur, felur uppeldi hennar. Hún fær bæði höfnunarkennd og sektarkennd, verður vör um sig og lærir að treysta engum nema sjálfri sér. Skapferli hennar verður sveiflukennt og einkennist af ofsareiði eða mikilli kátínu. Þegar Gunnar gengur í lið með óvinum hennar fyllist hún óöryggi og bregst við af mikilli heift. Kannski má skýra alla ógæfu Hallgerðar út frá þessari misnotkun sem mótaði persónuleika hennar og líf. Hallgerður langbrók hefði átt að hitta einhvern góðan viðmælanda og tala um glæpi Þjóstólfs og svik föður síns. Það hefði getað afstýrt miklum hörmungum í hennar lífi og margra annarra. Hún hefði kannski áttað sig á því að hún var þolandi en ekki gerandi í þessum mikla harmleik sem sem snerist í kringum hana sjálfa. Ég hef hitt margar manneskjur eins og Hallgerði sem burðast með skjóðu fulla af sekt og skömm gegnum lífið. Það skiptir miklu máli að ræða gamla atburði og sjá þá í nýju ljósi. Mér þykir leitt hversu margir misskildu orð mín og biðst afsökunar hafi ég sært einhvern með ógætilegu tali. Það var ekki ætlunin.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.