Skyrið mitt, skyrið þitt Sara McMahon skrifar 12. maí 2015 07:00 Skandínavíski mjólkurrisinn Arla hóf nýverið að markaðssetja „Icelandic styled skyr“ í Bretlandi. Maður hefði haldið að Íslendingar yrðu glaðir að deila skyrinu sínu með heimsbyggðinni líkt og heimsbyggðin hefur deilt mozzarella-osti, hráskinku og cheddar með okkur, en svo var ekki. Þess í stað jusu Íslendingar skömmum yfir risann á Facebook-síðu Arla Skyr og fannst fyrirtækið heldur ósvífið að ætla sér að koma skyrinu á erlenda markaði. Meira að segja markaðsstjóri Mjólkursamsölunnar lagði orð í belg. Reyndar fór það nokkuð fyrir brjóstið á sumum að Arla hafi haldið því fram á samfélagsmiðlum að skyrið væri framleitt á Höfn í Hornafirði, og er það vel skiljanlegt því fyrirtæki eiga auðvitað ekki að ljúga að neytendum. En hitt er annað mál að Arla má framleiða og selja skyr, alveg eins og við framleiðum brie eða fetaost – sem, ólíkt skyrinu, er lögverndað vöruheiti með uppruna- eða staðarvísun (fetaostur má aðeins kallast fetaostur sé hann framleiddur á tilteknum svæðum í Grikklandi og úr grísku hráefni). Það eru reyndar nokkur ár síðan uppi voru umræður um hvort íslenska skyrið ætti að njóta lögverndunar sem landfræðileg merking og hvort gera ætti tvíhliða samning við Evrópusambandið þess efnis, skyldi Ísland ganga í sambandið. En ekkert virðist hafa orðið úr því. Hefðu slíkir samningar verið gerðir mættu aðeins íslensk fyrirtæki framleiða og selja skyr. En á móti hefði MS til dæmis þurft að hætta notkun vöruheita á borð við feta, sem hefur verið lögvernduð afurð frá árinu 2002. Sé litið á björtu hliðarnar, þá getur þjóðin loks státað sig af því að eiga vöru sem öðrum en okkur þykir bragðgóð. Er ekki sagt að stæling sé einlægasta lofið? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sara McMahon Mest lesið Kæra unga móðir Jóna Þórey Pétursdóttir Skoðun Er píparinn þinn skattsvikari? Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Kosningar og ,ehf gatið‘ Róbert Farestveit Skoðun Verði þitt val, svo á jörðu sem á himni Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Grípum tækifærin og sköpum bjartari framtíð Ísak Leon Júlíusson Skoðun Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Frelsi til að búa þar sem þú vilt Sæunn Gísladóttir Skoðun Halldór 9.11.2024 Halldór Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Öryggis annarra vegna… Ingunn Björnsdóttir Skoðun
Skandínavíski mjólkurrisinn Arla hóf nýverið að markaðssetja „Icelandic styled skyr“ í Bretlandi. Maður hefði haldið að Íslendingar yrðu glaðir að deila skyrinu sínu með heimsbyggðinni líkt og heimsbyggðin hefur deilt mozzarella-osti, hráskinku og cheddar með okkur, en svo var ekki. Þess í stað jusu Íslendingar skömmum yfir risann á Facebook-síðu Arla Skyr og fannst fyrirtækið heldur ósvífið að ætla sér að koma skyrinu á erlenda markaði. Meira að segja markaðsstjóri Mjólkursamsölunnar lagði orð í belg. Reyndar fór það nokkuð fyrir brjóstið á sumum að Arla hafi haldið því fram á samfélagsmiðlum að skyrið væri framleitt á Höfn í Hornafirði, og er það vel skiljanlegt því fyrirtæki eiga auðvitað ekki að ljúga að neytendum. En hitt er annað mál að Arla má framleiða og selja skyr, alveg eins og við framleiðum brie eða fetaost – sem, ólíkt skyrinu, er lögverndað vöruheiti með uppruna- eða staðarvísun (fetaostur má aðeins kallast fetaostur sé hann framleiddur á tilteknum svæðum í Grikklandi og úr grísku hráefni). Það eru reyndar nokkur ár síðan uppi voru umræður um hvort íslenska skyrið ætti að njóta lögverndunar sem landfræðileg merking og hvort gera ætti tvíhliða samning við Evrópusambandið þess efnis, skyldi Ísland ganga í sambandið. En ekkert virðist hafa orðið úr því. Hefðu slíkir samningar verið gerðir mættu aðeins íslensk fyrirtæki framleiða og selja skyr. En á móti hefði MS til dæmis þurft að hætta notkun vöruheita á borð við feta, sem hefur verið lögvernduð afurð frá árinu 2002. Sé litið á björtu hliðarnar, þá getur þjóðin loks státað sig af því að eiga vöru sem öðrum en okkur þykir bragðgóð. Er ekki sagt að stæling sé einlægasta lofið?