Fiskabúrið sem Facebook er Kjartan Atli Kjartansson skrifar 13. mars 2015 07:00 Eitt sinn var ég staddur á skemmtistað í Barcelona með þremur af mínum bestu vinum. Ferðalagið var frábært og við nutum lífsins í botn. Fjarri amstri hversdagsins. Við drukkum bjór, slökuðum á, fórum á fótboltaleik og borðuðum góðan mat. Á skemmtistaðnum byrjaði síminn minn að pípa. Ég hafði fengið Facebook-skilaboð frá manni sem ég þekkti. Hann vildi segja frá einhverju sem tengdist einhverri umræðunni sem var í gangi á Íslandi. Einhver hafði sagt eitthvað um eitthvað sem ég hafði skrifað einhvern tímann. Sá sem sendi mér skilaboðin vissi ekki að ég var erlendis. Þegar ég fékk skilaboðin fann ég hversu mikið mér var sama um umræðuna heima. Og þá rann upp fyrir mér hversu mikið Facebook, helsti umræðuvettvangur okkar Íslendinga, minnir mig á fiskabúr. Við erum lokuð inni í búrinu og þar tökumst við á um alls kyns álitaefni, eins og við séum að keppa í MORFÍs, með „lækin“ sem stig. Þegar maður er í útlöndum þá fattar maður hversu sorglegt þetta er allt saman í raun og veru. Í íslenska skammdeginu hjúfrum við okkur upp að tölvuskjánum og ræðum um mannréttindi, hvaða guð sé sterkastur og spyrjum hvað sé frétt og hvað ekki. Og inni í þessu fiskabúri er skórinn gjarnan níddur niður af atorkumiklu fólki sem vogar sér að vera framtakssamt í lífinu. Við erum svo nálægt hvert öðru á þessum vettvangi. Við tölum daglega við fólkið okkar á Facebook og pirrum okkur á því eins og það sé hluti af fjölskyldunni okkar. En þegar við stígum út fyrir rammann sjáum við hversu veigalítil umræðan á samfélagsmiðlum er í stóra samhenginu. Á spænska skemmtistaðnum rann þetta sem sagt allt upp fyrir mér. Já, þetta er það sem ég hugsa um á djamminu. #JátningarAfDjamminu #HógværtMont Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kjartan Atli Kjartansson Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir Skoðun Sá „óháði“ kemur til byggða Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson Skoðun Vanvirðing við einkaframtakið og verðmætasköpun Bessí Þóra Jónsdóttir Skoðun Lögreglumenn samningslausir mánuðum saman og án verkfallsréttar Fjölnir Sæmundsson Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Verðum að rannsaka hvað gerðist í Covid Hildur Þórðardóttir Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun
Eitt sinn var ég staddur á skemmtistað í Barcelona með þremur af mínum bestu vinum. Ferðalagið var frábært og við nutum lífsins í botn. Fjarri amstri hversdagsins. Við drukkum bjór, slökuðum á, fórum á fótboltaleik og borðuðum góðan mat. Á skemmtistaðnum byrjaði síminn minn að pípa. Ég hafði fengið Facebook-skilaboð frá manni sem ég þekkti. Hann vildi segja frá einhverju sem tengdist einhverri umræðunni sem var í gangi á Íslandi. Einhver hafði sagt eitthvað um eitthvað sem ég hafði skrifað einhvern tímann. Sá sem sendi mér skilaboðin vissi ekki að ég var erlendis. Þegar ég fékk skilaboðin fann ég hversu mikið mér var sama um umræðuna heima. Og þá rann upp fyrir mér hversu mikið Facebook, helsti umræðuvettvangur okkar Íslendinga, minnir mig á fiskabúr. Við erum lokuð inni í búrinu og þar tökumst við á um alls kyns álitaefni, eins og við séum að keppa í MORFÍs, með „lækin“ sem stig. Þegar maður er í útlöndum þá fattar maður hversu sorglegt þetta er allt saman í raun og veru. Í íslenska skammdeginu hjúfrum við okkur upp að tölvuskjánum og ræðum um mannréttindi, hvaða guð sé sterkastur og spyrjum hvað sé frétt og hvað ekki. Og inni í þessu fiskabúri er skórinn gjarnan níddur niður af atorkumiklu fólki sem vogar sér að vera framtakssamt í lífinu. Við erum svo nálægt hvert öðru á þessum vettvangi. Við tölum daglega við fólkið okkar á Facebook og pirrum okkur á því eins og það sé hluti af fjölskyldunni okkar. En þegar við stígum út fyrir rammann sjáum við hversu veigalítil umræðan á samfélagsmiðlum er í stóra samhenginu. Á spænska skemmtistaðnum rann þetta sem sagt allt upp fyrir mér. Já, þetta er það sem ég hugsa um á djamminu. #JátningarAfDjamminu #HógværtMont