Að stíga fram Viktoría Hermannsdóttir skrifar 4. mars 2015 07:00 Reglulega koma fram í fjölmiðlum hugrakkir viðmælendur sem stíga fram og segja sína sögu. Það er ekki auðvelt skref að opna sig fyrir framan alþjóð um mál sem fólk hefur í sumum tilfellum þagað um nánast alla ævi. Bjarnheiður Hannesdóttir sem sagði sögu sína í Kastljósi á dögunum og þar áður í Fréttablaðinu er gott dæmi um þetta. Hún sagði sína sögu til þess að sýna hversu alvarlegar afleiðingar átröskun getur haft á fólk, enda er hún sjálf lifandi dæmi um það. Hún fór í hjartastopp eftir að hafa hunsað aðvaranir lækna. Í dag er hún bundin hjólastól, er með mikinn spasma og á erfitt með að tjá sig. Vonandi verður saga hennar til þess að einhverjir sem þjást af þessum sjúkdómi leiti sér hjálpar áður en það verður of seint og ég er nokkuð viss um að sú verði raunin. Í nóvember á síðasta ári sagði Fréttablaðið sögu Liönu Belinska, kvensjúkdómalæknis frá Úkraínu. Liana hefur starfað á leikskóla hérlendis í átta ár vegna þess að hún hefur ekki fengið menntun sína metna þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir. Eftir umfjöllunina fór þingmaður að skoða málin og það endaði með því að Liönu voru boðnar nokkrar leiðir hjá læknadeildinni til þess að fá námið metið á sanngjarnari hátt en áður. Það mun hugsanlega gera öðrum innflytjendum auðveldara fyrir að fá menntun sína metna þegar komið er hingað til lands. ÞegarKastljósið fjallaði um brot Karl Vignis fyrir um tveimur árum þá varð sprengja í tilkynningum kynferðisbrota. Fjölmargir stigu fram og gerðu upp sín mál, mál sem oft hafa stjórnað lífi þeirra í alltof mörg ár. Fjölmörg þeirra tengdust ekki Karli Vigni en vegna umræðunnar öðlaðist fólk hugrekki til þess að skila skömminni þangað sem hún á heima, nefnilega ekki hjá þeim sjálfum. Þettaeru aðeins örfá dæmi af mörgum um fólk sem tekið það stóra skref að segja opinberlega frá einhvers konar misbeitingu eða brestum. Hvort sem það er af völdum sjúkdóms, misnotkunar eða misréttis. Allt skiptir þetta máli. Það þrífst svo margt í skjóli þöggunar og þess vegna er svo mikilvægt þegar fólk hefur kjark til þess að segja frá vegna þess að yfirleitt hjálpar það ekki bara því sjálfu heldur öðrum líka. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Viktoría Hermannsdóttir Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Börn laga ekki beinbrot Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Fimmtíu og sex Sigmar Guðmundsson Skoðun Slæm stjórnsýsla heilbrigðismála - dauðans alvara Markús Ingólfur Eiríksson Skoðun Eldra fólk á betra skilið Sigurjón Þórðarson Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir Skoðun Sá „óháði“ kemur til byggða Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Lögreglumenn samningslausir mánuðum saman og án verkfallsréttar Fjölnir Sæmundsson Skoðun Síðasti naglinn í borginni Björg Eva Erlendsdóttir,Gunnar Hersveinn Skoðun
Reglulega koma fram í fjölmiðlum hugrakkir viðmælendur sem stíga fram og segja sína sögu. Það er ekki auðvelt skref að opna sig fyrir framan alþjóð um mál sem fólk hefur í sumum tilfellum þagað um nánast alla ævi. Bjarnheiður Hannesdóttir sem sagði sögu sína í Kastljósi á dögunum og þar áður í Fréttablaðinu er gott dæmi um þetta. Hún sagði sína sögu til þess að sýna hversu alvarlegar afleiðingar átröskun getur haft á fólk, enda er hún sjálf lifandi dæmi um það. Hún fór í hjartastopp eftir að hafa hunsað aðvaranir lækna. Í dag er hún bundin hjólastól, er með mikinn spasma og á erfitt með að tjá sig. Vonandi verður saga hennar til þess að einhverjir sem þjást af þessum sjúkdómi leiti sér hjálpar áður en það verður of seint og ég er nokkuð viss um að sú verði raunin. Í nóvember á síðasta ári sagði Fréttablaðið sögu Liönu Belinska, kvensjúkdómalæknis frá Úkraínu. Liana hefur starfað á leikskóla hérlendis í átta ár vegna þess að hún hefur ekki fengið menntun sína metna þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir. Eftir umfjöllunina fór þingmaður að skoða málin og það endaði með því að Liönu voru boðnar nokkrar leiðir hjá læknadeildinni til þess að fá námið metið á sanngjarnari hátt en áður. Það mun hugsanlega gera öðrum innflytjendum auðveldara fyrir að fá menntun sína metna þegar komið er hingað til lands. ÞegarKastljósið fjallaði um brot Karl Vignis fyrir um tveimur árum þá varð sprengja í tilkynningum kynferðisbrota. Fjölmargir stigu fram og gerðu upp sín mál, mál sem oft hafa stjórnað lífi þeirra í alltof mörg ár. Fjölmörg þeirra tengdust ekki Karli Vigni en vegna umræðunnar öðlaðist fólk hugrekki til þess að skila skömminni þangað sem hún á heima, nefnilega ekki hjá þeim sjálfum. Þettaeru aðeins örfá dæmi af mörgum um fólk sem tekið það stóra skref að segja opinberlega frá einhvers konar misbeitingu eða brestum. Hvort sem það er af völdum sjúkdóms, misnotkunar eða misréttis. Allt skiptir þetta máli. Það þrífst svo margt í skjóli þöggunar og þess vegna er svo mikilvægt þegar fólk hefur kjark til þess að segja frá vegna þess að yfirleitt hjálpar það ekki bara því sjálfu heldur öðrum líka.