Jafnaldrinn með pípuna Birta Björnsdóttir skrifar 20. nóvember 2015 07:00 Ég hef aldrei haft áhyggjur af aldri, finnst verulega gaman að eldast og kannski sérstaklega vegna þess að mér líður alltaf eins og ég sé 22 ára. Ég læt mér það í léttu rúmi liggja hvort ég sé talin systir móður minnar eða dóttir systur minnar. Eins velti ég því sárasjaldan fyrir mér hvað hið síunga samferðafólk mitt er gamalt. Þess vegna kom það mér verulega á óvart þegar ég í fyrsta skipti fylltist því sem oft er kallað aldurskomlexar þegar ég í sakleysi mínu sat við kvöldsögulestur heima hjá mér. Það sem setti mig svona út af laginu er sú staðreynd að ég er jafngömul pabba hans Einars Áskels. Já, ég er að tala um góðlega pípureykjandi einstæða föðurinn á flókaskónum. Kynþokkasnauða góðmennið sem eldar kjötbollur fyrir Einar og Mjása og setur upp rósótta svuntu við brúnu buxurnar sínar þegar mikið liggur við. Kvöldsagan fór út um þúfur og ég rauk inn í baðskáp til að grafa fram einhver hrukkumildandi töfraefni og tautaði á meðan að ég eigi sko miklu meira sameiginlegt með Einari Áskeli heldur en hundgömlum pabba hans. Ekkert hefur haft jafn afdrifarík áhrif á öldrun mína og þessar upplýsingar. Ég sá nefnilega fljótlega að við jafnaldri minn eigum ýmislegt sameiginlegt. Ég á það til að reyna að blekkja börnin í skemmtilega leiki til að geta átt góða stund við lestur dagblaða. Og fátt þykir mér notalegra en að smeygja mér í loðfóðruðu inniskóna mína þegar ég kem inn úr dyrunum. Jafnaldra mínum, hinum ónefnda föður Einars Áskels, óska ég alls hins besta og hlakka til að reykja með honum pípu á elliheimilinu, innan skamms. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birta Björnsdóttir Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir Skoðun
Ég hef aldrei haft áhyggjur af aldri, finnst verulega gaman að eldast og kannski sérstaklega vegna þess að mér líður alltaf eins og ég sé 22 ára. Ég læt mér það í léttu rúmi liggja hvort ég sé talin systir móður minnar eða dóttir systur minnar. Eins velti ég því sárasjaldan fyrir mér hvað hið síunga samferðafólk mitt er gamalt. Þess vegna kom það mér verulega á óvart þegar ég í fyrsta skipti fylltist því sem oft er kallað aldurskomlexar þegar ég í sakleysi mínu sat við kvöldsögulestur heima hjá mér. Það sem setti mig svona út af laginu er sú staðreynd að ég er jafngömul pabba hans Einars Áskels. Já, ég er að tala um góðlega pípureykjandi einstæða föðurinn á flókaskónum. Kynþokkasnauða góðmennið sem eldar kjötbollur fyrir Einar og Mjása og setur upp rósótta svuntu við brúnu buxurnar sínar þegar mikið liggur við. Kvöldsagan fór út um þúfur og ég rauk inn í baðskáp til að grafa fram einhver hrukkumildandi töfraefni og tautaði á meðan að ég eigi sko miklu meira sameiginlegt með Einari Áskeli heldur en hundgömlum pabba hans. Ekkert hefur haft jafn afdrifarík áhrif á öldrun mína og þessar upplýsingar. Ég sá nefnilega fljótlega að við jafnaldri minn eigum ýmislegt sameiginlegt. Ég á það til að reyna að blekkja börnin í skemmtilega leiki til að geta átt góða stund við lestur dagblaða. Og fátt þykir mér notalegra en að smeygja mér í loðfóðruðu inniskóna mína þegar ég kem inn úr dyrunum. Jafnaldra mínum, hinum ónefnda föður Einars Áskels, óska ég alls hins besta og hlakka til að reykja með honum pípu á elliheimilinu, innan skamms.