Ofsótti meirihlutinn Frosti Logason skrifar 4. desember 2014 07:00 Það er algengt í umræðuhefð okkar nú á dögum að eldheitt hugsjónafólk missi sig í það sem kallað er pólitísk rétthugsun. Þeir sem eru hvað heitastir í því að reyna að hafa áhrif á ríkjandi og jafnvel íhaldssöm viðhorf samborgara sinna fá oft í hausinn ásakanir um öfgar og ofstopa. Þarna á milli er jú þunn lína og hættan á að málefnaleg skoðun verði að pólitískri rétthugsun er vissulega til staðar. Þessar ásakanir eiga því oft rétt á sér, en stundum alls ekki. Þóttótrúlegt megi virðast tel ég sjálfur að slíkar ásakanir eigi einmitt ekki rétt á sér þegar til dæmis hinn kristni meirihluti kvartar undan ofsóknum í sinn garð fyrir það eitt að fá hingað til lands heimsfrægan hommahatara. Fá hann til þess að predika fyrir troðfullri Laugardalshöll með heilbrigðisvottorð frá biskupi Íslands og þar með íslensku ríkiskirkjunni eins og hún leggur sig. Sú samkoma vildi meina að hún yrði fyrir barðinu á ósanngjarnri pólitískri rétthugsun. Rökrétt, ekki satt? Það er líka mjög krúttlegt þegar glaðlyndur lögreglumaður vælir undan hinni pólitísku rétttrúnaðarkirkju vegna þess að hann fær ekki að vera byssuglaður, íhaldssamur rasisti í friði. Fallegt líka hvað honum fannst það frábær hugmynd að skrifa grein sem hann taldi vera svo langt út fyrir boxið að hún hlyti að færa viðmið normsins út á jaðar hinnar framsæknu hugsunar og gera samfélagið okkar miklu betra á eftir. Hún átti að skapa samúð með þjáðum meirihlutahópum. Þá segi ég eins og skáldið, fyrirgefðu á meðan ég æli. Það er nefnilega þannig að þeir sem vilja saka aðra um pólitíska rétthugsun þurfa eðli málsins samkvæmt að geta útskýrt í hverju sú meinta rétthugsun felst. Sumir virðast ekki gera sér grein fyrir þessu og telja jafnvel um leið að hommafóbía þeirra og rasismi geti í einhverjum tilfellum talist til heilbrigðrar afstöðu. Slíku fólki veitir sennilega ekki af góðri messu í pólitísku rétttrúnaðarkirkjunni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Frosti Logason Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Sá „óháði“ kemur til byggða Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir Skoðun Lögreglumenn samningslausir mánuðum saman og án verkfallsréttar Fjölnir Sæmundsson Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson Skoðun Vanvirðing við einkaframtakið og verðmætasköpun Bessí Þóra Jónsdóttir Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Verðum að rannsaka hvað gerðist í Covid Hildur Þórðardóttir Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun
Það er algengt í umræðuhefð okkar nú á dögum að eldheitt hugsjónafólk missi sig í það sem kallað er pólitísk rétthugsun. Þeir sem eru hvað heitastir í því að reyna að hafa áhrif á ríkjandi og jafnvel íhaldssöm viðhorf samborgara sinna fá oft í hausinn ásakanir um öfgar og ofstopa. Þarna á milli er jú þunn lína og hættan á að málefnaleg skoðun verði að pólitískri rétthugsun er vissulega til staðar. Þessar ásakanir eiga því oft rétt á sér, en stundum alls ekki. Þóttótrúlegt megi virðast tel ég sjálfur að slíkar ásakanir eigi einmitt ekki rétt á sér þegar til dæmis hinn kristni meirihluti kvartar undan ofsóknum í sinn garð fyrir það eitt að fá hingað til lands heimsfrægan hommahatara. Fá hann til þess að predika fyrir troðfullri Laugardalshöll með heilbrigðisvottorð frá biskupi Íslands og þar með íslensku ríkiskirkjunni eins og hún leggur sig. Sú samkoma vildi meina að hún yrði fyrir barðinu á ósanngjarnri pólitískri rétthugsun. Rökrétt, ekki satt? Það er líka mjög krúttlegt þegar glaðlyndur lögreglumaður vælir undan hinni pólitísku rétttrúnaðarkirkju vegna þess að hann fær ekki að vera byssuglaður, íhaldssamur rasisti í friði. Fallegt líka hvað honum fannst það frábær hugmynd að skrifa grein sem hann taldi vera svo langt út fyrir boxið að hún hlyti að færa viðmið normsins út á jaðar hinnar framsæknu hugsunar og gera samfélagið okkar miklu betra á eftir. Hún átti að skapa samúð með þjáðum meirihlutahópum. Þá segi ég eins og skáldið, fyrirgefðu á meðan ég æli. Það er nefnilega þannig að þeir sem vilja saka aðra um pólitíska rétthugsun þurfa eðli málsins samkvæmt að geta útskýrt í hverju sú meinta rétthugsun felst. Sumir virðast ekki gera sér grein fyrir þessu og telja jafnvel um leið að hommafóbía þeirra og rasismi geti í einhverjum tilfellum talist til heilbrigðrar afstöðu. Slíku fólki veitir sennilega ekki af góðri messu í pólitísku rétttrúnaðarkirkjunni.