Kæfandi kærleikur Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 1. desember 2014 00:00 Einn mjög virkur í athugasemdum vakti athygli mína í síðustu viku þegar hann lýsti vanþóknun sinni á öðrum með því að kalla hann „ógeðslegan negra“ í athugasemdakerfi eins vefmiðilsins. Þessi örlagafáviti tjáir sig um fréttir og greinar víðsvegar um netið og virðist ófær um að bjóða upp á nokkuð annað en mannhatur og viðbjóð hvert sem hann fer.Þegar ég sé svona rugguhesta á netrúntinum mínum get ég aldrei stillt mig um að smella á prófílinn þeirra og skoða myndirnar. Finn sæluhrollinn hríslast um mig þegar ég sé hvað þeir eiga ófríðar eiginkonur og ógeðsleg hús. En ef nákvæmlega sami maður hefði skrifað eitthvað nógu fallegt til þess að vekja athygli mína myndi ég eflaust skoða sömu myndir og dást að því hvað allt þetta fólk væri nú krúttlegt. Kannski eru börn þessa manns búin að reyna árangurslaust og ítrekað að fá hann til þess að hætta að láta eins og fífl. Fela power-snúruna að tölvunni hans og svona. En gamli deyr ekki ráðalaus og nú klórar konan hans sér í höfðinu yfir því hvað varð eiginlega um snúruna af hraðsuðukatlinum. Gamli skítadreifarinn búinn að hella aðeins í sig og kominn aftur á netið. Getum við mögulega hjálpað til? Má ekki gera ráð fyrir því að í flestum tilvikum sé um að ræða einmana menn sem líður illa? Kannski búnir að missa vini og vinnu vegna hegðunar sinnar, sem er ekki ólíklegt að svipi til þeirrar sem þeir sýna á internetinu. Hvað með að kæfa þá með kærleik? Senda þeim vinabeiðnir, sem ég er handviss um að þeir samþykkja, og verða bestu vinir þeirra í öllum heiminum – á Facebook? Við þurfum ekki einu sinni að heimsækja þá. Skrifa bara reglulega kveðjur á vegginn þeirra, tagga þá í skemmtilegum keðjustatusum og heyra í þeim af og til á spjallinu. „Sæll vinur, hvað er títt?“ Ég er handviss um að þeir myndu mýkjast á nóinu. Í kjölfarið yrði netið að betri stað. Ég þori að vísu ekki að gera þetta sjálfur en ég var að vona að þið hin væruð til. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Haukur Viðar Alfreðsson Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir Skoðun Sá „óháði“ kemur til byggða Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson Skoðun Lögreglumenn samningslausir mánuðum saman og án verkfallsréttar Fjölnir Sæmundsson Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Vanvirðing við einkaframtakið og verðmætasköpun Bessí Þóra Jónsdóttir Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Græðgin er komin út fyrir öll mörk Sigurjón Þórðarson Skoðun
Einn mjög virkur í athugasemdum vakti athygli mína í síðustu viku þegar hann lýsti vanþóknun sinni á öðrum með því að kalla hann „ógeðslegan negra“ í athugasemdakerfi eins vefmiðilsins. Þessi örlagafáviti tjáir sig um fréttir og greinar víðsvegar um netið og virðist ófær um að bjóða upp á nokkuð annað en mannhatur og viðbjóð hvert sem hann fer.Þegar ég sé svona rugguhesta á netrúntinum mínum get ég aldrei stillt mig um að smella á prófílinn þeirra og skoða myndirnar. Finn sæluhrollinn hríslast um mig þegar ég sé hvað þeir eiga ófríðar eiginkonur og ógeðsleg hús. En ef nákvæmlega sami maður hefði skrifað eitthvað nógu fallegt til þess að vekja athygli mína myndi ég eflaust skoða sömu myndir og dást að því hvað allt þetta fólk væri nú krúttlegt. Kannski eru börn þessa manns búin að reyna árangurslaust og ítrekað að fá hann til þess að hætta að láta eins og fífl. Fela power-snúruna að tölvunni hans og svona. En gamli deyr ekki ráðalaus og nú klórar konan hans sér í höfðinu yfir því hvað varð eiginlega um snúruna af hraðsuðukatlinum. Gamli skítadreifarinn búinn að hella aðeins í sig og kominn aftur á netið. Getum við mögulega hjálpað til? Má ekki gera ráð fyrir því að í flestum tilvikum sé um að ræða einmana menn sem líður illa? Kannski búnir að missa vini og vinnu vegna hegðunar sinnar, sem er ekki ólíklegt að svipi til þeirrar sem þeir sýna á internetinu. Hvað með að kæfa þá með kærleik? Senda þeim vinabeiðnir, sem ég er handviss um að þeir samþykkja, og verða bestu vinir þeirra í öllum heiminum – á Facebook? Við þurfum ekki einu sinni að heimsækja þá. Skrifa bara reglulega kveðjur á vegginn þeirra, tagga þá í skemmtilegum keðjustatusum og heyra í þeim af og til á spjallinu. „Sæll vinur, hvað er títt?“ Ég er handviss um að þeir myndu mýkjast á nóinu. Í kjölfarið yrði netið að betri stað. Ég þori að vísu ekki að gera þetta sjálfur en ég var að vona að þið hin væruð til.