Túrverkir og terrorismi Jón Yngvi Jóhannsson skrifar 18. nóvember 2014 16:00 Drón Bækur: Drón Halldór Armand Mál og menning Halldór Armand vakti nokkra athygli með fyrstu bók sinni, Vince Vaughn í skýjunum, sem kom út í fyrra. Í þeirri bók voru tvær langar smásögur, og nú, aðeins ári seinna, hefur hann sent frá sér sína fyrstu skáldsögu, Drón. Það var ljóst í fyrra að Halldór getur skrifað, hann er lipur stílisti og lætur vel að búa til persónur og aðstæður sem oft virka undarlega en jafnframt spennandi. Tónninn er léttur, jafnvel þótt sagt sé frá stóratburðum og jafnvel hörmungum. Drón minnir um sumt á titilsöguna úr fyrstu bók Halldórs. Rétt eins og í sögunni um Vince Vaughn í skýjunum reynir Halldór hér að ná utanum líf ungs fólks í samtímanum, fanga internetið í frásögn ef svo mætti segja. Hér er sögð saga Heiðrúnar, sautján ára reykvískrar menntaskólastelpu sem er efnileg í fótbolta, skotin í eldri strák og almennt fremur venjulegur íslenskur unglingur – að því undanskildu að líkami hennar virðist með dularfullum hætti tengdur óútskýrðum hryðjuverkaárásum sem gerðar eru af drónum víðs vegar um heiminn. Heiftarlegir túrverkir Heiðrúnar reynast vera eins og fyrirboðar um þessar árásir, jafnvel staðsetningu þeirra. Drónaárásirnar eiga sér óljósan uppruna en leitin að orsökum þeirra hlýtur að berast að netinu og hinum stafræna hluta heimsins. Þessi grundvallarhugmynd sögunnar er spennandi og gefur færi á margs konar pælingum um okkar stafræna samtíma, hvernig allt tengist og minnstu smáatriði geta haft óútreiknanlegar afleiðingar. Hryðjuverkaárásirnar sjálfar verða þó heldur fjarlægar í sögunni, þær snerta að því er virðist ekki líf persónanna að ráði, jafnvel ekki árás sem gerð er á Íslandi og Heiðrún verður vitni að. Líf Heiðrúnar snýst ekki bara um þessa undarlegu verki og árásirnar, í sögunni er líka dregin upp mynd af nútímaunglingi í Reykjavík, partíum, tilveru sem skiptist jafnt milli netheima og kjötheima, sumarvinnu með hópi unglinga í bæjarvinnunni og þar fram eftir götunum. Heiðrún og Diljá, besta vinkona hennar, eru sannfærandi og vel mótaðar persónur og þessi hluti sögunnar er vel heppnaður og kannski besti hluti hennar. Annað er köflóttara. Það eru mjög góðir sprettir í Drónum, flottir kaflar, en þótt sagan hafi marga kosti þá hefur hún líka ýmsa galla. Þegar á líður verður hún langdregin og spennan dalar, og þótt sumar aukapersónurnar, ekki síst bróðir Heiðrúnar, unglingurinn Bjarki, séu skemmtilega saman settar verða aðrar aldrei lifandi, foreldrarnir eru svo dæmi sé tekið einvíðar persónur og pabbinn eiginlega hálfgerð skrípamynd. Heildarupplifun lesandans getur því orðið nokkuð blendin, kostir bókarinnar sýna að Halldór er efnilegur höfundur en þessi saga nær ekki alveg í mark.Niðurstaða: Fyrsta skáldsaga efnilegs höfundar sem hefur marga kosti en verður á köflum langdregin. Aðalpersónan er vel mótuð en aukapersónur stundum ótrúverðugar. Gagnrýni Mest lesið Drakk ógeðslega illa og hætti eftir blindafyllerí Lífið Einar fékk meira hár en Baldur Lífið „Aldrei grátið jafn mikið af gleði“ Lífið „Ég er sáttur við það dagsverk“ Menning Martin Österdahl hættir hjá Eurovision Lífið F1: The Movie frumsýnd í Egilshöll – sjáðu myndirnar Lífið samstarf „Öruggt athvarf fyrir hinsegin samfélagið“ Lífið Vægar viðreynslur en engir pervertar Lífið Kyana og Viktor giftu sig undir berum himni Lífið Krakkatían: Leikhópurinn Lotta, fótboltamót og sumarsólstöður Lífið Fleiri fréttir Neistalaus trekantur leiðinlega fólksins Er Stalín listgagnrýnandi í Hörpu núna? Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta Sjá meira
Bækur: Drón Halldór Armand Mál og menning Halldór Armand vakti nokkra athygli með fyrstu bók sinni, Vince Vaughn í skýjunum, sem kom út í fyrra. Í þeirri bók voru tvær langar smásögur, og nú, aðeins ári seinna, hefur hann sent frá sér sína fyrstu skáldsögu, Drón. Það var ljóst í fyrra að Halldór getur skrifað, hann er lipur stílisti og lætur vel að búa til persónur og aðstæður sem oft virka undarlega en jafnframt spennandi. Tónninn er léttur, jafnvel þótt sagt sé frá stóratburðum og jafnvel hörmungum. Drón minnir um sumt á titilsöguna úr fyrstu bók Halldórs. Rétt eins og í sögunni um Vince Vaughn í skýjunum reynir Halldór hér að ná utanum líf ungs fólks í samtímanum, fanga internetið í frásögn ef svo mætti segja. Hér er sögð saga Heiðrúnar, sautján ára reykvískrar menntaskólastelpu sem er efnileg í fótbolta, skotin í eldri strák og almennt fremur venjulegur íslenskur unglingur – að því undanskildu að líkami hennar virðist með dularfullum hætti tengdur óútskýrðum hryðjuverkaárásum sem gerðar eru af drónum víðs vegar um heiminn. Heiftarlegir túrverkir Heiðrúnar reynast vera eins og fyrirboðar um þessar árásir, jafnvel staðsetningu þeirra. Drónaárásirnar eiga sér óljósan uppruna en leitin að orsökum þeirra hlýtur að berast að netinu og hinum stafræna hluta heimsins. Þessi grundvallarhugmynd sögunnar er spennandi og gefur færi á margs konar pælingum um okkar stafræna samtíma, hvernig allt tengist og minnstu smáatriði geta haft óútreiknanlegar afleiðingar. Hryðjuverkaárásirnar sjálfar verða þó heldur fjarlægar í sögunni, þær snerta að því er virðist ekki líf persónanna að ráði, jafnvel ekki árás sem gerð er á Íslandi og Heiðrún verður vitni að. Líf Heiðrúnar snýst ekki bara um þessa undarlegu verki og árásirnar, í sögunni er líka dregin upp mynd af nútímaunglingi í Reykjavík, partíum, tilveru sem skiptist jafnt milli netheima og kjötheima, sumarvinnu með hópi unglinga í bæjarvinnunni og þar fram eftir götunum. Heiðrún og Diljá, besta vinkona hennar, eru sannfærandi og vel mótaðar persónur og þessi hluti sögunnar er vel heppnaður og kannski besti hluti hennar. Annað er köflóttara. Það eru mjög góðir sprettir í Drónum, flottir kaflar, en þótt sagan hafi marga kosti þá hefur hún líka ýmsa galla. Þegar á líður verður hún langdregin og spennan dalar, og þótt sumar aukapersónurnar, ekki síst bróðir Heiðrúnar, unglingurinn Bjarki, séu skemmtilega saman settar verða aðrar aldrei lifandi, foreldrarnir eru svo dæmi sé tekið einvíðar persónur og pabbinn eiginlega hálfgerð skrípamynd. Heildarupplifun lesandans getur því orðið nokkuð blendin, kostir bókarinnar sýna að Halldór er efnilegur höfundur en þessi saga nær ekki alveg í mark.Niðurstaða: Fyrsta skáldsaga efnilegs höfundar sem hefur marga kosti en verður á köflum langdregin. Aðalpersónan er vel mótuð en aukapersónur stundum ótrúverðugar.
Gagnrýni Mest lesið Drakk ógeðslega illa og hætti eftir blindafyllerí Lífið Einar fékk meira hár en Baldur Lífið „Aldrei grátið jafn mikið af gleði“ Lífið „Ég er sáttur við það dagsverk“ Menning Martin Österdahl hættir hjá Eurovision Lífið F1: The Movie frumsýnd í Egilshöll – sjáðu myndirnar Lífið samstarf „Öruggt athvarf fyrir hinsegin samfélagið“ Lífið Vægar viðreynslur en engir pervertar Lífið Kyana og Viktor giftu sig undir berum himni Lífið Krakkatían: Leikhópurinn Lotta, fótboltamót og sumarsólstöður Lífið Fleiri fréttir Neistalaus trekantur leiðinlega fólksins Er Stalín listgagnrýnandi í Hörpu núna? Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta Sjá meira