Blessuð sjálfseyðingarhvötin Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 8. september 2014 07:00 Ég á við áfengisvanda að stríða. Ekki í hefðbundnum skilningi samt. Ég drekk sjaldan og þegar ég drekk er það yfirleitt ekkert sérstaklega mikið. Vandinn knýr dyra daginn eftir. Svo fast og hátt að mig verkjar í hauskúpu, augu og vömb. Margir tengja þetta ástand við hækkandi aldur og það má vel vera að það sé rétt. Á árum áður gat ég mjög auðveldlega hesthúsað heilu vaskafötin af víni og vaknað stálsleginn að morgni. Ekki lengur. Daginn eftir drykkju geri ég álíka mikið gagn og maður í öndunarvél. Ég hálfpartinn öfunda fólkið sem talað var við í helgarblaði Fréttablaðsins á dögunum. Fólkið sem hafði af ýmsum ástæðum sett tappann í flöskuna. Þetta voru ekki alkar heldur fólk sem einfaldlega sá ekki lengur ástæðu til að drekka. Þetta gæti mjög auðveldlega verið ég ef ekki væri fyrir nýtilkomið dálæti mitt á hinum ýmsu snobbbjórum. Porter, stout, pale ale og það allt. Þvílík meistarasnilld. Góður porter jafnast á við máltíð á fínum veitingastað. En þó ég fái mér bara einn þá bíða mín grimmileg örlög morguninn eftir. Ó, mig auman! Þrátt fyrir að ég þekki afleiðingarnar þá drekk ég. Ég er fullorðinn einstaklingur og tek mínar eigin ákvarðanir. Sumir tengja eflaust við lýsingarnar hér að ofan. Aðrir geta auðveldlega drukkið sig hesthúsagólfmottufulla án þess að finna fyrir því að loknum nætursvefni. Enn aðrir eyðileggja líf sitt með áfengi. Samt dettur engum heilvita manni í hug að banna það með lögum. Það hefur verið reynt, bæði úti í hinum stóra heimi og á Íslandi. Þessar tilraunir hafa misheppnast með öllu. Fólk drekkur. Það svolgrar í sig menguðum landa úr skítugum baðkörum smákrimma og ríkið fær ekki örðu af kökunni. Ég óska eftir því að einhver grúskari í framtíðinni kóperi þennan ómerkilega pistil minn af timarit.is eftir að öll hin vímuefnin verða lögleidd. Skipti út áfenginu fyrir eitthvert annað dóp. Kannabis til dæmis. Þá geta barnabarnabörnin okkar hlegið dátt að hræsninni sem viðgekkst árið 2014. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Haukur Viðar Alfreðsson Mest lesið Verið er að umbreyta borginni en hvað viljum við? Helgi Áss Grétarsson Skoðun Í lífshættu eftir ofbeldi Jokka G Birnudóttir Skoðun Heilbrigðisstarfsfólk eru ekki skotmörk Elísabet Herdísar Brynjarsdóttir,Hildur Harðardóttir,Tryggvi Egilsson,Sunna Snædal,Yousef Tamimi,Örvar Gunnarsson Skoðun Ljúkum því sem hafið er - ný bálstofa í Gufunesi Ingvar Stefánsson Skoðun Íslenskumælandi hjúkrunarfræðingar Guðbjörg Pálsdóttir Skoðun Gróður, einmanaleiki og samfélagsleg samheldni Auður Kjartansdóttir Skoðun Kann Jón Steindór ekki að reikna? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Hvers vegna skiptir máli hvernig talað er um velferð dýra? Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir Skoðun Opið bréf til stjórnmálafólks um málefni Palestínu og Ísraels Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Öfgar á Íslandi Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun
Ég á við áfengisvanda að stríða. Ekki í hefðbundnum skilningi samt. Ég drekk sjaldan og þegar ég drekk er það yfirleitt ekkert sérstaklega mikið. Vandinn knýr dyra daginn eftir. Svo fast og hátt að mig verkjar í hauskúpu, augu og vömb. Margir tengja þetta ástand við hækkandi aldur og það má vel vera að það sé rétt. Á árum áður gat ég mjög auðveldlega hesthúsað heilu vaskafötin af víni og vaknað stálsleginn að morgni. Ekki lengur. Daginn eftir drykkju geri ég álíka mikið gagn og maður í öndunarvél. Ég hálfpartinn öfunda fólkið sem talað var við í helgarblaði Fréttablaðsins á dögunum. Fólkið sem hafði af ýmsum ástæðum sett tappann í flöskuna. Þetta voru ekki alkar heldur fólk sem einfaldlega sá ekki lengur ástæðu til að drekka. Þetta gæti mjög auðveldlega verið ég ef ekki væri fyrir nýtilkomið dálæti mitt á hinum ýmsu snobbbjórum. Porter, stout, pale ale og það allt. Þvílík meistarasnilld. Góður porter jafnast á við máltíð á fínum veitingastað. En þó ég fái mér bara einn þá bíða mín grimmileg örlög morguninn eftir. Ó, mig auman! Þrátt fyrir að ég þekki afleiðingarnar þá drekk ég. Ég er fullorðinn einstaklingur og tek mínar eigin ákvarðanir. Sumir tengja eflaust við lýsingarnar hér að ofan. Aðrir geta auðveldlega drukkið sig hesthúsagólfmottufulla án þess að finna fyrir því að loknum nætursvefni. Enn aðrir eyðileggja líf sitt með áfengi. Samt dettur engum heilvita manni í hug að banna það með lögum. Það hefur verið reynt, bæði úti í hinum stóra heimi og á Íslandi. Þessar tilraunir hafa misheppnast með öllu. Fólk drekkur. Það svolgrar í sig menguðum landa úr skítugum baðkörum smákrimma og ríkið fær ekki örðu af kökunni. Ég óska eftir því að einhver grúskari í framtíðinni kóperi þennan ómerkilega pistil minn af timarit.is eftir að öll hin vímuefnin verða lögleidd. Skipti út áfenginu fyrir eitthvert annað dóp. Kannabis til dæmis. Þá geta barnabarnabörnin okkar hlegið dátt að hræsninni sem viðgekkst árið 2014.
Heilbrigðisstarfsfólk eru ekki skotmörk Elísabet Herdísar Brynjarsdóttir,Hildur Harðardóttir,Tryggvi Egilsson,Sunna Snædal,Yousef Tamimi,Örvar Gunnarsson Skoðun
Heilbrigðisstarfsfólk eru ekki skotmörk Elísabet Herdísar Brynjarsdóttir,Hildur Harðardóttir,Tryggvi Egilsson,Sunna Snædal,Yousef Tamimi,Örvar Gunnarsson Skoðun