Fordómar í bókabúðinni Halla Þórlaug Óskarsdóttir skrifar 23. apríl 2014 10:00 Það er sunnudagur. Vor í lofti og keimur af komandi sumri. Kaffiilmurinn á Skólavörðustígnum segir þér að vorvindarnir glöðu séu í kaffipásu. Þú trítlar í inn í bókaverslun, ætlar að gera vel við þig, enda búin með verkefni helgarinnar. Hvað er þá huggulegra en splunkuný bók með kaffibollanum? Þú lokar augunum og ímyndar þér lyktina af ólesnum blaðsíðunum. Stynur í alsælu: „Mhm!“ Opnar augun og horfir í kringum þig. Hvílíkur bókafjöldi. Þú útilokar barnabækurnar strax, sem og fræðibækurnar. Þig langar í eitthvað sem göfgar andann án þess að krefjast stórfelldra heilabrota. Bók sem fær þig til að líta upp, píra augun og brosa í laumi, mæna út í bláinn og anda djúpt. En hvar er þessi bók? Þú gætir auðvitað spurt starfsmanninn sem stendur ábúðarfullur við kassann, nú eða þann sem er á vappi þarna með bókastaflann, en þig langar að finna hana sjálf. Bókina. Auk þess sem þú veist að starfsmaðurinn hefur engan skilning á sálarlífi þínu. Í dag ertu þess fullviss að enginn skilji þig raunverulega til fullnustu. Í dag er einhvern veginn öðruvísi dagur og vinsældalistarnir tala ekki einu sinni til þín. Svo þú ríður einfaldlega á vaðið. Þarna er fallega gulleit bók með gamalli ljósmynd. Áferðin er hrjúf á sýniseintakinu. Hin eru pökkuð inn í plast og þú finnur til með þeim. Það þýðir ekkert að lykta af blaðsíðum sýniseintaksins, ilmurinn er löngu horfinn. Þú handfjatlar bókina þar til þú rekur augun í aðra. Sú er falleg! Bókarkápan er það fyrsta sem fólk sér og hún gefur því tóninn. Sumar bækur get ég til dæmis ekki hugsað mér að lesa því kápan er svo ömurleg. Ég skammast mín fyrir að viðurkenna það. Fegurð kápunnar er þó ekki jafnmikilvæg og hreinskilni hennar. Fræðibækur eiga til dæmis ekki að þykjast vera unglingadrama og krimmar ættu ekki dulbúast sem erótískar framhaldssögur. Ég beini því orðum mínum til bóka þegar ég segi: Verið eins sjarmerandi og þið getið, leggið ykkur fram og heillið vænlega lesendur, en umfram allt: Komið til dyranna eins og þið eruð klæddar, ekki þykjast vera annað en þið eruð. Því þegar allt kemur til alls er það innihaldið sem skiptir máli. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Halla Þórlaug Óskarsdóttir Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Vanvirðing við einkaframtakið og verðmætasköpun Bessí Þóra Jónsdóttir Skoðun Með baunabyssu í kennaraverkfalli Ólafur Hauksson Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir Skoðun Verðum að rannsaka hvað gerðist í Covid Hildur Þórðardóttir Skoðun Samfylkingin ætlar ekki að hækka tekjuskatt Alma D. Möller Skoðun Það þarf meiri töffara í okkur Davíð Már Sigurðsson Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun
Það er sunnudagur. Vor í lofti og keimur af komandi sumri. Kaffiilmurinn á Skólavörðustígnum segir þér að vorvindarnir glöðu séu í kaffipásu. Þú trítlar í inn í bókaverslun, ætlar að gera vel við þig, enda búin með verkefni helgarinnar. Hvað er þá huggulegra en splunkuný bók með kaffibollanum? Þú lokar augunum og ímyndar þér lyktina af ólesnum blaðsíðunum. Stynur í alsælu: „Mhm!“ Opnar augun og horfir í kringum þig. Hvílíkur bókafjöldi. Þú útilokar barnabækurnar strax, sem og fræðibækurnar. Þig langar í eitthvað sem göfgar andann án þess að krefjast stórfelldra heilabrota. Bók sem fær þig til að líta upp, píra augun og brosa í laumi, mæna út í bláinn og anda djúpt. En hvar er þessi bók? Þú gætir auðvitað spurt starfsmanninn sem stendur ábúðarfullur við kassann, nú eða þann sem er á vappi þarna með bókastaflann, en þig langar að finna hana sjálf. Bókina. Auk þess sem þú veist að starfsmaðurinn hefur engan skilning á sálarlífi þínu. Í dag ertu þess fullviss að enginn skilji þig raunverulega til fullnustu. Í dag er einhvern veginn öðruvísi dagur og vinsældalistarnir tala ekki einu sinni til þín. Svo þú ríður einfaldlega á vaðið. Þarna er fallega gulleit bók með gamalli ljósmynd. Áferðin er hrjúf á sýniseintakinu. Hin eru pökkuð inn í plast og þú finnur til með þeim. Það þýðir ekkert að lykta af blaðsíðum sýniseintaksins, ilmurinn er löngu horfinn. Þú handfjatlar bókina þar til þú rekur augun í aðra. Sú er falleg! Bókarkápan er það fyrsta sem fólk sér og hún gefur því tóninn. Sumar bækur get ég til dæmis ekki hugsað mér að lesa því kápan er svo ömurleg. Ég skammast mín fyrir að viðurkenna það. Fegurð kápunnar er þó ekki jafnmikilvæg og hreinskilni hennar. Fræðibækur eiga til dæmis ekki að þykjast vera unglingadrama og krimmar ættu ekki dulbúast sem erótískar framhaldssögur. Ég beini því orðum mínum til bóka þegar ég segi: Verið eins sjarmerandi og þið getið, leggið ykkur fram og heillið vænlega lesendur, en umfram allt: Komið til dyranna eins og þið eruð klæddar, ekki þykjast vera annað en þið eruð. Því þegar allt kemur til alls er það innihaldið sem skiptir máli.