Það tekur bara mínútu að lesa þennan pistil Bergur Ebbi Benediktsson skrifar 10. apríl 2014 07:00 Hafið þið heyrt um Y-kynslóðina, aldamótakrakkana sem slitu barnsskónum í kringum 2000? Ég tilheyri henni víst sjálfur því samkvæmt ýtrustu skilgreiningum er nóg að vera fæddur eftir 1980. Það gefur mér líka rýmra skotleyfi og ég verð síður vændur um heimsósóma. Meðal einkenna Y-krakka er lítið athyglisþol og gríðarlegar kröfur um að leiðast aldrei. Markaðsmenn segja að til þess að ynglingar svo mikið sem líti við vöru megi ekki vera neitt leiðinlegt við hana, bara ein sekúnda af leiðindum er nóg til að styggja vandlátu ufsilón-krakkana. Þetta vita líka stjórnmálamenn. Það rembast allir við að koma stjórnmálaskoðunum sínum að í stuttum hnitmiðuðum myndböndum sem mega helst ekki vera meira en nokkrar mínútur að lengd. Helst mega stjórnmálamenn alls ekki vera leiðinlegir því þá fá þeir ekki atkvæði frá vandlátu krökkunum. Nám á líka að vera skemmtilegt og sérmiðað eftir þörfum krakkanna. Jón Gnarr borgarstjóri líkti þessu við Subway. Helst eiga aldamótakrakkarnir að geta valið sér álegg ofan í menntabrauðið og kennarar að salta og pipra eftir þörfum. Þetta á ekki bara við um grunnskólanám heldur líka háskólanám. Allt á að vera skemmtilegt. Það er í tísku að lýsa því yfir að hlutir séu leiðinlegir. Það er leiðinlegt að hanga á fundum, leiðinlegt að tala um peninga, leiðinlegt að tala um pólitík, leiðinlegt að rífast. Geta ekki allir verið vinir? Og ef það er þörf á að rífast er þá ekki hægt að gera það í gegnum tölvuleiki? Það er allavega skemmtilegt. Tölvuleikir eru framtíðin. Ég segi eftirfarandi – og skal gerast svo kræfur að tala fyrir hönd ufsilón-fólks. Hættum þessu kjaftæði. Ekkert er jafn spennandi í lífinu og erfið krefjandi verkefni. Pólitík og peningar þýða völd og völd hafa frá dögum Hammúrabís konungs í Babýlon verið það eftirsóknarverðasta í lífinu fyrir utan kannski ást og væntumþykju, en það nennir enginn að elska þann sem elskar bara sjálfan sig. Hættum að halda upp á afmælið okkar á hverjum degi. Tökum okkur taki. Sinnum verkefnum okkar og tökum völdin. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergur Ebbi Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir Skoðun Sá „óháði“ kemur til byggða Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Lögreglumenn samningslausir mánuðum saman og án verkfallsréttar Fjölnir Sæmundsson Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Vanvirðing við einkaframtakið og verðmætasköpun Bessí Þóra Jónsdóttir Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Verðum að rannsaka hvað gerðist í Covid Hildur Þórðardóttir Skoðun
Hafið þið heyrt um Y-kynslóðina, aldamótakrakkana sem slitu barnsskónum í kringum 2000? Ég tilheyri henni víst sjálfur því samkvæmt ýtrustu skilgreiningum er nóg að vera fæddur eftir 1980. Það gefur mér líka rýmra skotleyfi og ég verð síður vændur um heimsósóma. Meðal einkenna Y-krakka er lítið athyglisþol og gríðarlegar kröfur um að leiðast aldrei. Markaðsmenn segja að til þess að ynglingar svo mikið sem líti við vöru megi ekki vera neitt leiðinlegt við hana, bara ein sekúnda af leiðindum er nóg til að styggja vandlátu ufsilón-krakkana. Þetta vita líka stjórnmálamenn. Það rembast allir við að koma stjórnmálaskoðunum sínum að í stuttum hnitmiðuðum myndböndum sem mega helst ekki vera meira en nokkrar mínútur að lengd. Helst mega stjórnmálamenn alls ekki vera leiðinlegir því þá fá þeir ekki atkvæði frá vandlátu krökkunum. Nám á líka að vera skemmtilegt og sérmiðað eftir þörfum krakkanna. Jón Gnarr borgarstjóri líkti þessu við Subway. Helst eiga aldamótakrakkarnir að geta valið sér álegg ofan í menntabrauðið og kennarar að salta og pipra eftir þörfum. Þetta á ekki bara við um grunnskólanám heldur líka háskólanám. Allt á að vera skemmtilegt. Það er í tísku að lýsa því yfir að hlutir séu leiðinlegir. Það er leiðinlegt að hanga á fundum, leiðinlegt að tala um peninga, leiðinlegt að tala um pólitík, leiðinlegt að rífast. Geta ekki allir verið vinir? Og ef það er þörf á að rífast er þá ekki hægt að gera það í gegnum tölvuleiki? Það er allavega skemmtilegt. Tölvuleikir eru framtíðin. Ég segi eftirfarandi – og skal gerast svo kræfur að tala fyrir hönd ufsilón-fólks. Hættum þessu kjaftæði. Ekkert er jafn spennandi í lífinu og erfið krefjandi verkefni. Pólitík og peningar þýða völd og völd hafa frá dögum Hammúrabís konungs í Babýlon verið það eftirsóknarverðasta í lífinu fyrir utan kannski ást og væntumþykju, en það nennir enginn að elska þann sem elskar bara sjálfan sig. Hættum að halda upp á afmælið okkar á hverjum degi. Tökum okkur taki. Sinnum verkefnum okkar og tökum völdin.