Gleðileg jól, Sigmundur Davíð Saga Garðarsdóttir skrifar 16. desember 2013 06:00 Ég veit hvað þú ert að hugsa: ,,Nei, nei, ekki um jólin!”. En engar áhyggjur, ég er ekki að skrifa þér til að þrefa og þessu korti fylgir engin krafa um svör. Jólakort eru nefnilega þess eðlis að þeim þarf ekki að svara, svo þú ættir að elska þau. Á hátíð ljóss og friðar er ekki bara hefð fyrir því að senda út jólakort heldur líka kærleik og hugsa til þeirra sem minna mega sín. En hugurinn ber mann bara hálfa leið. Ef ég ætla til dæmis á jólahlaðborð í Perlunni er ekki nóg að hugsa um laxahlaup, ég verð að panta borð. Eins þegar ég hugsa til þeirra sem minna mega sín þá hugsa ég líka hvað ég get gert fyrir þau og geri það. Nóg er um þá sem eiga um sárt að binda um jólin. Fyrstur kemur mér í hug Snæfinnur Snjókarl sem er einstæðingur, Adam sem á sjö syni en ekkert leikskólapláss sama hvað hann hann stappar og klappar og Andrés sem á að gefa tröllunum. Þá eru ótaldar allar mæðurnar sem lifa í ástlausum hjónaböndum og hrekjast í arma jólasveina sem þær kyssa í skjóli nætur meðan niðurbrotin börnin fylgjast með úr fjarska. Já, lífið getur verið miskunnarlaust. Samt eru þetta alls ekki þeir sem verst eru staddir í heimi hér. Allir hér að ofan eiga það sameiginlegt ásamt árstíðarbundinni óhamingju að hafa ABC barn í sinni umsjá og styrkja Rauða Krossinn. Þess vegna hljóðnaði og dimmdi í Davíðsborg þegar þú og Vigdís tilkynntu að lækka ætti framlög til þróunarmála um 460 milljón krónur. Það á að gefa börnum brauð en vel efnaðir útgerðarmenn, til að mynda, þurfa síður gjafir og einföld kolvetni. Það er afspyrnu lítið jólalegt að taka eitthvað frá þeim sem minnst mega sín og gefa öðrum betur stöddum það að gjöf. Þú kannast við jólaköttinn Sigmundur, við erum ekki að fara í hann og ef einhver er í aðstöðunni til að færa stórar hugsanir í göfug verk þá ert það þú. Þú getur gefið gimsteina, perlur og gullsveig um enni - ef þú nennir! P.s. Ég keypti 10 þúsund vatnshreinsitöflur frá UNICEF í þínu nafni og 150 pakka af næringaríkri fæðu úr jarðhnetum í nafni Vigdísar vinkonu þinnar, sem mig langar að gefa þér í jólagjöf því þegar allt kemur til alls þá ert þú minn Jón á Völlunum; maðurinn hvers tilgang ég skil ekki en get ekki látið vera að hugsa hlýtt til á jólunum. P.p.s. Ég hef ekki rekist á flibbahnappinn þinn. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Saga Garðarsdóttir Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir Skoðun Sá „óháði“ kemur til byggða Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Lögreglumenn samningslausir mánuðum saman og án verkfallsréttar Fjölnir Sæmundsson Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Vanvirðing við einkaframtakið og verðmætasköpun Bessí Þóra Jónsdóttir Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson Skoðun Græðgin er komin út fyrir öll mörk Sigurjón Þórðarson Skoðun
Ég veit hvað þú ert að hugsa: ,,Nei, nei, ekki um jólin!”. En engar áhyggjur, ég er ekki að skrifa þér til að þrefa og þessu korti fylgir engin krafa um svör. Jólakort eru nefnilega þess eðlis að þeim þarf ekki að svara, svo þú ættir að elska þau. Á hátíð ljóss og friðar er ekki bara hefð fyrir því að senda út jólakort heldur líka kærleik og hugsa til þeirra sem minna mega sín. En hugurinn ber mann bara hálfa leið. Ef ég ætla til dæmis á jólahlaðborð í Perlunni er ekki nóg að hugsa um laxahlaup, ég verð að panta borð. Eins þegar ég hugsa til þeirra sem minna mega sín þá hugsa ég líka hvað ég get gert fyrir þau og geri það. Nóg er um þá sem eiga um sárt að binda um jólin. Fyrstur kemur mér í hug Snæfinnur Snjókarl sem er einstæðingur, Adam sem á sjö syni en ekkert leikskólapláss sama hvað hann hann stappar og klappar og Andrés sem á að gefa tröllunum. Þá eru ótaldar allar mæðurnar sem lifa í ástlausum hjónaböndum og hrekjast í arma jólasveina sem þær kyssa í skjóli nætur meðan niðurbrotin börnin fylgjast með úr fjarska. Já, lífið getur verið miskunnarlaust. Samt eru þetta alls ekki þeir sem verst eru staddir í heimi hér. Allir hér að ofan eiga það sameiginlegt ásamt árstíðarbundinni óhamingju að hafa ABC barn í sinni umsjá og styrkja Rauða Krossinn. Þess vegna hljóðnaði og dimmdi í Davíðsborg þegar þú og Vigdís tilkynntu að lækka ætti framlög til þróunarmála um 460 milljón krónur. Það á að gefa börnum brauð en vel efnaðir útgerðarmenn, til að mynda, þurfa síður gjafir og einföld kolvetni. Það er afspyrnu lítið jólalegt að taka eitthvað frá þeim sem minnst mega sín og gefa öðrum betur stöddum það að gjöf. Þú kannast við jólaköttinn Sigmundur, við erum ekki að fara í hann og ef einhver er í aðstöðunni til að færa stórar hugsanir í göfug verk þá ert það þú. Þú getur gefið gimsteina, perlur og gullsveig um enni - ef þú nennir! P.s. Ég keypti 10 þúsund vatnshreinsitöflur frá UNICEF í þínu nafni og 150 pakka af næringaríkri fæðu úr jarðhnetum í nafni Vigdísar vinkonu þinnar, sem mig langar að gefa þér í jólagjöf því þegar allt kemur til alls þá ert þú minn Jón á Völlunum; maðurinn hvers tilgang ég skil ekki en get ekki látið vera að hugsa hlýtt til á jólunum. P.p.s. Ég hef ekki rekist á flibbahnappinn þinn.