Ein af strákunum Fanney Birna Jónsdóttir skrifar 26. október 2013 06:00 Um helgina fer ég á rjúpu með strákahóp. Það virðast ætla að verða örlög mín að stunda íþróttir og áhugamál mikið til fjarri kynsystrum mínum. Hvort sem það er fótbolti, badminton eða skytterí – alltaf enda ég ein með strákunum. Það er ekki alltaf auðvelt. Fordómar byggðir á kynferði lifa, því miður, enn góðu lífi. Og þá skiptir engu máli hvort ég geti haft jákvæð og uppbyggileg áhrif á hópinn. Þannig var mér bannað síðasta vetur að mæta í bumbubolta með strákunum eingöngu vegna þess að þeim fannst fráleitt að spila fótbolta með stelpu. Skipti þar engu máli að ég er töluvert betri í fótbolta en flestar kleinurnar sem þar léku listir sínar. Ég hef oft velt því fyrir mér hvað veldur þessu óöryggi. Af hverju fara strákar oft í kerfi þegar stelpa kemur inn á þeirra „yfirráðasvæði“? Eina vitræna skýringin sem mér kemur í hug er þessi þráláta þörf, sem býr í svo mörgum okkar, til að fara helst aldrei út fyrir kassann og viðhalda viðvarandi ástandi. Menn hræðast hið óþekkta og það er einfaldlega of mikið rask að taka konu inn í hópinn og því langbest að sleppa því. Og jafnvel þegar maður er komin inn þá er ekki sjálfgefið að móttökurnar séu á jafningjagrundvelli. Reynsla mín er sú að strákahópar hanga oftast á gömlum venjum eins og hundur á roði. Hlutirnir eru eins og þeir eru eingöngu vegna þess að svona hafa þeir alltaf verið. Og ef maður dirfist að koma með nýja sýn eða uppástungur um aðrar leiðir þá er því umsvifalaust hafnað sem hverju öðru kvennakjaftæði. Já, það er ekki alltaf auðvelt að vera ein af strákunum. Eitthvað sem Ingibjörg Benediktsdóttir hæstaréttardómari hlýtur að þekkja ákaflega vel. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fanney Birna Jónsdóttir Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun
Um helgina fer ég á rjúpu með strákahóp. Það virðast ætla að verða örlög mín að stunda íþróttir og áhugamál mikið til fjarri kynsystrum mínum. Hvort sem það er fótbolti, badminton eða skytterí – alltaf enda ég ein með strákunum. Það er ekki alltaf auðvelt. Fordómar byggðir á kynferði lifa, því miður, enn góðu lífi. Og þá skiptir engu máli hvort ég geti haft jákvæð og uppbyggileg áhrif á hópinn. Þannig var mér bannað síðasta vetur að mæta í bumbubolta með strákunum eingöngu vegna þess að þeim fannst fráleitt að spila fótbolta með stelpu. Skipti þar engu máli að ég er töluvert betri í fótbolta en flestar kleinurnar sem þar léku listir sínar. Ég hef oft velt því fyrir mér hvað veldur þessu óöryggi. Af hverju fara strákar oft í kerfi þegar stelpa kemur inn á þeirra „yfirráðasvæði“? Eina vitræna skýringin sem mér kemur í hug er þessi þráláta þörf, sem býr í svo mörgum okkar, til að fara helst aldrei út fyrir kassann og viðhalda viðvarandi ástandi. Menn hræðast hið óþekkta og það er einfaldlega of mikið rask að taka konu inn í hópinn og því langbest að sleppa því. Og jafnvel þegar maður er komin inn þá er ekki sjálfgefið að móttökurnar séu á jafningjagrundvelli. Reynsla mín er sú að strákahópar hanga oftast á gömlum venjum eins og hundur á roði. Hlutirnir eru eins og þeir eru eingöngu vegna þess að svona hafa þeir alltaf verið. Og ef maður dirfist að koma með nýja sýn eða uppástungur um aðrar leiðir þá er því umsvifalaust hafnað sem hverju öðru kvennakjaftæði. Já, það er ekki alltaf auðvelt að vera ein af strákunum. Eitthvað sem Ingibjörg Benediktsdóttir hæstaréttardómari hlýtur að þekkja ákaflega vel.