Frá bollum til bókar

Bækur. Mánasöngvarinn. Margrét Örnólfsdóttir. Myndir: Signý Kolbeinsdóttir. Bjartur og Tulipop. Mánasöngvarinn eftir Margréti Örnólfsdóttur er hugljúft ævintýri um sveppasystkinin Búa og Gló sem leggja af stað í mikla ævintýraför um eyjuna sína Tulipop. Dularfullt svart blóm hefur fest rætur sínar í garði Búa og Gló hefur miklar áhyggjur af hafinu, en öldurnar rísa ekki lengur. Þegar systkinin líta upp til himna og sjá að eitt af þremur tunglum himinhvolfsins er horfið, skelfast þau mjög. Í leit sinni að tunglinu kynnast þau furðulegum fígúrum og læra að meta samvinnu og vinskap. Eftir fyrsta lestur hélt ég að um framhaldsbók væri að ræða. Á saurblöðum eru kynntar alls konar persónur sem búa í Tulipop, en við hittum ekki þær allar í bókinni. Ég leitaði því á náðir veraldarvefsins og komst að því að vissulega er hér um mun stærri söguheim að ræða, þó að hann væri af öðru tagi en ég bjóst við. Bókin er byggð á vöruheimi sem er skapaður af Signýju Kolbeinsdóttur og Helgu Árnadóttur. Tulipop er heimur sem lifir góðu lífi hér á landi og erlendis í bollum, diskum og lyklakippum, heimur sem hingað til hefur farið algjörlega fram hjá mér þar sem ég er oftast með nefið grafið ofan í bókum og kíki mjög sjaldan í kringum mig. Þessi uppruni söguheimsins útskýrir margar þær efasemdir sem ég hafði um bókina við lestur hennar. Myndskreytingar eru fagmannlega unnar. Litirnir eru bjartir og sterkir og myndirnar eru einfaldar og tölvugerðar, vigurmyndir sem eru söluvænlegar í stíl sem lesendur þekkja eflaust úr teiknimyndum eins og Powerpuff Girls. Þær vörur sem hægt er að kaupa á heimasíðu Tulipop eru fallegar, en hönnun þeirra skilar sér ekki í bókarformi. Aðalsöguhetjurnar, sveppasystkinin Búi og Gló, eiga erfitt með að fóta sig í heimi bókarinnar. Þær eru með stór augu og engan munn, hönnun þeirra er stílhrein og kemur vel út á kaffibollum. En á blaðsíðum bókarinnar háir þetta útlit þeim. Stóru, fallegu augun eru kaldranaleg og tilfinningalaus og lesendur tengjast illa aðalsöguhetjum sem sýna engin svipbrigði, hvort sem þær eru skelfdar eða hamingjusamar. Sagan sem Margrét hefur spunnið út frá söguheimi og sögupersónum er ljúf og ævintýraleg en textinn fær ekki að njóta sín. Uppsetning bókarinnar er slæm. Textinn hefur verið klipptur niður í örsmáar efnisgreinar sem er kastað á blaðsíðurnar. Leturgerð er auðlæsileg, skýrt sans serif-letur, en við og við hverfur letrið inn í bjarta liti blaðsíðunnar og lesendur þurfa að píra augun til að greina texta frá bakgrunni. Kaflatitlar eru ólæsilegir. Einnig vantar mikið upp á að flæði myndskreytinga endurspegli söguþráðinn. Skjannahvítar opnur rjúfa hér og þar dagsbirtuna og næturrökkrið. Ég býst við því að þetta sé ekki síðasta bókin sem mun birtast um furðuverurnar í Tulipop, og vonandi mun sú næsta ná betri tökum á hönnun myndabókarinnar. Niðurstaða: Hugljúft ævintýri. Einfaldar og litríkar teikningar en bókin er illa uppsett og oft erfitt að lesa.