Vitlaus eða siðlaus? Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 9. janúar 2013 16:00 "Þegar snýr að hrollvekjum er það víst orðin klisja að tala um klisjur, en þær eru flestar hér.“ Bíó. Sinister. Leikstjórn: Scott Derrickson. Leikarar: Ethan Hawke, Juliet Rylance, Fred Thompson, Vincent D'Onofrio, James Ransone, Clare Foley, Michael Hall D'Addario. Rithöfundur flyst ásamt fjölskyldu sinni til smábæjar, þar sem hann hefur keypt hús sem fjöldamorð var framið í skömmu áður. Þetta gerir snillingurinn án þess að upplýsa eiginkonu sína um atburðina, en hann hyggst skrifa um þá bók. Uppi á háalofti hússins finnur hann svo pappakassa sem inniheldur sýningarvél og nokkra filmubauka, og er myndefnið miður kræsilegt. Þegar snýr að hrollvekjum er það víst orðin klisja að tala um klisjur, en þær eru flestar hér. Nægir þar að nefna höfuðklisjuna, drykkfellda rithöfundinn sem reynir að skrifa bók í miðjum draugagangi. Hér höfum við Ethan Hawke, flottan leikara sem er fyrir löngu búinn að sanna sig, reynandi sitt besta í vonlausum karakter sem maður veit aldrei almennilega hvort er vitlaus eða siðlaus. Hélt hann að konan sín yrði meira en sólarhring að komast að því að hún byggi á vettvangi fjöldamorðs? Krakkarnir þeirra heyrðu allavega af því strax á fyrsta skóladegi. Og hví ætti okkur ekki að vera skítsama um mann sem heldur mikilvægum sönnunargögnum í morðmáli fyrir sjálfan sig og bókina sína? Suma handritsgalla mætti reyndar fyrirgefa ef Sinister væri nógu hrollvekjandi, sem hún er alls ekki. Þó verð ég að telja henni það til tekna að hún lætur það eiga sig að bregða manni að óþörfu. Hér eru samt börn sem hreyfa sig undarlega, hopp-klippingar (jump cuts) og hljóðið keyrt í botn þegar púkarnir birtast. Allt glataði þetta ferskleika sínum fyrir löngu, jafnvel fyrir skræfu á borð við undirritaðan. Hrollvekja sem tekst ekki að hræða áhorfandann er eins og íslenska handboltalandsliðið þegar markmaðurinn er ekki í stuði. Leikurinn tapast þó að aðrir leikmenn spili fullkomlega. Niðurstaða: Hér er mikið reynt en ekkert gengur. Sinister er rýrasti hrollur síðasta árs. Gagnrýni Mest lesið „Þetta eru mjög vondir samningar við Storytel“ Menning Björn keypti sex hundruð ára höll í Frakklandi og ætlar að gera hana upp Lífið Hryllingurinn sveif yfir vötnum hjá fræga fólkinu Lífið Fólk grípi til sænsku dauðhreinsunarinnar fyrr en ella Lífið Íslenskur leiklistarnemi upplifði óraunverulega stund í New York Lífið Siðlaus maður étur skít og öðlast samkennd Lífið Fegurðardrottning fékk nýtt herbergi Lífið Þvertekur fyrir að typpið hafi verið stækkað Lífið Íbúðin gjörbreyttist eftir að hafa fært eldhúsið Lífið „Ég er miklu oftar gröð en hann“ Lífið Fleiri fréttir The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira
Bíó. Sinister. Leikstjórn: Scott Derrickson. Leikarar: Ethan Hawke, Juliet Rylance, Fred Thompson, Vincent D'Onofrio, James Ransone, Clare Foley, Michael Hall D'Addario. Rithöfundur flyst ásamt fjölskyldu sinni til smábæjar, þar sem hann hefur keypt hús sem fjöldamorð var framið í skömmu áður. Þetta gerir snillingurinn án þess að upplýsa eiginkonu sína um atburðina, en hann hyggst skrifa um þá bók. Uppi á háalofti hússins finnur hann svo pappakassa sem inniheldur sýningarvél og nokkra filmubauka, og er myndefnið miður kræsilegt. Þegar snýr að hrollvekjum er það víst orðin klisja að tala um klisjur, en þær eru flestar hér. Nægir þar að nefna höfuðklisjuna, drykkfellda rithöfundinn sem reynir að skrifa bók í miðjum draugagangi. Hér höfum við Ethan Hawke, flottan leikara sem er fyrir löngu búinn að sanna sig, reynandi sitt besta í vonlausum karakter sem maður veit aldrei almennilega hvort er vitlaus eða siðlaus. Hélt hann að konan sín yrði meira en sólarhring að komast að því að hún byggi á vettvangi fjöldamorðs? Krakkarnir þeirra heyrðu allavega af því strax á fyrsta skóladegi. Og hví ætti okkur ekki að vera skítsama um mann sem heldur mikilvægum sönnunargögnum í morðmáli fyrir sjálfan sig og bókina sína? Suma handritsgalla mætti reyndar fyrirgefa ef Sinister væri nógu hrollvekjandi, sem hún er alls ekki. Þó verð ég að telja henni það til tekna að hún lætur það eiga sig að bregða manni að óþörfu. Hér eru samt börn sem hreyfa sig undarlega, hopp-klippingar (jump cuts) og hljóðið keyrt í botn þegar púkarnir birtast. Allt glataði þetta ferskleika sínum fyrir löngu, jafnvel fyrir skræfu á borð við undirritaðan. Hrollvekja sem tekst ekki að hræða áhorfandann er eins og íslenska handboltalandsliðið þegar markmaðurinn er ekki í stuði. Leikurinn tapast þó að aðrir leikmenn spili fullkomlega. Niðurstaða: Hér er mikið reynt en ekkert gengur. Sinister er rýrasti hrollur síðasta árs.
Gagnrýni Mest lesið „Þetta eru mjög vondir samningar við Storytel“ Menning Björn keypti sex hundruð ára höll í Frakklandi og ætlar að gera hana upp Lífið Hryllingurinn sveif yfir vötnum hjá fræga fólkinu Lífið Fólk grípi til sænsku dauðhreinsunarinnar fyrr en ella Lífið Íslenskur leiklistarnemi upplifði óraunverulega stund í New York Lífið Siðlaus maður étur skít og öðlast samkennd Lífið Fegurðardrottning fékk nýtt herbergi Lífið Þvertekur fyrir að typpið hafi verið stækkað Lífið Íbúðin gjörbreyttist eftir að hafa fært eldhúsið Lífið „Ég er miklu oftar gröð en hann“ Lífið Fleiri fréttir The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira