Gengu af göflunum Jónas Sen skrifar 23. maí 2012 10:00 Arcadi Volodos við lok tónleikanna. Mynd/listahatid.is Tónleikar. Listahátíð í Reykjavík. Arcadi Volodos lék verk eftir Schubert, Brahms og Liszt. Harpa, 20. maí. Á Listahátíð í Reykjavík gefst tækifæri til að njóta einstakra listviðburða. Ýmist viðburða sem höfða til fárra (en eiga samt fullan rétt á sér) eins og tónleika eða upplestra í heimahúsum. Eða þá stórviðburða með listafólki sem myndi annars aldrei koma hingað. Vissulega spilar eða syngur heimsfrægt tónlistarfólk með Sinfóníuhljómsveit Íslands, og það með reglulegu millibili. En að þetta sama fólk haldi hér einleikstónleika, það gerist sjaldnar. Eftirvæntingin var því áþreifanleg í Eldborginni á sunnudagskvöldið. Einn fremsti píanóleikari heims var að fara að halda einleikstónleika. Enginn annar en Arcadi Volodos, sem hefur verið goðsögn í tónlistarheiminum um árabil. Tækni hans er einstök, en tónleikar hans eru þó langt í frá einhver sirkus. Þvert á móti er hann fyrst og fremst innblásinn listamaður sem notar tæknina til að koma fegurðinni í tónlistinni fullkomlega til skila. Ég get ekki ímyndað mér að nokkur hafi orðið fyrir vonbrigðum. Volodos hóf tónleikana á sónötu í a moll eftir Schubert, sem var gefin út eftir dauða hans. Hún er eitt af fjölmörgum dæmum um snilld tónskáldsins. Hver himneska laglínan tekur við af annarri, skreytt alls konar blæbrigðum. Þessi blæbrigði voru meistaralega útfærð af píanóleikaranum. Mismunandi litir voru fjölbreytilegir en ávallt fágaðir og útkoman var svo töfrakennd að það var alveg einstakt. Ekki síðri voru þrjú Intermezzi op. 117 eftir Brahms. Þau eru innhverf, það fyrsta er t.d. eins konar vögguvísa. Volodos gaf sér nógan tíma til að móta hverja hendingu og spilaði af ótrúlegri mýkt. Samt var það ekki tilgerðarlegt. Þvert á móti var túlkunin dásamlega eðlileg og blátt áfram. Hápunktur tónleikanna var h-moll sónatan eftir Franz Liszt. Hún einkennist af miklum átökum, tekur um hálftíma í flutningi en er samt bara í einum kafla. Volodos fór fremur rólega af stað, eins og hann væri að hemja sig. En smátt og smátt sótti hann í sig veðrið. Túlkunin var þó alltaf frjálsleg, laglínurnar virkuðu spontant, nánast eins og þær væru að verða til akkúrat á því augnablikinu. Og spennan jókst, hraðinn varð meiri, ákefðin og átökin stöðugt brjálæðislegri. Hápunkturinn var svo flottur að það verður mér ógleymanlegt. Volodos setti bókstaflega allt í botn. Það var hrein flugeldasýning. Eins og við var að búast gengu áheyrendurnir af göflunum. Undirritaður var þar á meðal. Við klöppuðum Volodos fram hvað eftir annað. Og hann spilaði fjögur aukalög, noktúrnu eftir Liszt, tvær útsetningar eftir sjálfan sig og lag eftir Schubert. Þau voru öll hrein snilld. Gaman væri að Volodos spilaði næst með Sinfóníuhljómsveit Íslands! Niðurstaða: Algerlega frábærir tónleikar. Mest lesið Allt ætlaði um koll að keyra í Borgarleikhúsinu Lífið Tók sex ólíka stera fyrir hjartastoppið: „Þannig ég segi nei við sterum“ Lífið Segir Candy hafa séð að faðir hans væri „skrímsli“ á undan öðrum Lífið Fréttatía vikunnar: Friðlýsing, frumsýning og handtaka Lífið Glæsibústaðir yfir hundrað milljónum Lífið Balta bregst bogalistin Gagnrýni Glæsihöll Livar og Sverris á Arnarnesi til sölu Lífið Hætti að þurfa að ryksuga upp hárin eftir hverja sturtu Lífið samstarf Gamla TR-húsinu umbreytt í Hlemm.haus: „Augljóst að þörfin var gríðarleg“ Menning Eldgos og elskhugar á frumsýningu Eldanna Lífið Fleiri fréttir Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira
Tónleikar. Listahátíð í Reykjavík. Arcadi Volodos lék verk eftir Schubert, Brahms og Liszt. Harpa, 20. maí. Á Listahátíð í Reykjavík gefst tækifæri til að njóta einstakra listviðburða. Ýmist viðburða sem höfða til fárra (en eiga samt fullan rétt á sér) eins og tónleika eða upplestra í heimahúsum. Eða þá stórviðburða með listafólki sem myndi annars aldrei koma hingað. Vissulega spilar eða syngur heimsfrægt tónlistarfólk með Sinfóníuhljómsveit Íslands, og það með reglulegu millibili. En að þetta sama fólk haldi hér einleikstónleika, það gerist sjaldnar. Eftirvæntingin var því áþreifanleg í Eldborginni á sunnudagskvöldið. Einn fremsti píanóleikari heims var að fara að halda einleikstónleika. Enginn annar en Arcadi Volodos, sem hefur verið goðsögn í tónlistarheiminum um árabil. Tækni hans er einstök, en tónleikar hans eru þó langt í frá einhver sirkus. Þvert á móti er hann fyrst og fremst innblásinn listamaður sem notar tæknina til að koma fegurðinni í tónlistinni fullkomlega til skila. Ég get ekki ímyndað mér að nokkur hafi orðið fyrir vonbrigðum. Volodos hóf tónleikana á sónötu í a moll eftir Schubert, sem var gefin út eftir dauða hans. Hún er eitt af fjölmörgum dæmum um snilld tónskáldsins. Hver himneska laglínan tekur við af annarri, skreytt alls konar blæbrigðum. Þessi blæbrigði voru meistaralega útfærð af píanóleikaranum. Mismunandi litir voru fjölbreytilegir en ávallt fágaðir og útkoman var svo töfrakennd að það var alveg einstakt. Ekki síðri voru þrjú Intermezzi op. 117 eftir Brahms. Þau eru innhverf, það fyrsta er t.d. eins konar vögguvísa. Volodos gaf sér nógan tíma til að móta hverja hendingu og spilaði af ótrúlegri mýkt. Samt var það ekki tilgerðarlegt. Þvert á móti var túlkunin dásamlega eðlileg og blátt áfram. Hápunktur tónleikanna var h-moll sónatan eftir Franz Liszt. Hún einkennist af miklum átökum, tekur um hálftíma í flutningi en er samt bara í einum kafla. Volodos fór fremur rólega af stað, eins og hann væri að hemja sig. En smátt og smátt sótti hann í sig veðrið. Túlkunin var þó alltaf frjálsleg, laglínurnar virkuðu spontant, nánast eins og þær væru að verða til akkúrat á því augnablikinu. Og spennan jókst, hraðinn varð meiri, ákefðin og átökin stöðugt brjálæðislegri. Hápunkturinn var svo flottur að það verður mér ógleymanlegt. Volodos setti bókstaflega allt í botn. Það var hrein flugeldasýning. Eins og við var að búast gengu áheyrendurnir af göflunum. Undirritaður var þar á meðal. Við klöppuðum Volodos fram hvað eftir annað. Og hann spilaði fjögur aukalög, noktúrnu eftir Liszt, tvær útsetningar eftir sjálfan sig og lag eftir Schubert. Þau voru öll hrein snilld. Gaman væri að Volodos spilaði næst með Sinfóníuhljómsveit Íslands! Niðurstaða: Algerlega frábærir tónleikar.
Mest lesið Allt ætlaði um koll að keyra í Borgarleikhúsinu Lífið Tók sex ólíka stera fyrir hjartastoppið: „Þannig ég segi nei við sterum“ Lífið Segir Candy hafa séð að faðir hans væri „skrímsli“ á undan öðrum Lífið Fréttatía vikunnar: Friðlýsing, frumsýning og handtaka Lífið Glæsibústaðir yfir hundrað milljónum Lífið Balta bregst bogalistin Gagnrýni Glæsihöll Livar og Sverris á Arnarnesi til sölu Lífið Hætti að þurfa að ryksuga upp hárin eftir hverja sturtu Lífið samstarf Gamla TR-húsinu umbreytt í Hlemm.haus: „Augljóst að þörfin var gríðarleg“ Menning Eldgos og elskhugar á frumsýningu Eldanna Lífið Fleiri fréttir Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira