Hið myrka framhjáhald Jónas Sen skrifar 28. september 2011 11:00 Tónlist. Upphafstónleikar Kammermúsíkklúbbsins í vetur. Sunnudagskvöldið 25. september. Það er notalegt að koma á tónleika Kammermúsíkklúbbsins í Bústaðakirkju. Harpan er vissulega glæsilegt tónleikahús, en maður vonar samt að tónlistarlífið í Reykjavík verði ekki BARA þar. Svona upp á fjölbreytnina! Vonandi verður Bústaðakirkja áfram heimili klúbbsins. Það er líka gott að þurfa ekki að borga 500 kall fyrir bílastæði, eins og í Hörpunni. Sem er að verða býsna pirrandi. Fyrstu tónleikar klúbbsins í vetur hófust á myrkum nótum, á Verklärte Nacht eftir Schönberg. Ólíkt síðari verkum tónskáldsins, sem þóttu á sínum tíma ómstríð og framúrstefnuleg, er það rómantískt og í gömlum stíl, enda æskuverk. Það er innblásið af ljóði eftir Richard Dehmel, sem fjallar um framhjáhald. Verkið var upphaflega samið fyrir strengjasextett, en var síðar umritað fyrir stærri strengjasveit og er þekktast í þeim búningi. Miklar tilfinningar og innri átök skila sér betur þannig, breiddin sem strengjasveit hefur yfir að ráða er einfaldlega meiri. Þetta kom aðeins að sök á tónleikunum. Flytjendur voru Ari Þór Vilhjálmsson, Pálína Árnadóttir, Þórunn Ósk Marinósdóttir, Þórarinn Már Baldursson, Hrafnkell Orri Egilsson og Sigurgeir Agnarsson. Leikur þeirra var samstilltur og ákaflega vandaður, en tilfinningaofsinn í verkinu náði samt ekki almennilega í gegn. Kannski hefði endurómunin í kirkjunni mátt vera ögn meiri fyrir akkúrat þessa tónlist. Spilamennskan og túlkunin var engu að síður falleg, en e.t.v. full varfærnisleg. Mun meira fútt var í síðari tónsmíðinni á dagskránni, hinum fjöruga, en spennuþrungna sextett eftir Tsjajkovskí, Souvenir de Florence. Tsjajkovskí elskaði Ítalíu og dvaldi þar oft. Sextettinn er kraftmikið verk sem ólgar af ástríðum, og einkennandi fyrir hann eru grípandi laglínur. Hér var flutningurinn í fremstu röð. Samspilið var pottþétt og allskyns einleiksstrófur voru flottar og hnitmiðaðar. Túlkunin var prýðilega byggð upp, stígandin í leiknum var markviss, nánast rafmögnuð. Óneitanlega var það frábær byrjun á dagskránni í vetur. Niðurstaða: Vandaðir tónleikar í Kammermúsíkklúbbnum þar sem fór saman vandað samspil og falleg túlkun. Mest lesið „Vinkonusambönd virka aldrei ef það er afbrýðisemi“ Lífið Kári og Erla vilja 330 milljónir fyrir lúxusíbúð við höfnina Lífið Stórstjörnur flykkjast í verkefni Baltasars Bíó og sjónvarp Eiríkur og Guðrún selja eitt fallegasta hús Vesturbæjarins Lífið Linda Ben mætir á skjáinn í fyrsta sinn Lífið Edda Falak gaf bróður sínum nafna Lífið Fólk fer of snemma af stað í næsta samband Lífið Létu ævintýrið loksins rætast í fiskabúrinu á X-inu Tónlist Krasinski er kynþokkafyllstur í ár Lífið Stóð ekki á svörum um vandræðalegasta augnablikið Lífið Fleiri fréttir Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira
Tónlist. Upphafstónleikar Kammermúsíkklúbbsins í vetur. Sunnudagskvöldið 25. september. Það er notalegt að koma á tónleika Kammermúsíkklúbbsins í Bústaðakirkju. Harpan er vissulega glæsilegt tónleikahús, en maður vonar samt að tónlistarlífið í Reykjavík verði ekki BARA þar. Svona upp á fjölbreytnina! Vonandi verður Bústaðakirkja áfram heimili klúbbsins. Það er líka gott að þurfa ekki að borga 500 kall fyrir bílastæði, eins og í Hörpunni. Sem er að verða býsna pirrandi. Fyrstu tónleikar klúbbsins í vetur hófust á myrkum nótum, á Verklärte Nacht eftir Schönberg. Ólíkt síðari verkum tónskáldsins, sem þóttu á sínum tíma ómstríð og framúrstefnuleg, er það rómantískt og í gömlum stíl, enda æskuverk. Það er innblásið af ljóði eftir Richard Dehmel, sem fjallar um framhjáhald. Verkið var upphaflega samið fyrir strengjasextett, en var síðar umritað fyrir stærri strengjasveit og er þekktast í þeim búningi. Miklar tilfinningar og innri átök skila sér betur þannig, breiddin sem strengjasveit hefur yfir að ráða er einfaldlega meiri. Þetta kom aðeins að sök á tónleikunum. Flytjendur voru Ari Þór Vilhjálmsson, Pálína Árnadóttir, Þórunn Ósk Marinósdóttir, Þórarinn Már Baldursson, Hrafnkell Orri Egilsson og Sigurgeir Agnarsson. Leikur þeirra var samstilltur og ákaflega vandaður, en tilfinningaofsinn í verkinu náði samt ekki almennilega í gegn. Kannski hefði endurómunin í kirkjunni mátt vera ögn meiri fyrir akkúrat þessa tónlist. Spilamennskan og túlkunin var engu að síður falleg, en e.t.v. full varfærnisleg. Mun meira fútt var í síðari tónsmíðinni á dagskránni, hinum fjöruga, en spennuþrungna sextett eftir Tsjajkovskí, Souvenir de Florence. Tsjajkovskí elskaði Ítalíu og dvaldi þar oft. Sextettinn er kraftmikið verk sem ólgar af ástríðum, og einkennandi fyrir hann eru grípandi laglínur. Hér var flutningurinn í fremstu röð. Samspilið var pottþétt og allskyns einleiksstrófur voru flottar og hnitmiðaðar. Túlkunin var prýðilega byggð upp, stígandin í leiknum var markviss, nánast rafmögnuð. Óneitanlega var það frábær byrjun á dagskránni í vetur. Niðurstaða: Vandaðir tónleikar í Kammermúsíkklúbbnum þar sem fór saman vandað samspil og falleg túlkun.
Mest lesið „Vinkonusambönd virka aldrei ef það er afbrýðisemi“ Lífið Kári og Erla vilja 330 milljónir fyrir lúxusíbúð við höfnina Lífið Stórstjörnur flykkjast í verkefni Baltasars Bíó og sjónvarp Eiríkur og Guðrún selja eitt fallegasta hús Vesturbæjarins Lífið Linda Ben mætir á skjáinn í fyrsta sinn Lífið Edda Falak gaf bróður sínum nafna Lífið Fólk fer of snemma af stað í næsta samband Lífið Létu ævintýrið loksins rætast í fiskabúrinu á X-inu Tónlist Krasinski er kynþokkafyllstur í ár Lífið Stóð ekki á svörum um vandræðalegasta augnablikið Lífið Fleiri fréttir Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira