Hengirúm í jólagjöf Elísabet Brekkan skrifar 20. september 2011 13:00 Leikmynd Elínar Hansdóttur og búningar Helgu Björnsson mynda umhverfi og hughrif sem gefa verkinu í senn tilfinningu þrengsla og útþrár. Leikhús. Svartur hundur prestsins. Höfundur: Auður Ava Ólafsdóttir. Leikmynd: ELín Hansdóttir. Leikstjóri: Kristín Jóhannesdóttir. Leikarar: Kristbjörg Kjeld, Atli Rafn Sigurðarson, Baldur Trausti Hreinsson, Margrét Vilhjálmsdóttir, og Nanna Kristín Magnúsdóttir. Kassinn, Þjóðleikhúsinu. Leikritið Svartur hundur prestsins eftir Auði Övu Ólafsdóttur í leikstjórn Kristínar Jóhannesdóttur var frumsýnt um helgina. Hér er um fjölskyldudrama að ræða. Kristbjörg Kjeld fer með hlutverk móður sem kallar til sín börn sín í vöffluboð, eða bröns eins og hún hefur heyrt að það heiti að hittast fyrri part dags. Eldri dótturina leikur Margrét Vilhjálmsdóttir en Nanna Kristín Magnúsdóttir þá yngri. Soninn leikur Atli Rafn Sigurðarson og tengdasonurinn er túlkaður af Baldri Trausta Hreinssyni. Systurnar eru uppdubbaðar í aðskornum drögtum og báðar væflast þær um með merkjatöskur sér um axlir. Vafstrið með merkjavörurnar var skemmtilega ýkt og undirstrikaði að sjálfsskilningur persónanna hvílir á þess háttar stöðutáknum. Sonurinn kemur heim eftir langa útivist, er vel menntaður háskólakennari og hefur ekki sinnt móður sinni jafn mikið og systur hans. Hann er hins vegar mikið uppáhald móður sinnar, enda tekur hann stöðu með henni í öllum hennar uppátækjum, jafnvel þeim sem systurnar telja til marks um elliglöp. Í vöffluboðinu notar móðirin tækifærið til að greina börnunum frá framtíðaráformum sínum, sem kollvarpa hugmyndum dætranna og tengdasonarins um að sú gamla fari á elliheimili, deyi og skilji eftir sig arf. Hví er þessi fjölskylda svona tætt? Er alltaf hægt að finna svar við breyskleika fólks og ágöllum innan fjölskyldunnar? Allir hafa sína skýringu en inntak verksins er hver segir satt, og hvenær er satt satt? Leikurinn er mjög stílfærður og brotin upp með dansskjálftum sem minna á sýninguna Verði þér að góðu. Leikararnir eru allir á sviðinu allan tímann. Baldur Trausti Hreinsson er trúverðugur og laus við klisjur í hlutverki persónu tengdasonarins prúða, sem reynist eiga sér aðra hlið. Atli Rafn leikur soninn sem stendur með múttu. Hann fer aldrei yfir strikið, elskulegheitin eru merkjanleg. Margrét Vilhjálmsdóttir var frábær í sínum taugatrekkta leik og sama er hægt að segja um Nönnu Kristínu, sem skilaði vel hinni leitandi ungu konu. Kristbjörg slær aldrei af í hlutverki eldri konu með bjarta framtíð. Leikmynd Elínar Hansdóttur og búningar Helgu Björnsson mynda umhverfi og hughrif sem gefa verkinu í senn tilfinningu þrengsla og útþrár. Hljóð og tónlist Gísla Galdurs Þorgeirssonar eru heillandi á að hlýða. Niðurstaða: Svartur hundur prestsins er beinskeyttur háðleikur þar sem öll element hins sjónræna verka saman. Handbragð leikstjórans er vel sýnilegt. Góð sýning. Mest lesið Stjörnulífið: Sjóðheitar stjörnur í fimbulkulda Lífið Má gæi úr Húsasmiðjunni vera á listanum þínum? Lífið Helgi Björns tryllti lýðinn á 40 ára afmæli Gagnrýni Dóttir Anítu og Hafþórs komin í heiminn Lífið Ferðast umhverfis jörðina á 38 dögum Lífið Tara Sif og Elfar selja íbúðina Lífið Ragga Sveins snýr aftur til Íslands Lífið Innlit í nýuppgerða íbúð Kára Sverris Lífið Ísak og Karítas orðin foreldrar eftir bráðakeisara Lífið Reykti pabba sinn Lífið Fleiri fréttir Helgi Björns tryllti lýðinn á 40 ára afmæli Stúlkan með nálina: Hver gerir svona kvikmynd? Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira
Leikhús. Svartur hundur prestsins. Höfundur: Auður Ava Ólafsdóttir. Leikmynd: ELín Hansdóttir. Leikstjóri: Kristín Jóhannesdóttir. Leikarar: Kristbjörg Kjeld, Atli Rafn Sigurðarson, Baldur Trausti Hreinsson, Margrét Vilhjálmsdóttir, og Nanna Kristín Magnúsdóttir. Kassinn, Þjóðleikhúsinu. Leikritið Svartur hundur prestsins eftir Auði Övu Ólafsdóttur í leikstjórn Kristínar Jóhannesdóttur var frumsýnt um helgina. Hér er um fjölskyldudrama að ræða. Kristbjörg Kjeld fer með hlutverk móður sem kallar til sín börn sín í vöffluboð, eða bröns eins og hún hefur heyrt að það heiti að hittast fyrri part dags. Eldri dótturina leikur Margrét Vilhjálmsdóttir en Nanna Kristín Magnúsdóttir þá yngri. Soninn leikur Atli Rafn Sigurðarson og tengdasonurinn er túlkaður af Baldri Trausta Hreinssyni. Systurnar eru uppdubbaðar í aðskornum drögtum og báðar væflast þær um með merkjatöskur sér um axlir. Vafstrið með merkjavörurnar var skemmtilega ýkt og undirstrikaði að sjálfsskilningur persónanna hvílir á þess háttar stöðutáknum. Sonurinn kemur heim eftir langa útivist, er vel menntaður háskólakennari og hefur ekki sinnt móður sinni jafn mikið og systur hans. Hann er hins vegar mikið uppáhald móður sinnar, enda tekur hann stöðu með henni í öllum hennar uppátækjum, jafnvel þeim sem systurnar telja til marks um elliglöp. Í vöffluboðinu notar móðirin tækifærið til að greina börnunum frá framtíðaráformum sínum, sem kollvarpa hugmyndum dætranna og tengdasonarins um að sú gamla fari á elliheimili, deyi og skilji eftir sig arf. Hví er þessi fjölskylda svona tætt? Er alltaf hægt að finna svar við breyskleika fólks og ágöllum innan fjölskyldunnar? Allir hafa sína skýringu en inntak verksins er hver segir satt, og hvenær er satt satt? Leikurinn er mjög stílfærður og brotin upp með dansskjálftum sem minna á sýninguna Verði þér að góðu. Leikararnir eru allir á sviðinu allan tímann. Baldur Trausti Hreinsson er trúverðugur og laus við klisjur í hlutverki persónu tengdasonarins prúða, sem reynist eiga sér aðra hlið. Atli Rafn leikur soninn sem stendur með múttu. Hann fer aldrei yfir strikið, elskulegheitin eru merkjanleg. Margrét Vilhjálmsdóttir var frábær í sínum taugatrekkta leik og sama er hægt að segja um Nönnu Kristínu, sem skilaði vel hinni leitandi ungu konu. Kristbjörg slær aldrei af í hlutverki eldri konu með bjarta framtíð. Leikmynd Elínar Hansdóttur og búningar Helgu Björnsson mynda umhverfi og hughrif sem gefa verkinu í senn tilfinningu þrengsla og útþrár. Hljóð og tónlist Gísla Galdurs Þorgeirssonar eru heillandi á að hlýða. Niðurstaða: Svartur hundur prestsins er beinskeyttur háðleikur þar sem öll element hins sjónræna verka saman. Handbragð leikstjórans er vel sýnilegt. Góð sýning.
Mest lesið Stjörnulífið: Sjóðheitar stjörnur í fimbulkulda Lífið Má gæi úr Húsasmiðjunni vera á listanum þínum? Lífið Helgi Björns tryllti lýðinn á 40 ára afmæli Gagnrýni Dóttir Anítu og Hafþórs komin í heiminn Lífið Ferðast umhverfis jörðina á 38 dögum Lífið Tara Sif og Elfar selja íbúðina Lífið Ragga Sveins snýr aftur til Íslands Lífið Innlit í nýuppgerða íbúð Kára Sverris Lífið Ísak og Karítas orðin foreldrar eftir bráðakeisara Lífið Reykti pabba sinn Lífið Fleiri fréttir Helgi Björns tryllti lýðinn á 40 ára afmæli Stúlkan með nálina: Hver gerir svona kvikmynd? Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira