Blíðar brjóstaskorur 13. desember 2010 09:58 Emilíana Torrini var stórt nafn á árunum þegar konur eins og ég voru unglingar. Björk Guðmundsdóttir var það líka. Er það auðvitað enn í dag, en á þeim tíma var hún að laufgast sem sólóisti, ég var 16 ára þegar hún gaf út plötuna Debut, og hafði því feiknarleg áhrif á kynslóð mína. Og þá ekki síst kvenkynið. Við gengum í skósíðum pilsum, svo síðum að Buffalo-skórnir tróðu á þeim í takti við Big Time Sensuality og æfðum okkur í að hnoða saman milt meyjarbros Torrini.Þau mót sem þær stöllur steyptu á þessum tíma voru ómetanleg fyrir kvennabaráttuna á þessum tíma. Þessar fyrirmyndir sem við áttum svo margar voru í klæðum. Ekki með stút. Ekki í bjóðandi stellingum. Ákvæðin um útlit þeirra virtust ekki háð sömu lögmálum og poppstjörnur lúta í dag. Sem virðist vera að melludólgar geti rassskellt þær á sundlaugarbakka meðan þær drekka mjólkurhristing. Þær sungu ekki og skóku sig um leið. Þær klæddu sig og voru til á eigin forsendum.Það var flott. Sérstaklega þegar í dag er orðið næsta sjaldgæft að konur setji sig ekki í ögrandi stöður meðan þær koma einhverju á framfæri. Og það á ekki bara við um tónlistariðnaðinn. Það er klæmst til að hala inn áhorf, sölu, lestur á pistlum, drottningar eiga orðið sér vef þar sem þær telja sér trú um að vinsældirnar hafi orðið til á öðrum forsendum en brjóstaskorunnar. Og ég tek það fram að ég er aðdáandi brjóstaskora. Ég veit bara ekki hvort það sé málið að birta mína eigin hér í þessu samhengi.Heimur versnandi fer er að því sögðu boðskapur þessa pistils. Og þó. Það er eitt sem er ljóður á þessu gullaldartímabil sem ég vitnaði í í upphafi. Málrómurinn var nefnilega svo blíður. Líklega hafa þær báðar, þær Björk og Torrini, svo mjúkan talandi frá náttúrunnar hendi. Orðin skoppa út eins og litlir lækir um máða steina. Þær eru jú söngkonur. En auk þess að greiða í sig litla snúða og fá sér íslensk galdratákn sem tattú var það viðloðandi að konur settu mýkingarefni í röddina.Eins og Rannveig Schmidt sagði um miðja síðustu öld í bók sinni um Kurteisi, þar sem hún ráðlagði konum að beita rödd sinni þægilega: "Það er ákaflega áríðandi að hafa þægilegan málróm, jafnvel oft meira virði en að vera falleg." Og það er umhugsunarvert hvort slíkt sé ekki álíka tímaskekkja og að klæða sig úr fötunum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Júlía Margrét Alexandersdóttir Mest lesið Barnaskapur Bjarna Ben; Fjölmargar þjóðir með meiri kaupmátt en við! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Sigurður Ingi og óverðtryggingin Hjalti Þórisson Skoðun Bannað að lækna sykursýki II Lukka Pálsdóttir Skoðun Jæja, ræðum þá þetta dásamlega Evrópusamband Haraldur Ólafsson Skoðun Varnarveggur gegn vonbrigðum Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun Flokkur fólksins vill efla byggð um land allt! Lilja Rafney Magnúsdóttir Skoðun Hægri menn vega að heilbrigðiskerfinu Stefán Ólafsson Skoðun Kvikmyndagerð á Íslandi: Næstu skref Lilja Dögg Alfreðsdóttir Skoðun Hvað kostar vímuefnavandinn? Lilja Sif Þorsteinsdóttir Skoðun Teppaleggjum ekki íslenska náttúru með vindorku Halla Hrund Logadóttir Skoðun
Emilíana Torrini var stórt nafn á árunum þegar konur eins og ég voru unglingar. Björk Guðmundsdóttir var það líka. Er það auðvitað enn í dag, en á þeim tíma var hún að laufgast sem sólóisti, ég var 16 ára þegar hún gaf út plötuna Debut, og hafði því feiknarleg áhrif á kynslóð mína. Og þá ekki síst kvenkynið. Við gengum í skósíðum pilsum, svo síðum að Buffalo-skórnir tróðu á þeim í takti við Big Time Sensuality og æfðum okkur í að hnoða saman milt meyjarbros Torrini.Þau mót sem þær stöllur steyptu á þessum tíma voru ómetanleg fyrir kvennabaráttuna á þessum tíma. Þessar fyrirmyndir sem við áttum svo margar voru í klæðum. Ekki með stút. Ekki í bjóðandi stellingum. Ákvæðin um útlit þeirra virtust ekki háð sömu lögmálum og poppstjörnur lúta í dag. Sem virðist vera að melludólgar geti rassskellt þær á sundlaugarbakka meðan þær drekka mjólkurhristing. Þær sungu ekki og skóku sig um leið. Þær klæddu sig og voru til á eigin forsendum.Það var flott. Sérstaklega þegar í dag er orðið næsta sjaldgæft að konur setji sig ekki í ögrandi stöður meðan þær koma einhverju á framfæri. Og það á ekki bara við um tónlistariðnaðinn. Það er klæmst til að hala inn áhorf, sölu, lestur á pistlum, drottningar eiga orðið sér vef þar sem þær telja sér trú um að vinsældirnar hafi orðið til á öðrum forsendum en brjóstaskorunnar. Og ég tek það fram að ég er aðdáandi brjóstaskora. Ég veit bara ekki hvort það sé málið að birta mína eigin hér í þessu samhengi.Heimur versnandi fer er að því sögðu boðskapur þessa pistils. Og þó. Það er eitt sem er ljóður á þessu gullaldartímabil sem ég vitnaði í í upphafi. Málrómurinn var nefnilega svo blíður. Líklega hafa þær báðar, þær Björk og Torrini, svo mjúkan talandi frá náttúrunnar hendi. Orðin skoppa út eins og litlir lækir um máða steina. Þær eru jú söngkonur. En auk þess að greiða í sig litla snúða og fá sér íslensk galdratákn sem tattú var það viðloðandi að konur settu mýkingarefni í röddina.Eins og Rannveig Schmidt sagði um miðja síðustu öld í bók sinni um Kurteisi, þar sem hún ráðlagði konum að beita rödd sinni þægilega: "Það er ákaflega áríðandi að hafa þægilegan málróm, jafnvel oft meira virði en að vera falleg." Og það er umhugsunarvert hvort slíkt sé ekki álíka tímaskekkja og að klæða sig úr fötunum.