Von og vissa Jón Sigurðsson skrifar 5. janúar 2010 06:00 Það er erfitt að álasa fólki fyrir stóryrði þegar skelfing grípur um sig. Samt getur það ráðið úrslitum að leiðbeiningar í björgun nái að berast sem flestum. Gott væri að alþingismenn hefðu þetta í huga. Íslenska þjóðfélagið er ekki hrunið. Bankarnir, gjaldeyriskerfið og fjármálakerfið hrundu. Farið hefur fé betra. Þetta er ekki ritað til að gera lítið úr vanda margra fjölskyldna og fyrirtækja. Íslenska þjóðin á miklu meiri verðmæti heldur en þá peninga og aðra fjármuni sem hér kunna að safnast. Hver manneskja, hver lifandi vera, er meira virði en gullkistur veraldarinnar. Hugsanir, rökfærslur, framtíðardraumar og bænir eru meira virði, hvort sem þau eru fest á bækur eða ekki. Trúarstyrkur og trúarleit eru verðmæti. Og vonin er styrkur sem heldur lífinu gangandi. Skömmu fyrir lok sjöunda áratugar síðustu aldar hvarf síldin af Íslandsmiðum og hagkerfið hrundi. Skömmu síðar fylltu fulltrúar innflytjendamála frá Ástralíu salina á Hótel Sögu, og margir héldu suður þangað. Árið 1970 var töluð íslenska í öllum skipunum í skipasmíðastöð Kockum í Málmey í Svíþjóð. Íslenskt atvinnulíf náði fullum kröftum fáum árum síðar og Íslendingar réttu úr sér. Þetta höfum við margsinnis gert. Og þetta gerum við enn á komandi tímum. Um það er bæði von og vissa. Nú eru hér sterkur sjávarútvegur, ferðaþjónusta og málmiðnaður. Hátækniiðnaður og fleiri nýjar hátekjugreinar eru í mótun. Og hér er fjölþætt þjónusta og menningarstarfsemi. Lýðveldið Ísland stenst áreynslu síðustu mánaða. Ríkisstjórnin er á óheppilegri leið og stjórnarandstaðan hefur ekki verið til fyrirmyndar. Samt er ljóst að stofnanir samfélagsins, efnahagsgrunnur, menntakerfi, samhjálparkerfi og stjórnkerfi standast. Það er áhyggjuefni að einhverjir Íslendingar virðast hafa misst trú á frelsið. Það er óbætanlegur missir ef gróðabrask, afbrot og mistök sem gerð hafa verið, verða til þess að frelsisskerðing verði varanleg í íslensku athafnalífi. En hér verða frelsi og ábyrgð að fara saman. Það þarf að sannfæra almenning á ný um það að frelsið er besta aðferðin og farsælasta leiðin - frelsi með fullri ábyrgð. Eitt það alvarlegasta sem gerðist í hruninu var að þáverandi ríkisstjórn missti móðinn. Við eigum að hafa samúð með einstaklingunum, en þessi reynsla var hræðileg. Það versta sem getur komið fyrir þjóðina er að missa móðinn. Við þurfum trú og þrek, þjóðerniskennd, þjóðarmetnað og þjóðarstolt til að takast á við verkefnin. Margar þjóðir hafa ratað í sams konar raunir og við nú. Ef um þjóðarskömm er að ræða, þá má líka fræðast um heiður Breta og Hollendinga í fyrrum kúgunarlöndum þeirra - og víðar. Spilling, vanhæfni og vinahyglun eru ekki minni meðal fjölmennari þjóða en þeirra fámennu - og derringur ekki heldur. Í dýpsta skammdeginu rís skærasta vonarstjarnan. Það verður að tala kjark og þrótt, stolt og metnað í íslensku þjóðina. Nú þarf að vekja vonir og vissu með hækkandi sól. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fastir pennar Mest lesið Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir framtíð Háskóla Íslands Kristín Jónsdóttir,Þórdís Jóna Sigurðardóttir Skoðun Við erum ekki Rússland Sigmar Guðmundsson Skoðun Er ný ESB-langavitleysa íslenzkrar ríkisstjórnar í uppsiglingu? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Björn veit að þekking þrífst í samfélagi, ekki í einangrun Magnea Rut Gunnarsdóttir Skoðun Silja Bára - öflugur málsvari sjálfbærni og loftslagsmála Íris Lind Sæmundsdóttir Skoðun Af hverju veljum við Silju Báru? Auður Birna Stefánsdóttir,Pia Hansson Skoðun Íslendingar eru dónalegir, óhófsamir, þjófóttir villimenn Sif Sigmarsdóttir Fastir pennar Samskipti: Lykillinn að vellíðan og árangri í vinnuumhverfi Ásta Guðrún Guðbrandsdóttir Skoðun Evrópusambandið og upplýsingalæsi Ægir Örn Arnarson Skoðun Sagnaarfur Biblíunnar – Davíð og Golíat, hugrekki og berskjöldun Dr. Sigurvin Lárus Jónsson Skoðun
Það er erfitt að álasa fólki fyrir stóryrði þegar skelfing grípur um sig. Samt getur það ráðið úrslitum að leiðbeiningar í björgun nái að berast sem flestum. Gott væri að alþingismenn hefðu þetta í huga. Íslenska þjóðfélagið er ekki hrunið. Bankarnir, gjaldeyriskerfið og fjármálakerfið hrundu. Farið hefur fé betra. Þetta er ekki ritað til að gera lítið úr vanda margra fjölskyldna og fyrirtækja. Íslenska þjóðin á miklu meiri verðmæti heldur en þá peninga og aðra fjármuni sem hér kunna að safnast. Hver manneskja, hver lifandi vera, er meira virði en gullkistur veraldarinnar. Hugsanir, rökfærslur, framtíðardraumar og bænir eru meira virði, hvort sem þau eru fest á bækur eða ekki. Trúarstyrkur og trúarleit eru verðmæti. Og vonin er styrkur sem heldur lífinu gangandi. Skömmu fyrir lok sjöunda áratugar síðustu aldar hvarf síldin af Íslandsmiðum og hagkerfið hrundi. Skömmu síðar fylltu fulltrúar innflytjendamála frá Ástralíu salina á Hótel Sögu, og margir héldu suður þangað. Árið 1970 var töluð íslenska í öllum skipunum í skipasmíðastöð Kockum í Málmey í Svíþjóð. Íslenskt atvinnulíf náði fullum kröftum fáum árum síðar og Íslendingar réttu úr sér. Þetta höfum við margsinnis gert. Og þetta gerum við enn á komandi tímum. Um það er bæði von og vissa. Nú eru hér sterkur sjávarútvegur, ferðaþjónusta og málmiðnaður. Hátækniiðnaður og fleiri nýjar hátekjugreinar eru í mótun. Og hér er fjölþætt þjónusta og menningarstarfsemi. Lýðveldið Ísland stenst áreynslu síðustu mánaða. Ríkisstjórnin er á óheppilegri leið og stjórnarandstaðan hefur ekki verið til fyrirmyndar. Samt er ljóst að stofnanir samfélagsins, efnahagsgrunnur, menntakerfi, samhjálparkerfi og stjórnkerfi standast. Það er áhyggjuefni að einhverjir Íslendingar virðast hafa misst trú á frelsið. Það er óbætanlegur missir ef gróðabrask, afbrot og mistök sem gerð hafa verið, verða til þess að frelsisskerðing verði varanleg í íslensku athafnalífi. En hér verða frelsi og ábyrgð að fara saman. Það þarf að sannfæra almenning á ný um það að frelsið er besta aðferðin og farsælasta leiðin - frelsi með fullri ábyrgð. Eitt það alvarlegasta sem gerðist í hruninu var að þáverandi ríkisstjórn missti móðinn. Við eigum að hafa samúð með einstaklingunum, en þessi reynsla var hræðileg. Það versta sem getur komið fyrir þjóðina er að missa móðinn. Við þurfum trú og þrek, þjóðerniskennd, þjóðarmetnað og þjóðarstolt til að takast á við verkefnin. Margar þjóðir hafa ratað í sams konar raunir og við nú. Ef um þjóðarskömm er að ræða, þá má líka fræðast um heiður Breta og Hollendinga í fyrrum kúgunarlöndum þeirra - og víðar. Spilling, vanhæfni og vinahyglun eru ekki minni meðal fjölmennari þjóða en þeirra fámennu - og derringur ekki heldur. Í dýpsta skammdeginu rís skærasta vonarstjarnan. Það verður að tala kjark og þrótt, stolt og metnað í íslensku þjóðina. Nú þarf að vekja vonir og vissu með hækkandi sól.
Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir framtíð Háskóla Íslands Kristín Jónsdóttir,Þórdís Jóna Sigurðardóttir Skoðun
Kolbrún Pálsdóttir – Öflugur leiðtogi fyrir framtíð Háskóla Íslands Kristín Jónsdóttir,Þórdís Jóna Sigurðardóttir Skoðun