Kannski er ég þá strákur Anna Margrét Björnsson skrifar 9. febrúar 2010 06:00 Líkamar karls og konu byrja eins hjá fóstri og eru ekkert svo gersamlega frábrugðnir eftir allt saman. Þær endingargóðu staðhæfingar sem gilda enn um kynin verða því enn undarlegri þegar þessi staðreynd er rifjuð upp. Nú hef ég ætíð talið mig „kvenlega" konu ef einhver mögulegur mælikvarði er settur á slíkt. Það er að segja, ég er með sítt hár, mála mig og geng í pilsum. En ef ég kaupi tískublað fyrir konur eins og mig er það alltaf uppfullt af alls kyns rusli sem ég myndi aldrei bjóða neinum upp á að lesa. Gömul og gróin alþjóðleg tímarit eru enn að birta greinar sem fjalla um hvernig maður eigi að fullnægja karlmanni á allan hátt, hvers vegna karlmenn eigi erfitt með að bindast, hvers vegna karlmenn haldi framhjá og hvernig maður eigi að halda í karlmann þegar maður er nú einu sinni búinn að ná í hann. Hvaða kjaftæði er þetta eiginlega? Mér finnst þá „karla"-tímaritin miklu skemmtilegri því það virðist að karlar hafi mun víðara áhugasvið en við konurnar! Sú markaðsvæðing sem snýr að okkur mýkra kyninu hefur farið í taugarnar á mér alveg síðan að ég kastaði bleikum smáhestum úr plasti í haug með aflimuðum Barbie-dúkkum í æsku. Ég hata þessar skelfilegu sjálfshjálparbækur skrifaðar fyrir ungar konur og fylgja í kjölfarið á bók eftir snilling sem ákvað einu sinni að konur væru frá Venus og karlmenn frá Mars og við gætum því engan veginn skilið hvort annað. Versta bók sem ég hef nokkurn tímann lesið naut mikilla vinsælda og heitir Hann er ekki nógu skotinn í þér. Þar er konum í alvörunni ráðlagt að hringja ekki í karlmann í þrjá daga eftir deit. Hvaða góða samband karls og konu gæti mögulega verið byggt á slíkri vitleysu? Ég verð að játa að hlutir sem eru markaðssettir fyrir konur fara bara gersamlega fyrir ofan garð og neðan hjá mér. Ég er ekki ein af þeim konum sem vildu að þær lifðu í Sex and The City-þætti þar sem lífið einkennist af sushi og hvítvíni með vinkonum í hádeginu og karlmenn eru annaðhvort hjásvæfur eða geimverur. Mér kom þetta allt til hugar þegar sjö ára sonur minn ákvað að hann gæti ekki leikið lengur við bestu vinkonu sína (en þau deila öllum mögulegum áhugasviðum) vegna þess að honum var bent á af skólafélögunum að hún væri jú stelpa. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Anna Margrét Björnsson Mest lesið Hvernig vogar þú þér að gera grín að Möggu Stínu? Elliði Vignisson Skoðun Hvað á Selfoss sameiginlegt með Róm, Berlín, Prag og París? Axel Sigurðsson Skoðun Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun „Reykjavíkurleiðin“ – skref að sanngjarnara og stöðugra leikskólastarfi Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir Skoðun Í örugga höfn! Örlygur Hnefill Örlygsson,Bergur Elías Ágústsson Skoðun Kópavogsmódelið Ragnheiður Ósk Jensdóttir Skoðun Við sem lifum með POTS höfum verið yfirgefin af kerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Rúmfatalagerinn, ekki fyrir alla! Ragnar Gunnarsson Skoðun Lordinn lýgur! Andrés Pétursson Skoðun
Líkamar karls og konu byrja eins hjá fóstri og eru ekkert svo gersamlega frábrugðnir eftir allt saman. Þær endingargóðu staðhæfingar sem gilda enn um kynin verða því enn undarlegri þegar þessi staðreynd er rifjuð upp. Nú hef ég ætíð talið mig „kvenlega" konu ef einhver mögulegur mælikvarði er settur á slíkt. Það er að segja, ég er með sítt hár, mála mig og geng í pilsum. En ef ég kaupi tískublað fyrir konur eins og mig er það alltaf uppfullt af alls kyns rusli sem ég myndi aldrei bjóða neinum upp á að lesa. Gömul og gróin alþjóðleg tímarit eru enn að birta greinar sem fjalla um hvernig maður eigi að fullnægja karlmanni á allan hátt, hvers vegna karlmenn eigi erfitt með að bindast, hvers vegna karlmenn haldi framhjá og hvernig maður eigi að halda í karlmann þegar maður er nú einu sinni búinn að ná í hann. Hvaða kjaftæði er þetta eiginlega? Mér finnst þá „karla"-tímaritin miklu skemmtilegri því það virðist að karlar hafi mun víðara áhugasvið en við konurnar! Sú markaðsvæðing sem snýr að okkur mýkra kyninu hefur farið í taugarnar á mér alveg síðan að ég kastaði bleikum smáhestum úr plasti í haug með aflimuðum Barbie-dúkkum í æsku. Ég hata þessar skelfilegu sjálfshjálparbækur skrifaðar fyrir ungar konur og fylgja í kjölfarið á bók eftir snilling sem ákvað einu sinni að konur væru frá Venus og karlmenn frá Mars og við gætum því engan veginn skilið hvort annað. Versta bók sem ég hef nokkurn tímann lesið naut mikilla vinsælda og heitir Hann er ekki nógu skotinn í þér. Þar er konum í alvörunni ráðlagt að hringja ekki í karlmann í þrjá daga eftir deit. Hvaða góða samband karls og konu gæti mögulega verið byggt á slíkri vitleysu? Ég verð að játa að hlutir sem eru markaðssettir fyrir konur fara bara gersamlega fyrir ofan garð og neðan hjá mér. Ég er ekki ein af þeim konum sem vildu að þær lifðu í Sex and The City-þætti þar sem lífið einkennist af sushi og hvítvíni með vinkonum í hádeginu og karlmenn eru annaðhvort hjásvæfur eða geimverur. Mér kom þetta allt til hugar þegar sjö ára sonur minn ákvað að hann gæti ekki leikið lengur við bestu vinkonu sína (en þau deila öllum mögulegum áhugasviðum) vegna þess að honum var bent á af skólafélögunum að hún væri jú stelpa.
Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun
„Reykjavíkurleiðin“ – skref að sanngjarnara og stöðugra leikskólastarfi Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun
Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir Skoðun
Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun
„Reykjavíkurleiðin“ – skref að sanngjarnara og stöðugra leikskólastarfi Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun
Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir Skoðun