Engin flugeldasýning Freyr Gígja Gunnarsson skrifar 3. nóvember 2010 06:00 Upp og niður stigann. Tónlist ** Upp og niður stigann Sálin hans Jóns míns og Stórsveit Reykjavíkur Sálin hans Jóns míns er ein fremsta hljómsveit íslenskrar dægurlagasögu. Um það verður ekki deilt. Sveitin hefur gert frábæra hluti. En hún hefur líka slegið sínar feilnótur. Eins og allir myndu gera á jafn farsælum ferli. Upp og niður stigann, fyrsta hljóðversplata Sálarinnar í fimm ár, fellur því miður í síðarnefnda flokkinn. Sálin nýtur liðstyrks Stórsveitar Reykjavíkur á plötunni en samstarfið nær ekki þeim hæðum sem maður getur gert kröfu um þegar slíkir fagmenn taka höndum saman. Vandamálið við Upp og niður stigann er ekki skortur á fagmennsku. Síður en svo. Hljóðfæraleikurinn og sándið er eins gott og á verður kosið. Og platan er ekkert vond, hún er bara ekki nógu skemmtileg. Fyrir utan hefðbundna „Sálarlagið" Fyrir utan gluggann þinn og Jens Hansson-slagarann Á morgun kemur annar dagur þá er ekkert sem æsir upp í manni Sálardýrið. Byrjunin á Meira en nóg bauð upp á eitthvað verulega forvitnilegt en svo fjarar undan laginu. Því miður. Að öðru leyti eru lagasmíðarnar frekar lítið spennandi, útsetningarnar eru ekki nein flugeldasýning eins og maður hefði fyrirfram búist við af samstarfi Samúels J. Samúelssonar, blásarameistara íslenska lýðveldisins, og Guðmundi Jónssyni, gítarriffkóngi þjóðarinnar. Og þegar ég hugsa betur um plötuna þá er eiginlega mesta svekkelsið að Sálinni tekst ekki að koma mér á óvart. Þar sem ég er laumufarþegi í Sálarskipinu og mér hefur fundist sveitin verða betri og betri með aldrinum þá er Upp og niður stigann ákveðið skipbrot; það er ekkert alvarlegt en Sálin getur einfaldlega betur. Niðurstaða: Það skortir ekkert upp á fagmennskuna á Upp og niður stigann en hún nær hins vegar ekki þeim hæðum sem hægt er að gera kröfu um þegar slíkir fagmenn taka höndum saman. Mest lesið Tók sex ólíka stera fyrir hjartastoppið: „Þannig ég segi nei við sterum“ Lífið Balta bregst bogalistin Gagnrýni Glæsibústaðir yfir hundrað milljónum Lífið Segir Candy hafa séð að faðir hans væri „skrímsli“ á undan öðrum Lífið „Stolt af því að hafa ekki gefist upp á sjálfri mér“ Lífið Yfir sig ástfangin og býr bæði á Spáni og Íslandi Lífið Friðrik Þór og Guðrún selja 225 milljón króna parhús í Hlíðunum Lífið Glæsihöll Livar og Sverris á Arnarnesi til sölu Lífið Enn ástfangnari að sjá maka sinn í foreldrahlutverkinu Lífið Laufey Lín endar Evróputúrinn á Íslandi Tónlist Fleiri fréttir Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira
Tónlist ** Upp og niður stigann Sálin hans Jóns míns og Stórsveit Reykjavíkur Sálin hans Jóns míns er ein fremsta hljómsveit íslenskrar dægurlagasögu. Um það verður ekki deilt. Sveitin hefur gert frábæra hluti. En hún hefur líka slegið sínar feilnótur. Eins og allir myndu gera á jafn farsælum ferli. Upp og niður stigann, fyrsta hljóðversplata Sálarinnar í fimm ár, fellur því miður í síðarnefnda flokkinn. Sálin nýtur liðstyrks Stórsveitar Reykjavíkur á plötunni en samstarfið nær ekki þeim hæðum sem maður getur gert kröfu um þegar slíkir fagmenn taka höndum saman. Vandamálið við Upp og niður stigann er ekki skortur á fagmennsku. Síður en svo. Hljóðfæraleikurinn og sándið er eins gott og á verður kosið. Og platan er ekkert vond, hún er bara ekki nógu skemmtileg. Fyrir utan hefðbundna „Sálarlagið" Fyrir utan gluggann þinn og Jens Hansson-slagarann Á morgun kemur annar dagur þá er ekkert sem æsir upp í manni Sálardýrið. Byrjunin á Meira en nóg bauð upp á eitthvað verulega forvitnilegt en svo fjarar undan laginu. Því miður. Að öðru leyti eru lagasmíðarnar frekar lítið spennandi, útsetningarnar eru ekki nein flugeldasýning eins og maður hefði fyrirfram búist við af samstarfi Samúels J. Samúelssonar, blásarameistara íslenska lýðveldisins, og Guðmundi Jónssyni, gítarriffkóngi þjóðarinnar. Og þegar ég hugsa betur um plötuna þá er eiginlega mesta svekkelsið að Sálinni tekst ekki að koma mér á óvart. Þar sem ég er laumufarþegi í Sálarskipinu og mér hefur fundist sveitin verða betri og betri með aldrinum þá er Upp og niður stigann ákveðið skipbrot; það er ekkert alvarlegt en Sálin getur einfaldlega betur. Niðurstaða: Það skortir ekkert upp á fagmennskuna á Upp og niður stigann en hún nær hins vegar ekki þeim hæðum sem hægt er að gera kröfu um þegar slíkir fagmenn taka höndum saman.
Mest lesið Tók sex ólíka stera fyrir hjartastoppið: „Þannig ég segi nei við sterum“ Lífið Balta bregst bogalistin Gagnrýni Glæsibústaðir yfir hundrað milljónum Lífið Segir Candy hafa séð að faðir hans væri „skrímsli“ á undan öðrum Lífið „Stolt af því að hafa ekki gefist upp á sjálfri mér“ Lífið Yfir sig ástfangin og býr bæði á Spáni og Íslandi Lífið Friðrik Þór og Guðrún selja 225 milljón króna parhús í Hlíðunum Lífið Glæsihöll Livar og Sverris á Arnarnesi til sölu Lífið Enn ástfangnari að sjá maka sinn í foreldrahlutverkinu Lífið Laufey Lín endar Evróputúrinn á Íslandi Tónlist Fleiri fréttir Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira