Feitur fíkill 28. nóvember 2009 00:01 Ég hef alltaf átt erfitt með að verða háður hlutum. Ég reyki ekki og þó að mér finnist gott að fá mér í glas dettur mér ekki í hug að teygja skemmtunina yfir á virka daga. Ég er allt of latur til að verða háður og hef ekki stöðugleikann sem þarf til að gera sama hlutinn daglega. Eða svo hélt ég. Fyrir nokkrum mánuðum skipti ég um netþjónustu heima, og vegna mistaka varð biðin eftir nýju þjónustunni rúm vika. Á sama tíma var verið að flytja skrifstofu vinnustaðar míns, þannig að fyrir einskæra tilviljun var ég algjörlega netlaus – fyrir utan agnarsmáa 3G-tengingu farsímans. Í fyrstu taldi ég að þetta yrði lítið mál. Ég hélt að ég væri ekkert svo háður netinu og gæti vel komist af án þess að skoða sömu fréttasíðurnar oft á dag. Ég hafði óafvitandi lokað augunum fyrir netfíkn á mjög alvarlegu stigi og ég vissi ekki að næstu dagar yrðu gríðarlega erfiðir. Fyrstu nóttina fór ég að finna fyrir sterkum áhrifum netleysisins. Ég átti erfitt með svefn og hrökk ítrekað upp, sveittur og örvilnaður, í örvæntingarfullri leit að símanum til að geta skoðað nokkra statusa á Facebook. Eftir að hafa fest svefn í allt of stutta stund kom morgunn og ég vaknaði úrvinda, úrillur, úrbeinaður af vanmætti. næstu dögum eyddi ég í helvíti. Ég flakkaði á milli kaffihúsa með fartölvuna og sótti netskammta hér og þar. Á kaffihúsunum leið mér eins og ég væri fyrir starfsfólkinu og pantaði því mat og drykki sem hefðu nægt fyrir heilu fjölskyldurnar. Alltaf þegar þjónarnir gengu framhjá bað ég um kaffi, kleinu eða bæði. Ég breyttist fljótt í það sem ég hélt að ég yrði aldrei: Feitan fíkil. Dagarnir liðu hægt og ekki batnaði svefninn. Ég var farinn að taka nethring í símanum reglulega, en hann svalaði engan veginn þörfinni. Ég skammaðist mín of mikið til að láta sjá mig á kaffihúsum, enda var tilhugsunin um aðra kleinu viðbjóðsleg. Geðheilsu minni hrakaði hratt og örvilnunin náði hápunkti þegar ég vaknaði um miðja nótt og sá draug við hliðina á rúminu. Draugurinn var reyndar vinaleg stelpa sem strauk mér blítt, en ég stirðnaði engu að síður upp af hræðslu og bað Guð um að tengingin myndi virka á ný. eftir sjö svefnlausar nætur og dagleg hádramatísk símtöl í símafyrirtækið fékk ég loksins merki á ráterinn. Mér leið eins og fíkli með fullar æðar af efnum og hef eytt síðustu mánuðum í alsælu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Grasker mannréttinda á degi hinna framliðnu Anna Kristín Jensdóttir Skoðun Heilbrigðiskerfið logar og er að hrynja: Þú áttir betra skilið Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Græðgin er komin út fyrir öll mörk Sigurjón Þórðarson Skoðun Fræðsluskylda í stað skólaskyldu Eldur Smári Kristinsson Skoðun Að vera ung kona á Íslandi árið 2024 Eden Ósk Eyjólfsdóttir Skoðun Ummæli borgarstjóra og óbragð í munni Kristín Björnsdóttir Skoðun Þegar Vestfjörðum gengur vel, gengur Íslandi vel Jón Páll Hreinsson Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun Hvað er Arne Slot þjálfari Liverpool að gera rétt?–vangaveltur frá sálfræðingi Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun
Ég hef alltaf átt erfitt með að verða háður hlutum. Ég reyki ekki og þó að mér finnist gott að fá mér í glas dettur mér ekki í hug að teygja skemmtunina yfir á virka daga. Ég er allt of latur til að verða háður og hef ekki stöðugleikann sem þarf til að gera sama hlutinn daglega. Eða svo hélt ég. Fyrir nokkrum mánuðum skipti ég um netþjónustu heima, og vegna mistaka varð biðin eftir nýju þjónustunni rúm vika. Á sama tíma var verið að flytja skrifstofu vinnustaðar míns, þannig að fyrir einskæra tilviljun var ég algjörlega netlaus – fyrir utan agnarsmáa 3G-tengingu farsímans. Í fyrstu taldi ég að þetta yrði lítið mál. Ég hélt að ég væri ekkert svo háður netinu og gæti vel komist af án þess að skoða sömu fréttasíðurnar oft á dag. Ég hafði óafvitandi lokað augunum fyrir netfíkn á mjög alvarlegu stigi og ég vissi ekki að næstu dagar yrðu gríðarlega erfiðir. Fyrstu nóttina fór ég að finna fyrir sterkum áhrifum netleysisins. Ég átti erfitt með svefn og hrökk ítrekað upp, sveittur og örvilnaður, í örvæntingarfullri leit að símanum til að geta skoðað nokkra statusa á Facebook. Eftir að hafa fest svefn í allt of stutta stund kom morgunn og ég vaknaði úrvinda, úrillur, úrbeinaður af vanmætti. næstu dögum eyddi ég í helvíti. Ég flakkaði á milli kaffihúsa með fartölvuna og sótti netskammta hér og þar. Á kaffihúsunum leið mér eins og ég væri fyrir starfsfólkinu og pantaði því mat og drykki sem hefðu nægt fyrir heilu fjölskyldurnar. Alltaf þegar þjónarnir gengu framhjá bað ég um kaffi, kleinu eða bæði. Ég breyttist fljótt í það sem ég hélt að ég yrði aldrei: Feitan fíkil. Dagarnir liðu hægt og ekki batnaði svefninn. Ég var farinn að taka nethring í símanum reglulega, en hann svalaði engan veginn þörfinni. Ég skammaðist mín of mikið til að láta sjá mig á kaffihúsum, enda var tilhugsunin um aðra kleinu viðbjóðsleg. Geðheilsu minni hrakaði hratt og örvilnunin náði hápunkti þegar ég vaknaði um miðja nótt og sá draug við hliðina á rúminu. Draugurinn var reyndar vinaleg stelpa sem strauk mér blítt, en ég stirðnaði engu að síður upp af hræðslu og bað Guð um að tengingin myndi virka á ný. eftir sjö svefnlausar nætur og dagleg hádramatísk símtöl í símafyrirtækið fékk ég loksins merki á ráterinn. Mér leið eins og fíkli með fullar æðar af efnum og hef eytt síðustu mánuðum í alsælu.
Hvað er Arne Slot þjálfari Liverpool að gera rétt?–vangaveltur frá sálfræðingi Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun
Hvað er Arne Slot þjálfari Liverpool að gera rétt?–vangaveltur frá sálfræðingi Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun