Misheppnuð mannfræðirannsókn 21. júlí 2009 00:01 Líkt og íbúarnir í Zújar, þar sem ég dvel nú á Suður-Spáni, hef ég tekið upp þann ljóta sið að leggja mig eftir miðdegisverðinn. Verður þó stundum minna úr síestunni en ætlað var þar sem hljóð nokkurt er kemur frá götunni heldur fyrir mér vöku. Hljóð þetta líkist helst braki í rúmi og er alltaf í ákveðnum takti. Gefur það til kynna að ákveðin athöfn sé í gangi. Slíkt vekur sífellt spennu og nokkra skemmtan jafnvel meðal siðmenntuðustu manna. Sjaldan gefst tækifæri til að fylgjast með slíku vestur á fjörðum þar sem svefnherbergi eru kyrfilega lokuð. Þar sem ég er nú með mannfræðimenntun fór ég ósjálfrátt að vinna úr þessum gögnum innra með mér sem bárust inn um gluggann. Niðurstöður þessarar mannfræðirannsóknar fóru svo að taka á sig ákveðna mynd. Hún var á þá leið að þorpsbúar kysu að njótast eftir miðdegisverð þegar hlýjast er í veðri. Þeir eru afskaplega taktfastir við bólfarirnar og einnig varir um sig því engar unaðsstunur berast út um gluggann; einungis brak í rúmunum sem eru örugglega ekki af nýjustu gerð. Í síðustu viku ákvað ég svo að sleppa síestunni en fara frekar í göngutúr um þorpið. Þegar ég er að ganga í götunni minni sé ég konu nokkra léttklædda á veröndinni hjá sér. Hún var lagleg mjög en nokkuð farin að reskjast. Hún býður mér góðan dag og tökum við svo létt spjall saman. Eins og gefur að skilja var mannfræðirannsókn mín þó ekki þar til umræðu. „Það er svo notalegt að sitja hérna í skugganum á veröndinni á þessum tíma dags,“ segir hún. Hún er greinilega mikill fagurkeri því hún var umvafinn blómum og plöntum á veröndinni. Síðan er það svo ágætt að viðra fuglana aðeins á þessum tíma,“ segir hún og bendir á nokkur fuglabúr sem hanga fyrir aftan hana. Í einu þeirra var stór og stæðilegur páfagaukur. Hljóðin sem upp úr honum komu voru afar furðuleg; þetta var hvorki tíst né kvak heldur var eins og að það brakaði í honum. Ég er ekkert að lýsa þessu hljóði nánar en mér varð dagsljóst þegar ég heyrði í þessu fuglakvikindi að mannfræðirannsóknin mín var alveg ónýt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Grasker mannréttinda á degi hinna framliðnu Anna Kristín Jensdóttir Skoðun Heilbrigðiskerfið logar og er að hrynja: Þú áttir betra skilið Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Fræðsluskylda í stað skólaskyldu Eldur Smári Kristinsson Skoðun Græðgin er komin út fyrir öll mörk Sigurjón Þórðarson Skoðun Að vera ung kona á Íslandi árið 2024 Eden Ósk Eyjólfsdóttir Skoðun Ummæli borgarstjóra og óbragð í munni Kristín Björnsdóttir Skoðun Þegar Vestfjörðum gengur vel, gengur Íslandi vel Jón Páll Hreinsson Skoðun Hvaða aukna aðgengi, Willum Þór? Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Umræða á villigötum Diljá Matthíasardóttir Skoðun
Líkt og íbúarnir í Zújar, þar sem ég dvel nú á Suður-Spáni, hef ég tekið upp þann ljóta sið að leggja mig eftir miðdegisverðinn. Verður þó stundum minna úr síestunni en ætlað var þar sem hljóð nokkurt er kemur frá götunni heldur fyrir mér vöku. Hljóð þetta líkist helst braki í rúmi og er alltaf í ákveðnum takti. Gefur það til kynna að ákveðin athöfn sé í gangi. Slíkt vekur sífellt spennu og nokkra skemmtan jafnvel meðal siðmenntuðustu manna. Sjaldan gefst tækifæri til að fylgjast með slíku vestur á fjörðum þar sem svefnherbergi eru kyrfilega lokuð. Þar sem ég er nú með mannfræðimenntun fór ég ósjálfrátt að vinna úr þessum gögnum innra með mér sem bárust inn um gluggann. Niðurstöður þessarar mannfræðirannsóknar fóru svo að taka á sig ákveðna mynd. Hún var á þá leið að þorpsbúar kysu að njótast eftir miðdegisverð þegar hlýjast er í veðri. Þeir eru afskaplega taktfastir við bólfarirnar og einnig varir um sig því engar unaðsstunur berast út um gluggann; einungis brak í rúmunum sem eru örugglega ekki af nýjustu gerð. Í síðustu viku ákvað ég svo að sleppa síestunni en fara frekar í göngutúr um þorpið. Þegar ég er að ganga í götunni minni sé ég konu nokkra léttklædda á veröndinni hjá sér. Hún var lagleg mjög en nokkuð farin að reskjast. Hún býður mér góðan dag og tökum við svo létt spjall saman. Eins og gefur að skilja var mannfræðirannsókn mín þó ekki þar til umræðu. „Það er svo notalegt að sitja hérna í skugganum á veröndinni á þessum tíma dags,“ segir hún. Hún er greinilega mikill fagurkeri því hún var umvafinn blómum og plöntum á veröndinni. Síðan er það svo ágætt að viðra fuglana aðeins á þessum tíma,“ segir hún og bendir á nokkur fuglabúr sem hanga fyrir aftan hana. Í einu þeirra var stór og stæðilegur páfagaukur. Hljóðin sem upp úr honum komu voru afar furðuleg; þetta var hvorki tíst né kvak heldur var eins og að það brakaði í honum. Ég er ekkert að lýsa þessu hljóði nánar en mér varð dagsljóst þegar ég heyrði í þessu fuglakvikindi að mannfræðirannsóknin mín var alveg ónýt.