Vannýtt auðlind Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 24. nóvember 2008 08:59 Hin alltumlykjandi kreppa hefur nú eitrað tilveruna í margar vikur. Hvarvetna getur að líta sökudólga sem eiga það helst sameiginlegt að vera steinhissa á alls kyns ásökunum því tilgangur þeirra hafi svo sannarlega verið góður. Þeir vilji öllum vel og finnst ómaklega að sér vegið. Það sem orkaði tvímælis í viðskiptaháttum hafi annaðhvort verið helber tilviljun eða allavega gert af góðum hug. Ef ég væri ekki svona harðsvíruð þætti mér vitnisburðurinn oft á tíðum mjög sannfærandi. Þegar ógnin um skort á lífsnauðsynjum er jafn nálægt fjölda fólks og nú, er hætt við að önnur aðkallandi verkefni þjóðfélagsins verði undir. Mikilvæg mál eins og jafnrétti kynjanna og barnavernd sem í góðæri áttu undir högg að sækja lenda nú enn þá aftar á forgangslista umræðunnar. Þó eru það þessi mál sem fremur skilgreina þroskastig þjóðar en flest önnur. Málþingi um jafnrétti sem halda átti í byrjun nóvember var frestað fram yfir áramót undir því yfirskini að málefnið væri svo þýðingarmikið að ekki mætti hætta á að það lenti undir í umræðu um efnahagsmál. Ef jafnrétti kynjanna er mikilvægt í raun og veru en ekki bara til uppfyllingar þegar ekki er um neitt annað að tala, hefði auðvitað átt að hampa því enn frekar. Fyrir utan sérlega baráttuhópa hefur almenn umræða um jafnréttismál verið lítil og lin. Oftsinnis endar hún á þeirri gömlu staðhæfingu að í raun snúist þetta alls ekkert um kyn. Konur séu svo sannarlega ekkert betri en karlar. Því til sönnunar hafi kona ein þegið laglega upphæð við starfslok í stórfyrirtæki fyrir nokkrum árum og önnur sé í vandræðum vegna hlutabréfakaupa í bankanum sem hún nú stýrir. Reyndar er ég sammála því að konur eru ekki sjálfkrafa betri en karlar. Ef kynjaskipting í ábyrgðarstöðum þjóðfélagsins væri sérlegur hæfniskvarði mætti hins vegar draga þá ályktun að þær væru mun verri. Þau okkar sem hneigjast til jafnréttis geta því væntanlega verið sammála um að þetta snúist nefnilega um kyn. Einmitt núna er þjóðinni mikilvægt að leita í eigin kjarna að nýjum gildum, viðhorfum og lífsreynslu til að efla okkur og finna lausnir. Skyldleikaræktun framagosa er fullreynd, við þurfum á kröftum beggja kynja að halda. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson Skoðun Tvær leiðir færar til þess að skóli fyrir alla geti virkað Íris Björk Eysteinsdóttir Skoðun Skrift er málið Guðbjörg Rut Þórisdóttir Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir Skoðun Sköpum samfélag fyrir börn Gunnar Salvarsson Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen Skoðun Viltu hafa jákvæð áhrif þegar þú ferðast? Ásdís Guðmundsdóttir Skoðun
Hin alltumlykjandi kreppa hefur nú eitrað tilveruna í margar vikur. Hvarvetna getur að líta sökudólga sem eiga það helst sameiginlegt að vera steinhissa á alls kyns ásökunum því tilgangur þeirra hafi svo sannarlega verið góður. Þeir vilji öllum vel og finnst ómaklega að sér vegið. Það sem orkaði tvímælis í viðskiptaháttum hafi annaðhvort verið helber tilviljun eða allavega gert af góðum hug. Ef ég væri ekki svona harðsvíruð þætti mér vitnisburðurinn oft á tíðum mjög sannfærandi. Þegar ógnin um skort á lífsnauðsynjum er jafn nálægt fjölda fólks og nú, er hætt við að önnur aðkallandi verkefni þjóðfélagsins verði undir. Mikilvæg mál eins og jafnrétti kynjanna og barnavernd sem í góðæri áttu undir högg að sækja lenda nú enn þá aftar á forgangslista umræðunnar. Þó eru það þessi mál sem fremur skilgreina þroskastig þjóðar en flest önnur. Málþingi um jafnrétti sem halda átti í byrjun nóvember var frestað fram yfir áramót undir því yfirskini að málefnið væri svo þýðingarmikið að ekki mætti hætta á að það lenti undir í umræðu um efnahagsmál. Ef jafnrétti kynjanna er mikilvægt í raun og veru en ekki bara til uppfyllingar þegar ekki er um neitt annað að tala, hefði auðvitað átt að hampa því enn frekar. Fyrir utan sérlega baráttuhópa hefur almenn umræða um jafnréttismál verið lítil og lin. Oftsinnis endar hún á þeirri gömlu staðhæfingu að í raun snúist þetta alls ekkert um kyn. Konur séu svo sannarlega ekkert betri en karlar. Því til sönnunar hafi kona ein þegið laglega upphæð við starfslok í stórfyrirtæki fyrir nokkrum árum og önnur sé í vandræðum vegna hlutabréfakaupa í bankanum sem hún nú stýrir. Reyndar er ég sammála því að konur eru ekki sjálfkrafa betri en karlar. Ef kynjaskipting í ábyrgðarstöðum þjóðfélagsins væri sérlegur hæfniskvarði mætti hins vegar draga þá ályktun að þær væru mun verri. Þau okkar sem hneigjast til jafnréttis geta því væntanlega verið sammála um að þetta snúist nefnilega um kyn. Einmitt núna er þjóðinni mikilvægt að leita í eigin kjarna að nýjum gildum, viðhorfum og lífsreynslu til að efla okkur og finna lausnir. Skyldleikaræktun framagosa er fullreynd, við þurfum á kröftum beggja kynja að halda.