Blóð Busi Davi Dóri Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 5. nóvember 2008 06:00 Sama dag og síðustu fjöldamótmæli voru haldin á Austurvelli vegna hins hörmulega efnahagsástands átti ég leið um Langholtsveginn. Á horninu við Holtaveg stóð einmitt Helgi Hóseasson, mótmælandi Íslands, með prikið sitt og spjaldið. Óhagganlegur, friðsamur og svo dásamlega ómótstæðilegur að mig langaði mest að stökkva út úr bílnum og taka mér stöðu þarna hjá honum. Líklega hefði hann alls ekki kært sig um félagsskap minn, því líka þennan dag var ég eins og svo margir full gremju og andúðar á óréttlæti heimsins. Auk þess hef ég ekki nokkra þjálfun í pólitískum mótmælum að ráði, heldur hafa þau hingað til einskorðast við kátar fjöldagöngur á kvennafrídaginn niður Skólavörðustíg. Ég hefði enst svona fimm mínútur þarna á Langholtsveginum, þrátt fyrir göfugan málstað. Eftir að hafa prófað ýmis upphlaup og læti í gegnum tíðina til að fá rétt sinn viðurkenndan minnir Helgi Hóseasson orðið mest á pönkaralega útgáfu af Gandhi. Staðfastlega mættur á mótmælastaðinn sinn í bítið með misjafnlega dularfull skilaboð á prikinu. Stundum mynd af brennandi kirkju eða áleitnar og óþægilegar spurningar um sýkla og guð. Eða náttúrulega hið fræga ljóð í knöppum stíl. Svo skreppur hann kannski heim í mat en mætir svo svikalaust aftur til að berjast fyrir réttlætinu. Þrjóska embættismanna í garð þessa gamla manns er merkileg ráðgáta. Það er ekki eins og hann sé að biðja um mikið. Bara aggalitla riftun á sáttmála sem gerður var við guð í hans nafni án minnsta samráðs. Svolítið eins og að íslenska þjóðin þarf að standa skil á skuldum sem gerðar voru í hennar nafni án þess að spurt hafi verið um leyfi. Í tilfelli Helga snýst gjörningurinn ekki einu sinni um peninga heldur ungbarnaskírn og fermingu sem hvergi er kveðið á um nema í hefðum íslensku þjóðkirkjunnar. Hvorki geistleg né veraldleg yfirvöld telja sig hins vegar hafa heimild til að græja þetta smotterí, kannski af ótta við að móðga guð. Ég hef hins vegar fulla trú á að guð myndi sýna málinu ágætan skilning. Hann hefur fyrirgefið margt annað verra. Það væri líka hvetjandi fyrir okkur öll hin að sjá mótmæli skila árangri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun
Sama dag og síðustu fjöldamótmæli voru haldin á Austurvelli vegna hins hörmulega efnahagsástands átti ég leið um Langholtsveginn. Á horninu við Holtaveg stóð einmitt Helgi Hóseasson, mótmælandi Íslands, með prikið sitt og spjaldið. Óhagganlegur, friðsamur og svo dásamlega ómótstæðilegur að mig langaði mest að stökkva út úr bílnum og taka mér stöðu þarna hjá honum. Líklega hefði hann alls ekki kært sig um félagsskap minn, því líka þennan dag var ég eins og svo margir full gremju og andúðar á óréttlæti heimsins. Auk þess hef ég ekki nokkra þjálfun í pólitískum mótmælum að ráði, heldur hafa þau hingað til einskorðast við kátar fjöldagöngur á kvennafrídaginn niður Skólavörðustíg. Ég hefði enst svona fimm mínútur þarna á Langholtsveginum, þrátt fyrir göfugan málstað. Eftir að hafa prófað ýmis upphlaup og læti í gegnum tíðina til að fá rétt sinn viðurkenndan minnir Helgi Hóseasson orðið mest á pönkaralega útgáfu af Gandhi. Staðfastlega mættur á mótmælastaðinn sinn í bítið með misjafnlega dularfull skilaboð á prikinu. Stundum mynd af brennandi kirkju eða áleitnar og óþægilegar spurningar um sýkla og guð. Eða náttúrulega hið fræga ljóð í knöppum stíl. Svo skreppur hann kannski heim í mat en mætir svo svikalaust aftur til að berjast fyrir réttlætinu. Þrjóska embættismanna í garð þessa gamla manns er merkileg ráðgáta. Það er ekki eins og hann sé að biðja um mikið. Bara aggalitla riftun á sáttmála sem gerður var við guð í hans nafni án minnsta samráðs. Svolítið eins og að íslenska þjóðin þarf að standa skil á skuldum sem gerðar voru í hennar nafni án þess að spurt hafi verið um leyfi. Í tilfelli Helga snýst gjörningurinn ekki einu sinni um peninga heldur ungbarnaskírn og fermingu sem hvergi er kveðið á um nema í hefðum íslensku þjóðkirkjunnar. Hvorki geistleg né veraldleg yfirvöld telja sig hins vegar hafa heimild til að græja þetta smotterí, kannski af ótta við að móðga guð. Ég hef hins vegar fulla trú á að guð myndi sýna málinu ágætan skilning. Hann hefur fyrirgefið margt annað verra. Það væri líka hvetjandi fyrir okkur öll hin að sjá mótmæli skila árangri.
Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen Skoðun
Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen Skoðun