Efniviður framtíðar Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 19. mars 2008 06:00 Veröldin er gerð úr frumeindum, óteljandi mörgum lífseigum snifsum sem mynda allt efni sem er; jörð og loft, himin og haf, plöntur, dýr og okkur. Efnið er orka sem ekki eyðist heldur umbreytist í annað þegar hún sundrast. Ferlið tekur töluverðan tíma, en að lokum hafa frumeindirnar í einhverri mynd dreifst um alheiminn og orðið að öðru. Þannig eru allir menn að hluta til meðal annars gerðir úr frumeindum fólks sem safnaðist til mæðra sinna fyrir lifandis löngu. Sjálf kýs ég til dæmis að vera að dálitlu leyti búin til úr Hallgerði langbrók, Leonardo da Vinci og Kleópötru því það er svo hollt fyrir sjálfstraustið. Þetta með frumeindirnar gildir sama hverrar trúar fólk kann að vera, hvort sem menn vita sig eftir dauðann fara til himnaríkis eða ekki lengra en undir græna torfu. Í öllu falli umbreytist hinn efnislegi hluti okkar að lokum og myndar til dæmis það fólk sem á eftir kemur. Það er að segja ef það kemur. Því með sama áframhaldi leggjum við daglega grunninn að því að kynslóðir framtíðarinnar verði færri en annars hefði orðið, þó að sumir þráist við að viðurkenna eigin ábyrgðarskyldu. Vitaskuld er full ástæða til að hafa áhyggjur af efnahagsástandinu og íslensku krónunni, en trúlega er veröldinni mun meiri hætta búin af mengun og loftslagsbreytingum. Umhverfisvitundin er ennþá mun fallegri í auglýsingum en raunverulega lífinu þar sem svo óendanlega mörg önnur verkefni æpa og veina á tafarlausa athygli. Heimurinn hefur líka komist svo prýðilega af hingað til án allra tískuorða eins og kolefnisjöfnunar sem enginn man hvort eð er hvað þýðir. Þetta hlýtur að reddast áfram, er það ekki? Var ekki líka einhver að segja að bráðnun jöklanna stafaði bara af náttúrulegum hitasveiflum? Það er óþægilegt að hugsa mikið um stóru vandamálin. Þau eiga það nefnilega sameiginlegt að vera flókin úrlausnar og krefjast þátttöku fjöldans. Fyrsta skrefið er samt alveg hægt að taka upp á eigin spýtur og felst einfaldlega í því að taka afstöðu. Hver og einn getur alveg örugglega lagt sína litlu teskeiðarfylli af mörkum án þess að umbylta tilverunni. Því meðan klukkan tifar halda höfin annars áfram að fyllast af rusli og jöklarnir að bráðna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Leiðtogi sem nær árangri Birkir Jón Jónsson Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Græðgin sem hlífir engum Snæbjörn Brynjarsson og Þórólfur Júlían Dagsson Skoðun
Veröldin er gerð úr frumeindum, óteljandi mörgum lífseigum snifsum sem mynda allt efni sem er; jörð og loft, himin og haf, plöntur, dýr og okkur. Efnið er orka sem ekki eyðist heldur umbreytist í annað þegar hún sundrast. Ferlið tekur töluverðan tíma, en að lokum hafa frumeindirnar í einhverri mynd dreifst um alheiminn og orðið að öðru. Þannig eru allir menn að hluta til meðal annars gerðir úr frumeindum fólks sem safnaðist til mæðra sinna fyrir lifandis löngu. Sjálf kýs ég til dæmis að vera að dálitlu leyti búin til úr Hallgerði langbrók, Leonardo da Vinci og Kleópötru því það er svo hollt fyrir sjálfstraustið. Þetta með frumeindirnar gildir sama hverrar trúar fólk kann að vera, hvort sem menn vita sig eftir dauðann fara til himnaríkis eða ekki lengra en undir græna torfu. Í öllu falli umbreytist hinn efnislegi hluti okkar að lokum og myndar til dæmis það fólk sem á eftir kemur. Það er að segja ef það kemur. Því með sama áframhaldi leggjum við daglega grunninn að því að kynslóðir framtíðarinnar verði færri en annars hefði orðið, þó að sumir þráist við að viðurkenna eigin ábyrgðarskyldu. Vitaskuld er full ástæða til að hafa áhyggjur af efnahagsástandinu og íslensku krónunni, en trúlega er veröldinni mun meiri hætta búin af mengun og loftslagsbreytingum. Umhverfisvitundin er ennþá mun fallegri í auglýsingum en raunverulega lífinu þar sem svo óendanlega mörg önnur verkefni æpa og veina á tafarlausa athygli. Heimurinn hefur líka komist svo prýðilega af hingað til án allra tískuorða eins og kolefnisjöfnunar sem enginn man hvort eð er hvað þýðir. Þetta hlýtur að reddast áfram, er það ekki? Var ekki líka einhver að segja að bráðnun jöklanna stafaði bara af náttúrulegum hitasveiflum? Það er óþægilegt að hugsa mikið um stóru vandamálin. Þau eiga það nefnilega sameiginlegt að vera flókin úrlausnar og krefjast þátttöku fjöldans. Fyrsta skrefið er samt alveg hægt að taka upp á eigin spýtur og felst einfaldlega í því að taka afstöðu. Hver og einn getur alveg örugglega lagt sína litlu teskeiðarfylli af mörkum án þess að umbylta tilverunni. Því meðan klukkan tifar halda höfin annars áfram að fyllast af rusli og jöklarnir að bráðna.