Saklaust gæðablóð? Þráinn Bertelsson skrifar 11. febrúar 2008 06:00 Tvisvar hef ég séð stjórnmálaflokka veikjast heiftarlega. Sá fyrri dó drottni sínum í sælli trú á framhaldslíf á bleiku skýi jafnaðarstefnu á rauðum sokkum. Sagt hefur verið að þessi flokkur, sem hét Alþýðubandalagið, hafi dáið úr innanmeinum. Félaginn tryggi sem fylgdi húsbóndanum hvert fótmál hlaut sömu örlög. Hann hét Þjóðviljinn og dó við að breytast úr málsvara smáfólks í barefli fyrir framagosa og fagfólk í stjórnmálum til að lumbra hvert á öðru. Allavega var átakanlegt að horfa upp á helstríð flokks þar sem hinir aðskiljanlegu hlutar líkamans virtust einungis vera samtaka um að vilja vinna hver öðrum mein. UM SÍÐUSTU ALDAMÓT fóru menn að merkja svipuð sjúkdómeinkenni hjá Framsókn. Meðgöngutíminn gæti þó hafa verið lengri því að nokkru áður hafði hið hundtrygga flokksmálgagn gefið upp öndina. Hafandi horft upp á tvo stjórnmálaflokka dragast upp með þessum hætti rennur manni kalt vatn milli skinns og hörunds við að sjá að sá sjúkdómur sem reyndist svo skæður á hjáleigunum hefur stungið sér niður í þriðja sinn og er nú sestur að á höfuðbóli íslenskra stjórnmála. SJÁLFSTÆÐISFLOKKURINN er ekki heill heilsu um þessar mundir; sömu svitaperlur á enninu; sama sóttheita augnaráðið, ráðvillt og starandi; sömu kvalafullu innantökurnar; sömu krampaköstin; sama óráðshjalið. Og síðast en ekki síst, flokksmálgagn, varðhundurinn sem má muna fífil sinn fegri. Í ÞESSUM ÞREMUR tilvikum er greinilega um alvarlegan sjúkdóm að ræða. Einn sjúklinganna er ekki lengur í tölu lifenda. Framsókn mókir rænulítil og vafamál hvort íslensk öræfi luma á lífgrösum sem megna að koma maddömunni á fætur aftur. Sjálfstæðisflokkurinn virðist hneigjast að íhaldssamri forneskju því að nú er talað um að blóðfórn sé eina leiðin til að blíðka örlaganornirnar. Í nafni nútímajafnréttis hefur þó verið ákveðið að fórna ekki hreinum meyjum í lækningaskyni heldur gamla góða Villa sem þjónað hefur flokknum af mikilli trúmennsku áratugum saman. Skyldi saklaust gæðablóð hafa nægilegan lækningamátt til að afstýra hinu óumflýjanlega? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þráinn Bertelsson Mest lesið Græðgin er komin út fyrir öll mörk Sigurjón Þórðarson Skoðun Heilbrigðiskerfið logar og er að hrynja: Þú áttir betra skilið Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Þetta lítur ekki vel út Jón Ingi Hákonarson Skoðun Fræðsluskylda í stað skólaskyldu Eldur Smári Kristinsson Skoðun Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun Glæðing vonar - ekki hjúkrunargreiningin Karen Ósk Björnsdóttir Skoðun Ríkisstjórn með útgjaldablæti er vandamál fyrir fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun Ungt fólk er að missa trúna á stjórnmálum – og um leið á framtíðinni París Anna Bergmann Skoðun Máttur orðanna: Breyting á orðavali getur breytt hugarfarinu Ingrid Kuhlman Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun
Tvisvar hef ég séð stjórnmálaflokka veikjast heiftarlega. Sá fyrri dó drottni sínum í sælli trú á framhaldslíf á bleiku skýi jafnaðarstefnu á rauðum sokkum. Sagt hefur verið að þessi flokkur, sem hét Alþýðubandalagið, hafi dáið úr innanmeinum. Félaginn tryggi sem fylgdi húsbóndanum hvert fótmál hlaut sömu örlög. Hann hét Þjóðviljinn og dó við að breytast úr málsvara smáfólks í barefli fyrir framagosa og fagfólk í stjórnmálum til að lumbra hvert á öðru. Allavega var átakanlegt að horfa upp á helstríð flokks þar sem hinir aðskiljanlegu hlutar líkamans virtust einungis vera samtaka um að vilja vinna hver öðrum mein. UM SÍÐUSTU ALDAMÓT fóru menn að merkja svipuð sjúkdómeinkenni hjá Framsókn. Meðgöngutíminn gæti þó hafa verið lengri því að nokkru áður hafði hið hundtrygga flokksmálgagn gefið upp öndina. Hafandi horft upp á tvo stjórnmálaflokka dragast upp með þessum hætti rennur manni kalt vatn milli skinns og hörunds við að sjá að sá sjúkdómur sem reyndist svo skæður á hjáleigunum hefur stungið sér niður í þriðja sinn og er nú sestur að á höfuðbóli íslenskra stjórnmála. SJÁLFSTÆÐISFLOKKURINN er ekki heill heilsu um þessar mundir; sömu svitaperlur á enninu; sama sóttheita augnaráðið, ráðvillt og starandi; sömu kvalafullu innantökurnar; sömu krampaköstin; sama óráðshjalið. Og síðast en ekki síst, flokksmálgagn, varðhundurinn sem má muna fífil sinn fegri. Í ÞESSUM ÞREMUR tilvikum er greinilega um alvarlegan sjúkdóm að ræða. Einn sjúklinganna er ekki lengur í tölu lifenda. Framsókn mókir rænulítil og vafamál hvort íslensk öræfi luma á lífgrösum sem megna að koma maddömunni á fætur aftur. Sjálfstæðisflokkurinn virðist hneigjast að íhaldssamri forneskju því að nú er talað um að blóðfórn sé eina leiðin til að blíðka örlaganornirnar. Í nafni nútímajafnréttis hefur þó verið ákveðið að fórna ekki hreinum meyjum í lækningaskyni heldur gamla góða Villa sem þjónað hefur flokknum af mikilli trúmennsku áratugum saman. Skyldi saklaust gæðablóð hafa nægilegan lækningamátt til að afstýra hinu óumflýjanlega?
Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun
Ríkisstjórn með útgjaldablæti er vandamál fyrir fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun
Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun
Ríkisstjórn með útgjaldablæti er vandamál fyrir fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun