Hverfulleikinn á biðstofunni 24. maí 2007 00:01 Á læknabiðstofum kemur yfir mann nagandi tilfinningin um fallvaltleika lífsins. Ekki það að maður eigi endilega von á slæmum tíðindum hjá lækninum heldur eru það gömlu glansblöðin sem þarna liggja í hrúgum sem minna á þá einföldu staðareynd að það sem skiptir öllu máli í dag skiptir engu máli á morgun. Kannski er það viljandi gert hjá læknum að hafa gömul en ekki ný glansblöð á borðunum, einmitt til að undirbúa sjúklingana og koma þeim í rétt hugarástand. Kannski er auðveldara að segja sjúklingi frá æxli hafi hann nýlokið við að lesa viðtal við Kalla Bjarna sem segist vera í „fangelsi frægðarinnar". Líklega yrðu tíðindin mun óbærilegri ef sjúklingurinn hefði verið að lesa flúnkunýtt viðtal við Jógvan um bjarta framtíð hans í poppinu og yfirþyrmandi kvenhylli. Tilfinningunni er auðvelt að gleyma í dagsins önn en þegar hún glottir framan í mann úr gömlu glansblöðunum er engrar undankomu auðið. Daglegt líf okkar er sem síða í glænýjasta glansblaðinu. Ekki ýkja spennandi síða kannski, meira svona eins og uppfyllingarefni sem fáir nenna að lesa. Okkur finnst núið eilíft, að allt verði alltaf eins og það er. Að hamingjan brosi alltaf við okkur eða við munum endalaust vera sveitt í bælinu að bylta okkur yfir nýjasta vísareikningnum. Svo er ekki. Það kemur alltaf nýr vísareikningur. Nema maður hætti að nota kort. Líklega er auðveldara að hætta á heróíni. Krafan um að „lifa lífinu lifandi" ætti að vera sú sem maður hefur mest á bakvið eyrað. Henni er þó hvergi haldið á lofti nema stundum í auglýsingaherferðum. „Þú átt bara eitt líf - notaðu það!" stendur með auglýsingu á jeppa. Fulltrúar eilífðarinnar hafa ekki einu sinni fyrir því að mótmæla þessari fullyrðingu, enda kannski ekki hægt að kaupa jeppa á himnum. Glansblöðin eru stútfull af hverfulleika lífsins. Sjáið viðtalið við valdamesta mann Íslands: Jón Ólafsson. Árni Þór, prinsinn á Skjá einum er eftirsóttasti piparsveinn landsins. Heitur Teitur - sjarmörinn í Sjáðu á Stöð 2. Fyrir nú utan öll viðtölin við þennan og hinn vongóða listamanninn á „barmi heimsfrægðar", veiku börnin og andstreymið og hinar árlegu greinar um „vændi á Íslandi" (pottþétt söluhæsta tölublað ársins). Og ekki má gleyma Andreu Róberts og Friðriki Weisshappel: Ást að eilífu! Í gulnandi eilífð í hrúgunni á biðstofunum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Dr. Gunni Mest lesið Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun Glæðing vonar - ekki hjúkrunargreiningin Karen Ósk Björnsdóttir Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir Skoðun Glundroði Sjálfstæðisflokksins bitnar á hagstjórn og innviðum Árni Rúnar Þorvaldsson Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun
Á læknabiðstofum kemur yfir mann nagandi tilfinningin um fallvaltleika lífsins. Ekki það að maður eigi endilega von á slæmum tíðindum hjá lækninum heldur eru það gömlu glansblöðin sem þarna liggja í hrúgum sem minna á þá einföldu staðareynd að það sem skiptir öllu máli í dag skiptir engu máli á morgun. Kannski er það viljandi gert hjá læknum að hafa gömul en ekki ný glansblöð á borðunum, einmitt til að undirbúa sjúklingana og koma þeim í rétt hugarástand. Kannski er auðveldara að segja sjúklingi frá æxli hafi hann nýlokið við að lesa viðtal við Kalla Bjarna sem segist vera í „fangelsi frægðarinnar". Líklega yrðu tíðindin mun óbærilegri ef sjúklingurinn hefði verið að lesa flúnkunýtt viðtal við Jógvan um bjarta framtíð hans í poppinu og yfirþyrmandi kvenhylli. Tilfinningunni er auðvelt að gleyma í dagsins önn en þegar hún glottir framan í mann úr gömlu glansblöðunum er engrar undankomu auðið. Daglegt líf okkar er sem síða í glænýjasta glansblaðinu. Ekki ýkja spennandi síða kannski, meira svona eins og uppfyllingarefni sem fáir nenna að lesa. Okkur finnst núið eilíft, að allt verði alltaf eins og það er. Að hamingjan brosi alltaf við okkur eða við munum endalaust vera sveitt í bælinu að bylta okkur yfir nýjasta vísareikningnum. Svo er ekki. Það kemur alltaf nýr vísareikningur. Nema maður hætti að nota kort. Líklega er auðveldara að hætta á heróíni. Krafan um að „lifa lífinu lifandi" ætti að vera sú sem maður hefur mest á bakvið eyrað. Henni er þó hvergi haldið á lofti nema stundum í auglýsingaherferðum. „Þú átt bara eitt líf - notaðu það!" stendur með auglýsingu á jeppa. Fulltrúar eilífðarinnar hafa ekki einu sinni fyrir því að mótmæla þessari fullyrðingu, enda kannski ekki hægt að kaupa jeppa á himnum. Glansblöðin eru stútfull af hverfulleika lífsins. Sjáið viðtalið við valdamesta mann Íslands: Jón Ólafsson. Árni Þór, prinsinn á Skjá einum er eftirsóttasti piparsveinn landsins. Heitur Teitur - sjarmörinn í Sjáðu á Stöð 2. Fyrir nú utan öll viðtölin við þennan og hinn vongóða listamanninn á „barmi heimsfrægðar", veiku börnin og andstreymið og hinar árlegu greinar um „vændi á Íslandi" (pottþétt söluhæsta tölublað ársins). Og ekki má gleyma Andreu Róberts og Friðriki Weisshappel: Ást að eilífu! Í gulnandi eilífð í hrúgunni á biðstofunum.
Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun
Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir Skoðun
Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun
Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir Skoðun