GTA: Vice City Stories - Þrjár stjörnur 18. apríl 2007 09:00 GTA: Vice City Stories Grand Theft Auto: Vice City Stories er afskaplega klassískur GTA-leikur. Hann er alveg jafn ofbeldisfullur og fyrirrennarar hans, verkefnin eru svipuð og áður og grafíkin hefur ekki tekið neinum stakkaskiptum. Hann kom út fyrir handleikjatölvuna PSP fyrir nokkru, og er nú kominn á PlayStation 2. Sögusvið leiksins er Vice City borgin, og gerist hann tveimur árum áður en GTA: Vice City, sem kom út fyrir nokkrum árum. Leikmaðurinn spilar sem Vic Vance, bróðir Lance Vance, aðalpersónunnar í GTA: Vice City. Vic hefur gengið í herinn til þess að þéna pening fyrir fjölskyldu sína, og að áeggjan yfirmanns síns fer hann að sinna æ skuggalegri verkefnum og flækist vegna þess í blóðugan og ofbeldisfullan söguþráð. Sagan er ágæt, en persónusköpunin ansi slöpp. Frá byrjun fær maður að heyra að Vic sé góður gaur sem vill ekki brjóta lög, en þrátt fyrir það hreyfir hann ekki við mótmælum þegar hann er beðinn um að skutla vændiskonum hingað og þangað, fela fíkniefni og drepa hóp Mexíkóa vegna fíkniefnaskuldar. Fyrir vikið á maður frekar erfitt með að taka persónuna alvarlega. Hvað spilunina varðar er fátt nýtt á ferðinni, sem er ekkert endilega slæmt. Borgin er stór, frelsið er mikið og það þreytist seint að slátra löggum og saklausum fótgangendum með fjölbreyttu vopnabúri. Hljóðið er áberandi gott og í raun hápunktur leiksins. Raddsetningin er raunveruleg og tónlistin er skemmtilegur þverskurður af rokk-, popp-, dans- og hiphop-tónlist níunda áratugarins. Þeir sem hafa spilað alla hina GTA-leikina og þyrstir í meira munu eflaust hafa nokkuð gaman af þessum leik. Sagan er ágæt og leikurinn spilast eins og klassískur Grand Theft Auto-leikur. Ekki spillir fyrir að hann kostar aðeins þrjú þúsund kall úti í búð. Aðrir ættu sennilega að sleppa honum og spila frekar GTA: San Andreas. Eða bara ekki spila svona ofbeldisfulla tölvuleiki.Salvar Þór Sigurðarson Leikjavísir Mest lesið Kynntust í Keflavík og gista saman í villu í Kenýa Ferðalög „Léleg“ hönnun gervigreindar reyndist mannanna verk Menning Stelur af Sigga Bond: „Þá ætla ég að tala við Hannes Hólmstein“ Lífið Sárþjáður Eyfi sendur með sjúkrabíl og skellt í aðgerð Lífið Dreymir um að finna fólkið sem gaf hana frá sér Lífið Skilnaðar-toppur í París Tíska og hönnun Götulistamaðurinn Jójó látinn Lífið Friðrik Ómar bauð upp á sveppi – og Villi hefði elskað það! Gagnrýni Heitir pabbar í hlaupaklúbbi Tíska og hönnun Gelluorkan í hæstu hæðum hjá Ginu Tíska og hönnun Fleiri fréttir Borderlands 4: Læti og óreiða par excellence Prófaðu EVE Vanguard áður en hann kemur út Metal Gear Solid Delta: Snake Eater - Einn besti leikur PS2 öðlast nýtt líf Sjá meira
Grand Theft Auto: Vice City Stories er afskaplega klassískur GTA-leikur. Hann er alveg jafn ofbeldisfullur og fyrirrennarar hans, verkefnin eru svipuð og áður og grafíkin hefur ekki tekið neinum stakkaskiptum. Hann kom út fyrir handleikjatölvuna PSP fyrir nokkru, og er nú kominn á PlayStation 2. Sögusvið leiksins er Vice City borgin, og gerist hann tveimur árum áður en GTA: Vice City, sem kom út fyrir nokkrum árum. Leikmaðurinn spilar sem Vic Vance, bróðir Lance Vance, aðalpersónunnar í GTA: Vice City. Vic hefur gengið í herinn til þess að þéna pening fyrir fjölskyldu sína, og að áeggjan yfirmanns síns fer hann að sinna æ skuggalegri verkefnum og flækist vegna þess í blóðugan og ofbeldisfullan söguþráð. Sagan er ágæt, en persónusköpunin ansi slöpp. Frá byrjun fær maður að heyra að Vic sé góður gaur sem vill ekki brjóta lög, en þrátt fyrir það hreyfir hann ekki við mótmælum þegar hann er beðinn um að skutla vændiskonum hingað og þangað, fela fíkniefni og drepa hóp Mexíkóa vegna fíkniefnaskuldar. Fyrir vikið á maður frekar erfitt með að taka persónuna alvarlega. Hvað spilunina varðar er fátt nýtt á ferðinni, sem er ekkert endilega slæmt. Borgin er stór, frelsið er mikið og það þreytist seint að slátra löggum og saklausum fótgangendum með fjölbreyttu vopnabúri. Hljóðið er áberandi gott og í raun hápunktur leiksins. Raddsetningin er raunveruleg og tónlistin er skemmtilegur þverskurður af rokk-, popp-, dans- og hiphop-tónlist níunda áratugarins. Þeir sem hafa spilað alla hina GTA-leikina og þyrstir í meira munu eflaust hafa nokkuð gaman af þessum leik. Sagan er ágæt og leikurinn spilast eins og klassískur Grand Theft Auto-leikur. Ekki spillir fyrir að hann kostar aðeins þrjú þúsund kall úti í búð. Aðrir ættu sennilega að sleppa honum og spila frekar GTA: San Andreas. Eða bara ekki spila svona ofbeldisfulla tölvuleiki.Salvar Þór Sigurðarson
Leikjavísir Mest lesið Kynntust í Keflavík og gista saman í villu í Kenýa Ferðalög „Léleg“ hönnun gervigreindar reyndist mannanna verk Menning Stelur af Sigga Bond: „Þá ætla ég að tala við Hannes Hólmstein“ Lífið Sárþjáður Eyfi sendur með sjúkrabíl og skellt í aðgerð Lífið Dreymir um að finna fólkið sem gaf hana frá sér Lífið Skilnaðar-toppur í París Tíska og hönnun Götulistamaðurinn Jójó látinn Lífið Friðrik Ómar bauð upp á sveppi – og Villi hefði elskað það! Gagnrýni Heitir pabbar í hlaupaklúbbi Tíska og hönnun Gelluorkan í hæstu hæðum hjá Ginu Tíska og hönnun Fleiri fréttir Borderlands 4: Læti og óreiða par excellence Prófaðu EVE Vanguard áður en hann kemur út Metal Gear Solid Delta: Snake Eater - Einn besti leikur PS2 öðlast nýtt líf Sjá meira