Maður er fermdur 23. mars 2007 00:01 Það hefur víst ekki farið framhjá neinum að fermingarvertíðin nálgast. Þó ekki væri nema vegna uppþotsins út af stúlkunni sem var vænd um að stilla sér upp eins og klámstjarna á forsíðu fermingarbæklings Smáralindar - bæklings sem reyndar var frekar hallærislegur í auglýsingum sínum á brúnkuspreyi fyrir fermingarbörnin, en enginn tók eftir því af því að allir voru svo uppteknir við að sverja það af sér að hafa séð nokkuð kynferðislegt við forsíðumyndina. Mér leiðast fermingarveislur, enda eru þær oftast á sunnudögum og ég þjáð af hinni lögbundnu þynnku. Ég reyni ævinlega að finna mér friðsælt horn, til dæmis inni í svefnherbergi þar sem yfirhafnirnar eru geymdar, og fel mig þar með brauðtertu og rjómakökur og einhverja bók úr stofuhillunum þar til ég er dregin öfug út að veislu lokinni. ,,Þú hefðir nú getað heilsað henni frænku þinni." Ég fermdist borgaralega á sínum tíma. Það þýddi að ég þurfti ekki að vera í kyrtli. Ég klæddist kjól sem ég áttaði mig ekki á fyrr en tveimur árum seinna að hefði verið allt of stuttur fyrir tiltölulega siðprúða fermingarstúlku. Ég fattaði það ekki einu sinni þegar ég var klipin þéttingsfast í rassinn af áttræðum frænda vinkonu minnar í kransakökuröðinni. Ótrúlegur handstyrkur hjá ekki heilsuhraustari manni, þegar út í það er farið. Þegar fólk frétti að ég ætlaði að fermast borgaralega fékk ég yfirleitt ekki hamingjuóskir heldur spurninguna: ,,Ertu ekki bara að þessu út af pökkunum?" Auðvitað var ég að þessu út af pökkunum, það voru allir að þessu út af pökkunum. En við sem vorum fermd borgaralega vorum spurð að því meðan þeir sem fermdust í kirkju (og sáu fyrir sér hlaðið gjafaborðið meðan þeir jöpluðu á oblátunni) fengu eintómar hamingjuóskir með að vera komin í kristinna manna tölu. Aldrei fengu þau spurninguna: "Ertu ekki bara að þessu út af pökkunum?" Það hefði þótt dónalegt og ókristilegt. Að níðast á samvisku okkar ókristnu fjórtán ára siðleysingjanna var hins vegar í fínu lagi. En ég fékk fullt af pökkum. Og góðan mat. Og viðurkenningarskjal. Og ég vildi alls ekki missa af þeirri dásamlegu reynslu sem allir þekkja, að hefja hvert partí á að hlaupa inn í stofu og snúa fermingarmyndinni við áður en gestirnir koma. Kristín Svava Tómasdóttir Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kristín Svava Tómasdóttir Mest lesið Teppaleggjum ekki íslenska náttúru með vindorku Halla Hrund Logadóttir Skoðun Halldór 23.11.2024 Halldór Miskunnsami nýmarxistinn Kári Allansson Skoðun Furðuleg réttlæting á hækkun verðtryggðra vaxta Marinó G. Njálsson Skoðun Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir Skoðun Kosningaloforðið sem gleymdist? Þorsteinn Siglaugsson Skoðun Vaxtahækkanir og brotið traust - hver ber ábyrgð? Sandra B. Franks Skoðun Raforka er ekki eina orkan! Dagur Helgason Skoðun Kjósum á næsta kjörtímabili Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Hefur sálfræðileg meðferð áhrif á líkamlegt heilbrigði? Rúnar Helgi Andrason Skoðun
Það hefur víst ekki farið framhjá neinum að fermingarvertíðin nálgast. Þó ekki væri nema vegna uppþotsins út af stúlkunni sem var vænd um að stilla sér upp eins og klámstjarna á forsíðu fermingarbæklings Smáralindar - bæklings sem reyndar var frekar hallærislegur í auglýsingum sínum á brúnkuspreyi fyrir fermingarbörnin, en enginn tók eftir því af því að allir voru svo uppteknir við að sverja það af sér að hafa séð nokkuð kynferðislegt við forsíðumyndina. Mér leiðast fermingarveislur, enda eru þær oftast á sunnudögum og ég þjáð af hinni lögbundnu þynnku. Ég reyni ævinlega að finna mér friðsælt horn, til dæmis inni í svefnherbergi þar sem yfirhafnirnar eru geymdar, og fel mig þar með brauðtertu og rjómakökur og einhverja bók úr stofuhillunum þar til ég er dregin öfug út að veislu lokinni. ,,Þú hefðir nú getað heilsað henni frænku þinni." Ég fermdist borgaralega á sínum tíma. Það þýddi að ég þurfti ekki að vera í kyrtli. Ég klæddist kjól sem ég áttaði mig ekki á fyrr en tveimur árum seinna að hefði verið allt of stuttur fyrir tiltölulega siðprúða fermingarstúlku. Ég fattaði það ekki einu sinni þegar ég var klipin þéttingsfast í rassinn af áttræðum frænda vinkonu minnar í kransakökuröðinni. Ótrúlegur handstyrkur hjá ekki heilsuhraustari manni, þegar út í það er farið. Þegar fólk frétti að ég ætlaði að fermast borgaralega fékk ég yfirleitt ekki hamingjuóskir heldur spurninguna: ,,Ertu ekki bara að þessu út af pökkunum?" Auðvitað var ég að þessu út af pökkunum, það voru allir að þessu út af pökkunum. En við sem vorum fermd borgaralega vorum spurð að því meðan þeir sem fermdust í kirkju (og sáu fyrir sér hlaðið gjafaborðið meðan þeir jöpluðu á oblátunni) fengu eintómar hamingjuóskir með að vera komin í kristinna manna tölu. Aldrei fengu þau spurninguna: "Ertu ekki bara að þessu út af pökkunum?" Það hefði þótt dónalegt og ókristilegt. Að níðast á samvisku okkar ókristnu fjórtán ára siðleysingjanna var hins vegar í fínu lagi. En ég fékk fullt af pökkum. Og góðan mat. Og viðurkenningarskjal. Og ég vildi alls ekki missa af þeirri dásamlegu reynslu sem allir þekkja, að hefja hvert partí á að hlaupa inn í stofu og snúa fermingarmyndinni við áður en gestirnir koma. Kristín Svava Tómasdóttir
Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir Skoðun
Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir Skoðun